Prawie cztery lata po przekształceniu Hagia Sophia w meczet kolejna kultowa bizantyjska świątynia w Konstantynopolu zacznie pełnić funkcję meczetu. To słynny klasztor Hora, który od siedemdziesięciu dziewięciu lat pełni funkcję muzeum.
Jak donosi prorządowa gazeta Yeni Şafak, oczekuje się, że 23 lutego klasztor Hora zostanie otwarty jako meczet na piątkowe modlitwy. Prezydent Turcji Recep Tayyip Erdogan podjął taką decyzję już w 2020 roku wraz z decyzją Hagia Sophia. ale plany zostały „zamrożone”, aby umożliwić przeprowadzenie niektórych prac renowacyjnych.
Wspomniany kościół, będący po Hagia Sophia najważniejszą świątynią w Stambule, został przez Turków przekształcony w meczet, a następnie na rozkaz Mustafy Kemala Atatürka stał się muzeum.
W 2019 roku turecki Sąd Najwyższy wydał jednak decyzję o przekształceniu go w meczet. W 2020 roku zdecydowano, że jurysdykcja nad pomnikiem przejdzie na Dyrekcję ds. Religii w tureckim Diyanet.
Według tureckich mediów „oczekuje się, że historyczne otwarcie meczetu, wyposażonego w robione na zamówienie czerwone dywany, nastąpi w piątek 23 lutego”. Podano również, że „mozaiki i freski zostały zachowane podczas renowacji i będą dostępne dla zwiedzających”.
Klasztor Hora położony jest w północno-zachodniej części historycznego centrum Stambułu.
Swoją nazwę zawdzięcza swojemu położeniu – poza murami twierdzy imp. Konstantyn Wielki. „Horion” lub „Hora” Bizantyjczycy nazywali krainę poza murami twierdzy. Kiedy imp. Teodozjusz II zbudował nowe mury Konstantynopola, klasztor zachował tradycyjną nazwę „w Horze”, choć nie znajdował się już poza murami. Klasztor słynie z cennych mozaik – do najsłynniejszych należy mozaika przedstawiająca jednego z założycieli świątyni, Teodora Metochite, przedstawiającego nową świątynię Chrystusowi. Kościół posiadał dwa przedsionki ozdobione mozaikami i freskami. Mozaiki eksonarteksu (ganku zewnętrznego) to sześć półkoli przedstawiających Chrystusa uzdrawiającego różne choroby. Liczne ikony zdobią także kopuły i ściany. Ikony należą do najpiękniejszych ikon bizantyjskich. Kolory są jasne, proporcje kończyn harmonijne, a wyraz twarzy naturalny.
Początki historii klasztoru nie są dokładnie znane. Tradycja zakłada, że jej początki sięgają VI wieku za sprawą św. Teodora, a przypisuje się ją także Kryspusowi, zięciowi impa. Fokas (VII wiek). Dziś wiadomo, że kościół powstał w latach 6-7, za czasów Imp. Aleksego I Komnena, na miejscu starszych budowli z VI i IX w. Doznał poważnych zniszczeń, prawdopodobnie na skutek trzęsienia ziemi, i został naprawiony w 1077 roku przez Izaaka Komnena. Teodor Metochites, bizantyjski mąż stanu, teolog, mecenas sztuki, przyczynił się do jego renowacji (1081-6) i był odpowiedzialny za dobudowę eksonarteksu, południowej kaplicy oraz dekorację świątyni, na którą składają się niezwykłe mozaiki i freski, które zachowały się przetrwał do dziś. Ponadto zapisał klasztorowi znaczny majątek, budując jednocześnie szpital i przekazując mu swój niezwykły księgozbiór, który później przyciągał do tego ośrodka sławnych uczonych. Klasztor został przekształcony w meczet na rozkaz wielkiego wezyra sułtana Bajazyda II (9-1120) i stał się znany w języku tureckim jako Meczet Kahriye. Zniszczona została znaczna część dekoracji świątyni. W 1316 r. przeprowadzono program renowacji, a od 1321 r. zabytek pełni funkcję muzealną.
