د تېر ډسمبر په میاشت کې د روسیې او متحده ایالاتو تر منځ د کړکیچ د جدي بیا پیلیدو په وخت کې، د فرانسې د فکري ټانک جیوپراګما بنسټ ایښودونکي، کارولین ګالکټیروس، د اروپا په کچه یو اپیل خپور کړ چې د اړیکو د تلپاتې سولې لپاره احتمالي شرایطو ته اشاره کوي. امریکا، ناټو او روسیه. له هغه وخت راهیسې، د ګوندونو ترمنځ تاوتریخوالی دوام لري، په ځانګړې توګه د اوکراین مسلو په اړه، بلکې په منځني ختیځ کې هم.
څو ورځې وروسته، په دې اپیل کې د بیان شویو شرایطو لویه برخه په جینوا او بروکسل کې د خبرو اترو په میزونو کې وه.
د دغو خبرو اترو لومړنۍ پایلې منفي وې، په دوه اړخیزه توګه په متحده ایالاتو او د ناټو او OSCE کې. اروپا، د هغې برخې لپاره ، د خبرو اترو څخه لرې ساتل شوی ، یوازې د اضافي پوسټ کولو سره ترسره کیدی شي ، کوم چې د بوریل - لی ډریان په ګډ مطبوعاتي کنفرانس کې د هغې دقیقیت موندلی ، د ټولو هغه غمجن غږ دی چې دمخه په خبرو اترو کې د مستقیم برخه اخیستونکو لخوا ویل شوي و. .
یو ځل بیا، اروپا، اوس د ایمانویل لخوا رهبري کیږي Macron، یوازې د یو غاصب په توګه چلند کیږي ، او داسې بریښي چې په کلکه په دې درملنه کې ښکیل وي ، د دې جوړښتي ستراتیژیکي نیمګړتیاو قرباني. ایمانویل میکرون ، چې پدې وروستیو کې د متحده ایالاتو لخوا د آسټرالیا د سب میرین په چارو کې ننګول شوی و (د لسګونو ملیارد ډالرو په ارزښت تړون لغوه شوی) ، نو له همدې امله د جیو پولیټیکل اروپا تنظیم کولو ننګونې سره مخ دی.
اروپا یوازې هغه څه لري چې دا یې مستحق دي: د "امپراتوریو" په اړه د اعتبار او خپلواکۍ نشتوالی، هر څه چې وي، په نړۍ کې د ستراتیژیک رول څخه بې برخې کوي.
بیا هم دا په دې اعتبار او خپلواکۍ کې دی چې د حل لاره د خبرو اترو میزونو کې د ریښتینې اضافه ارزښت استازیتوب کوي، چې موخه یې زموږ د نړۍ ننګونې تعریف او اداره کول دي.
راځئ چې د دې مسلو شالید ته په لنډه توګه کتنه وکړو. د یو فکري تحرک په توګه، ایا پوتین به د 21 مې پیړۍ کینیډي وي، چې د دې وړتیا لري چې د هغه په سرحدونو کې د خپلو سرتیرو شتون ته چې دښمنان ګڼل کیږي، مخکې له مخکې نه ووایي، لکه څنګه چې د کیوبا په کړکیچ کې د سړې په اوج کې وه. جنګ؟ ځواب نه دی، دواړه ځکه چې د دوو شخصیتونو تر منځ نږدېوالی به ډیری ټکان ورکړي، او ځکه چې موږ هغه څه هیر کوو چې د امریکا ولسمشر او نیکیتا خروشچیف په هغه وخت کې جوړ شوي وو: دښمني، د نړۍ د دوو لیدونو تلپاتې ټکر، دوه لید چې دواړه. متحده ایالاتو او شوروي اتحاد غوښتل صادر او مسلط کړي، د سیاسي، نظامي، صنعتي، ټولنیز، کلتوري او مذهبي دیوالونو لخوا تعریف شوي او احاطه شوي حدودو کې ...
په هرصورت، شوروي اتحاد اوس له 30 کلونو راهیسې مړ شوی، سره له دې چې ځینې روسیې او لویدیځ دا یو ډیر "آرامه" دښمن وموند. روسیه د شوروي اتحاد ریمیک نه ده، نوسټالجیا تاریخ نه جوړوي، هغه څه چې لا تر اوسه لیکل شوي. روسیه د شوروي اتحاد د سوسیالیستي جمهوریتونو په څیر د صادراتو او محدودولو په لټه کې نه ده، بلکې د نړۍ یوه بشپړه برخه ده. لټون د نوي بیلانسونو څخه، چیرې چې هیڅوک باید خپل ځان مسلط نه کړي.
له همدې امله د خبرو اترو د لومړي پړاو ناکامي د حیرانتیا خبره نه ده. په خپل ځان کې، یو ریښتینی کلتوري او فکري انقلاب شتون لري چې باید ترسره شي، ترڅو هغه څه پریږدي چې لاهم د هالیوډ او مانیشین ساختمانونو سره ورته دي چې د یان فلیمینګ، جان لی کیري، یا جیرارډ ډی ویلیرز لخوا الهام شوي؛ فکري ماهیت چې هدف یې د یو جعلي حقیقت مشروعیت کول دي، د یوې داسې نړۍ په اړه چې باید د ویټام ایټرنام اعلان وکړي چې د یوې فرضیې رامینځته شوي جنجال اوږدوي.
د اروپا او هاخوا د امنیت لپاره خطرناکه لوبه د نړۍ لپاره.
ډیری وختونه ویل کیږي چې د ناټو دنده د وارسا تړون سره مقابله وه او دا چې د وروستي ورکیدل باید د اتحادیې د ورکیدو لامل شوي وي، یا لږ تر لږه، په منطقي توګه، د خپلو هیلو او منطق بیا تعریف ته. دا قضیه نه وه. بلخوا. د ناتو فکري او عملیاتي الګوریتمونه د هغو موډلونو پر بنسټ ولاړ دي او محاسبه شوي چې روسیه یې د بدترین نیتونو په توګه وړاندیز کوي، کوم چې د شوروي اتحاد د شوروي اتحاد د تیري صادرولو او د مارکسیستي ټولنیز-کلتوري، اقتصادي او سیاسي ماډل پلي کولو نړیوال ارمانونه دي، چې په کې شتون لري. حقیقت د XXI پیړۍ په روسیه کې په بشپړه توګه ورک شو. موږ پېړۍ بدلې کړې، خو له بده مرغه د نړۍ په اړه مو فکر نه دی کړی.
په هرصورت، نن ورځ روسیه موږ ته د پخوا په پرتله ډیر ورته ښکاري. د چین یا منځنۍ آسیا څخه لیدل کیږي، دا یو ثابت اروپایی ځواک دی. په شخصي توګه، زه حتی فکر کوم چې دا زموږ د کاپي کولو لپاره خورا سخته هڅه کوي، ځکه چې دا پیژندنه، د هغې ځانګړتیاوې، د هغې اقتصادټولنیز ژوند یې، دودونه، کلتورونه او انعکاسونه یې باید د اختلاف د منطق د هڅولو پر ځای د توپیرونو د ستاینې په منطق کې وڅېړل شي. دا تحليلي پاولويزم ناکراره او د افسوس وړ دی. دا موږ د واقعیت او امکاناتو په اړه فکر کولو څخه مخنیوی کوي.
راځئ چې سیمه ایزې پوښتنې په نړیوالو مسلو بدلې نه کړو. دا نه دي، دا نور د نړۍ دوه لیدونه ندي چې یو له بل سره مخ دي. دا د آزادې نړۍ په وړاندې نازیزم نه دی، دا د آزادې نړۍ په وړاندې مارکسیزم نه دی. نړیواله سوله نور د سیمه ییزو ګټو یرغمل نشي کیدلی. یوویشتمه پیړۍ باید موږ دې ته وهڅوي چې د یوې پولی متمرکزې نړۍ شتون ومني چې باید ثبات ولري، داسې نړۍ چې په کې نړیوال کول د یووالي سره سمون نه لري مګر چیرې چې دا د نوي جیو پولیټیکل همغږي په خدمت کې د توپیرونو بډایه ساتي.
