کلتور استخباراتو ته ویل کیږي ... مګر وروستنی اړین نه دی چې ورته غوږ ونیسي. په هرصورت، د انعکاس فکر کولو پرته ترسره کول یو آرایش دی چې عموما په ګرانه توګه تادیه کیږي، ځکه چې دا واقعیا یوه تېروتنه ده چې فرد په اتوماتیک بدلوي. د دې زاویې څخه لیدل کیږي، د کارټیزیان کوګیتو "زه فکر کوم، له همدې امله زه یم" په مدرنیت کې دومره انتقاد لاهم د اعتبار وړ دی. په حقیقت کې ، پرته له دې چې هیر کړئ د رواني تحلیلي لید څخه زه یوازې هغه ځای کیدی شم چیرې چې زما "زه" فکر نه کوي (په یوه علامه کې ، یو خوب ، یو ورک شوی عمل…) ، له بل نظره ، ډیر رواني پوه ، چیرې چې زه نه یم. فکر کوم زه فکر کوم. په ناباوره توګه. زه د دې "لوی بل لوی" لخوا فکر کوم چې دا هغه سیسټم دی چې د هغې خورا ډیر برید کونکی میډیا لري چې ما د "معلوماتو" په دوامداره اوبو حمام کې د ډله ایز هیپنوسیس په څیر ډوبوي.
د یو بدیل بدیل چې د سیاسي خبرو اترو تمثیل دی دا په بشپړه توګه ښیي: ښي یا کیڼ، پلوی یا مخالف، هو یا نه ... یو ریښتینی شخصي انتخاب ستونزمن پاتې دی. په هرصورت، دا هماغه خبرې دي چې اوریدونکي راجلبوي او دا په هر سیاسي - سیاسي فورم کې لومړیتوب لري. په لنډه توګه، هغه کسان چې په دې باور دي چې دوی د انعکاس کولو په وخت کې آزاد دي یا یوازې د (ظاهر) ډیرو سختو مسلو سره علاقه لري، دا هیروي چې مادیالیزم هم یوه ایډیالوژي ده او په حقیقت کې د سیسټم یو ډول نیورون دی. له مفکر څخه فکر ته د تګ لپاره یوازې د سترګو ړنګولو وخت نیسي.
افراط او تفریط، د هیلو تاوان
مګر د فکر او ناپوهۍ ترمنځ اړیکه څه ده؟ که موږ وروستی د مترادف ناپوهۍ په توګه وګورو، هیڅ ستونزه نشته ځکه چې موږ ټول لږ یا ډیر (ډیر) ناپوه یو. په دې پوهیدل چې موږ جاهل یو، د نیکولاس ډی کیوس د پوه شوي ناپوهۍ د اصولو سره سم، ځان ته د زده کړې، د ځان د کرلو او پرمختګ امکانات ورکول دي. دا په متضاد ډول، د ټولو حکمت اساس دی. هغه څه چې شیان خرابوي د ناپوهۍ او غرور دا خورا بې ثباته او خطرناک ترکیب دی، حماقت له ناپوهۍ څخه د پوهې د فرضیې په لور روان دی. خلاص ذهنیت تل هغه څه دي چې له مرګه ژغوري او احتیاطي تدبیر چې د حماقت د دې بم مخه نیسي چې ډیری وختونه د انسان له زیان څخه مخنیوی کوي. دلته یو کوچنی مثال دی. راځئ چې د یو ځوان لاسي سړي قضیه تصور کړو چې نه پوهیږي چې څنګه د هامر کارولو څرنګوالی لري او څوک چې د کلونو راهیسې په چمچونو ناخونه چلوي. اوس تصور وکړئ چې یو ملګری هغه ته د هامر د شتون په اړه ووایی. دا، البته، یو ساده حالت دی، مګر په واقعیت کې، دا یو ډیر عام دی.
د دې قوي احتمال شته چې زموږ لاسپوڅی چې د یو ځانګړي بدمرغۍ قرباني دی د وسیلو بدلولو سره به مقاومت وکړي ځکه چې حتی کله کله هغه خپلې ګوتې وهي او نوکان پرې کوي، هغه خپله پوهه د قناعت وړ ګڼي. د هغه شعار کیدای شي:
"زه پوهیږم، نو زه یم"!
د فکري سطحې ته په پام سره، پلرونه او هامرونه په استعاره کې د فکر وسایلو ته اشاره کوي، تمثیلونو ته، او هرڅومره چې موږ د دې وسایلو په اړه پوهیږو، د انسان او نړۍ په اړه زموږ تعبیرونه خورا اړونده او حتی قانع کول کیدی شي.
د بېلګې په توګه، د بې هوښۍ، لرغونتوب، سرسري والي او تسلط رواني تحلیلي مفکورې بې له شکه د هر فکري، ارواپوه یا نه لپاره یو جدي زیان دی.
په بل عبارت، انعکاس فکر او د استخباراتو ټول احتمالي ډولونه (امریکایي ارواپوه ایچ. ګارډنر تر اوو پورې حساب کوي) پیچلي رواني دندې دي، د هرچا لپاره ځانګړي دي، مګر د کلتور څخه محروم دوی اړین ندي چې احساس شي.
برعكس، د يو لړ افكارو، مفاهيمو، مفاهيمو، تيوريو او داسې نورو په واسطه بډايه شوي، چې د هر فرد شخصيت په غوره توګه بيان كړي او د هغه د تحقق لپاره اسانتياوې برابرې كړي. که چیرې په ریښتیا مستند فکر وي، د هر شخص لپاره شخصي، د جنګیان اصطلاح کارولو لپاره "متفاوت" وي، دا په لویه کچه د هغو امکاناتو څخه مننه ده چې زموږ د کلتوري میراث د لوستلو کلیدونو شتمنۍ لخوا استازیتوب کیږي. د مثال په توګه، مذهبي جنونونه د مقدس متنونو د یو واحد، لفظي، غیر هرمینیټیک لوستلو په امکان باور لري، کوم چې په هیڅ ډول د دوی د استخباراتو پراختیا ته وده نه ورکوي. برعکس، هغه کسان چې د تفسیر هنر تمرین کوي، لکه کابلیستان، د دوی فکري ظرفیت لوړیږي.
پداسې حال کې چې په استخباراتو کې مرسته کول، کلتور د حماقت مخه نه نیسي
البته، د مراقبت مینه وال شاید اعتراض وکړي چې انسان عموما ډیر ذهني دی او دا فکر اکثرا شتون د اسانتیا په پرتله پیچلی کوي. رښتیا. فکر یو جنونی اړخ لري چې کمول یې تل ښه دي. ارواپوهنه، د هغه د برخې لپاره، کولی شي په هغه څه کې وګوري چې د "کلتور" تر نوم لاندې تیریږي د "I" محصول چې په دوامداره توګه په خپلو خبرو اترو کې ګوښه کیږي. هم رښتیا. روښانفکران ځان ته د ماشومانو په څیر ډیرې کیسې وایي، حتی که د دوی خبرې ډیرې مبهم او جدي وي.
خو ستونزه د فکر او نه فکر او د فکر او عمل تر منځ مخالفت نه دی. دا بډایه ده، دا د فکر کیفیت دی چې مهم دی. حتی تر ټولو وتلی کس هم په کلتور کې هغه مواد او وسیلې موندلی شي چې د خپل فکر ګړندی کولو او یو توپیر لرونکي فکر رامینځته کولو لپاره اړین وي ، کوم چې د هغه څه تکرار نه دی چې هغه یې اوریدلي یا زده کړي دي. هرات. پرته له دې چې د کوم سیسټم یا تیورۍ پابند وي.
لوی فیلسوفان، په ځانګړې توګه فرانسویان د انقلاب څخه مخکې، اساسا د تیوریسټانو په پرتله آزاد فکر کونکي وو. نو موږ بیرته د دې یاغیانو موضوع ته راځو ، ځکه چې دا دقیقا د کلتور کچه ده (یا د دې نشتوالی) چې په ډیری شرایطو کې واقعیا توپیر کولی شي.
ایا موږ کولی شو ووایو چې حماقت د کلتور د درجې سره متناسب دی؟ بالکل نه. خلک هوښیار دي پرته لدې چې د دوی کلتور کچه په پام کې ونیسي ، یوازې دوی د هغې لخوا محدود دي. دوی ښیې، لکه څنګه چې موږ وایو، د ژوند استخبارات، اړونده او ټولنیز پوهه، یو سالم تجسس. کوم چې شاید اصلي شی وي. او راځئ چې دا هیر نکړو چې د نړۍ ټول کلتور، پرته له یوې ښې زده کړې، د "کوچني ټول ځواکمن ظالم" مخه نه نیسي چې خپل ښکلی سر یې په بار بار وخوري.
