د سینټ جان کریسټوم لخوا
بیا، د تیراه له مړینې وروسته، څښتن ابرام ته وفرمایل: له خپلې ځمکې، د خپلې کورنۍ او د خپل پلار له کور څخه ووځه او هغه ځمکې ته لاړ شه چې زه به یې درته وښیم. او زه به تا ته یوه لویه ژبه جوړه کړم، زه به تا ته برکت درکړم، زه به ستا نوم لوړ کړم، او تاسو به برکت درکړم. او زه به هغه چا ته برکت درکړم څوک چې تا ته برکت درکړي، او هغه څوک چې تا قسم خوري لعنت درکوم: او د ځمکې ټولې کورنۍ به ستا له امله برکت ومومي (جنرال XII، 1، 2، 3). راځئ چې د دې هر یو ټکي په دقت سره وڅیړو ترڅو د سرپرست خدای مینه وال روح وګورو.
راځئ چې دا ټکي له پامه ونه غورځوو، مګر راځئ چې وګورو چې دا حکم څومره ستونزمن دی. هغه وايي، له خپلې ځمکې، خپلوانو او د خپل پلار له کور څخه ووځه او هغه ځمکې ته لاړ شه چې زه به یې درته وښیم. هغه وايي، هغه څه پریږدئ چې معلوم او معتبر وي، او نامعلوم او بې مثال ته ترجیح ورکړئ. وګورئ چې څنګه له پیل څخه صادق سړي ته ښوول شوي و چې د لید په پرتله پټ او راتلونکي ته هغه څه غوره کړي چې دمخه یې په لاس کې وو. هغه ته امر نه دی شوی چې یو غیر مهم کار وکړي. (حکم یې وکړ) چې هغه ځمکه پریږدي چیرې چې هغه د اوږدې مودې راهیسې ژوند کړی و ، خپل ټول خپلوان او د خپل پلار کور پریږدي ، او هغه ځای ته لاړ شي چیرې چې هغه نه پوهیږي او نه یې پاملرنه کوي. خدای (ج) دا ونه ویل چې کوم هیواد ته یې د بیا میشته کولو اراده وکړه، مګر د هغه د امر په ناڅرګندتیا سره یې د پاچا تقوا و ازمویه: لاړ شه، هغه وویل، ځمکې ته، زه به تاسو ته وښایه. فکر وکړئ، ګرانه، د دې حکم د ترسره کولو لپاره څومره لوړ روح، کوم جذب یا عادت نه درلود، اړین و. په حقیقت کې، که اوس هم، کله چې د تقوی عقیده لا دمخه خپره شوې، ډیری یې د عادت سره دومره ټینګ شوي چې دوی به د پریښودلو پرځای د هرڅه لیږدولو پریکړه وکړي، حتی که اړتیا وي، هغه ځای چې دوی تر اوسه ژوند کاوه، او دا پیښیږي. نه یوازې د عامو خلکو سره، بلکې د هغو کسانو سره هم چې د ورځني ژوند له شور څخه یې تقاعد کړی او خانقاه ژوند یې غوره کړی دی - نو د دې نیک سړي لپاره دا خورا طبیعي وه چې د داسې حکم څخه خپه شي او په عمل کې یې ډډه وکړي. دا هغه وايي، لاړ شه، خپل خپلوان او د خپل پلار کور پریږده او هغه ځمکې ته لاړ شه چې زه به یې درته وښیم. څوک به د داسې الفاظو سره مغشوش نه شي؟ پرته له دې چې هغه ته یو ځای یا هیواد اعلان کړي، (خدای) په داسې ناڅرګندتیا سره د صالحانو روح ازموي. كه داسې امر بل چا ته شوى واى، يو عادي سړى، نو ويل به يې: همداسې به وي. ته ماته امر وکړه چې هغه ځمکه پریږدم چیرې چې زه اوس ژوند کوم، زما خپلوان، زما د پلار کور. خو ته ولې ماته هغه ځای نه وایې چې زه باید لاړ شم، ترڅو پوه شم چې فاصله څومره لویه ده؟ زه څنګه پوهیږم چې هغه ځمکه به د دې ځمکې څخه ډیره ښه او ډیره میوه ولري چې زه به پریږدم؟ خو صالح سړي داسې څه ونه ويل او نه يې فکر کاوه، او د امر اهميت ته په کتو يې ناپوه ته تر هغه څه غوره وګڼله، چې د ده په لاس کې وو. سربېره پر دې، که هغه لوړ روح او هوښیار ذهن نه درلود، که هغه په هر څه کې د خدای د اطاعت کولو مهارت نه درلود، نو هغه به د یو بل مهم خنډ سره مخ شوی وای - د پلار مړینه. تاسو پوهیږئ چې ډیری وختونه د خپلو خپلوانو د تابوتونو له امله غوښتل په هغه ځایونو کې مړ شي چې مور او پلار یې خپل ژوند پای ته رسولی.
4. نو د دې نیک سړي لپاره، که هغه ډیر خدای مینه نه وي، نو دا به طبیعي وي چې دا هم فکر وکړي، چې زما پلار زما د مینې له امله خپل وطن پریښود، خپل زاړه عادتونه یې پریښودل، او په غالب ګومان. ټول (خنډونه)، حتی دلته راغلي، او یو څوک تقریبا ویلای شي، زما له امله هغه په پردی خاوره کې مړ شوی؛ او حتی د هغه له مړینې وروسته، زه هڅه نه کوم چې هغه په مهربانۍ سره بیرته ورکړم، مګر د خپل پلار د کورنۍ سره، د هغه تابوت پریږدم؟ په هرصورت، هیڅ شی نشي کولی د هغه هوډ مخه ونیسي. د خدای سره مینه هر څه ورته اسانه او راحته ښکاري.
نو ای ګرانه، د خدای پاک احسان د پلار په وړاندې ډیر لوی دی! هغه وايي، زه به برکت درکړم څوک چې تاسو ته برکت درکړي. او زه به په هغه چا لعنت ووایم څوک چې تاسو لعنت کوي او ستاسو په وجه به د ځمکې ټولې کورنۍ برکت ومومي. دلته بله ډالۍ ده! هغه وايي، د ځمکې ټول قومونه به هڅه وکړي چې ستا په نوم برکت شي، او دوی به ستاسو د نوم په اخیستلو کې خپل غوره ویاړ ځای په ځای کړي.
تاسو ګورئ چې څنګه نه عمر او نه بل څه چې کولی شي هغه د کور ژوند سره وتړي د هغه په وړاندې د خنډ په توګه کار وکړ. برعکس، د خدای لپاره مینه هرڅه فتح کړل. په دې توګه کله چې روح هوښیار او متوجه وي، ټول خنډونه له منځه وړي، هر څه د خپلې خوښې وړ څیز په لور ګړندۍ کیږي، او هر څه چې هر ډول مشکلات ورته حاضر وي، ځنډ نه کوي، بلکې هر څه تېرېږي او څه ته له رسېدو مخکې نه درېږي. غواړي. له همدې امله دغه صالح سړی که څه هم د زړښت او نورو ډېرو خنډونو مخه نيولې وه، خو بيا يې هم خپل ټول بندونه مات کړل او د يو ځوان په څېر يې په هر څه کې بې وسه او بې وسه، د امر په پوره کولو کې بېړه او بېړه وکړه. ربه. او دا ناشونې ده چې د هر هغه چا لپاره چې پریکړه وکړي یو عالي او زړور کار وکړي پرته له دې چې ځان د هر هغه څه په وړاندې وسله وال کړي چې د داسې سوداګرۍ مخه نیسي. صالح سړی په دې ښه پوهیده او هر څه یې بې له پامه پریښودل، پرته له دې چې د عادت، خپلوۍ، یا د خپل پلار کور، یا د هغه (پلار) تابوت او حتی د خپل زوړ عمر په اړه فکر وکړي، هغه خپل ټول فکرونه یوازې د دې په لور وګرځول. هغه د څښتن امر پوره کړي. او بیا یو په زړه پوری منظر ښکاره شو: یو سړی په ډیر بوډا کې، د خپلې میرمنې، بوډا او ډیری غلامانو سره، په حرکت کې و، حتی نه پوهیده چې د هغه ویره به چیرته پای ته ورسیږي. او که تاسو په دې هم فکر وکړئ چې هغه وخت سړکونه څومره سخت وو (نو دا ناشونې وه، لکه څنګه چې اوس، په آزاده توګه د یو چا د مینځلو لپاره، او په دې توګه په آسانۍ سره سفر کول، ځکه چې په ټولو ځایونو کې مختلف چارواکي وو، او مسافرین باید لیږل شوي وای. له یوه مالک څخه بل ته او نږدې هره ورځ له یوه پاچا څخه بل سلطنت ته تلل)، نو دا حالت به د صالحانو لپاره کافي خنډ و، که چیرې هغه د خدای سره ډیره مینه او د هغه د حکم پوره کولو لپاره چمتووالی نه درلود. خو هغه دا ټول خنډونه لکه د جالۍ په څیر جلا کړل، او ... خپل ذهن په ایمان سره پیاوړی کړ او د هغه لوی عظمت ته یې تسلیم کړ چې ژمنه یې کړې وه، هغه خپل سفر ته روان شو.
ایا تاسو ګورئ چې نیکی او بد دواړه په طبیعت پورې اړه نلري ، بلکه زموږ په آزاده اراده پورې اړه لري؟
بیا، د دې لپاره چې موږ پوه شو چې دا هیواد په کوم حالت کې و، هغه وايي: کنعانیان په ځمکه کې اوسیدل. موسی علیه السلام دا خبره بې مقصده نه ده کړې، بلکې د دې لپاره چې تاسو د پاچا هوښيار روح وپېژنئ او له دې حقیقت څخه خبر شئ چې هغه ځکه چې دا ځایونه لا هم د کنعانیانو په ولکه کې وو، د ځینو په څیر د یو سرګردانه او سرګردانه ژوند کول. بې وزله سړی، لکه څنګه چې هغه باید ولري، شاید، هیڅ سرپناه نلري. او بیا یې هم په دې اړه شکایت ونه کړ او ویې نه ویل: دا څه دي؟ زه چې په حران کې په دومره عزت او درناوي ژوند کوم، اوس باید د بې سرې، بې لارې او پردیو په څېر، دلته او دلته د رحمت له برکته ژوند وکړم، د خپل ځان لپاره په یوه بې وزله پناه کې سوله وغواړم، او دا هم نه شم ترلاسه کولای. خو مجبور یم چې په خیمو او کوټو کې ژوند وکړم او نور ټول ناورین وخورم!
7. مګر د دې لپاره چې موږ درس ته ډیر دوام ورنکړو، راځئ چې دلته ودریږو او کلمه پای ته ورسوو، ستاسو د مینې څخه غوښتنه کوو چې تاسو د دې نیک انسان د روحاني فطرت تقلید کوئ. په رښتیا هم دا به ډیره عجیبه خبره وي که دا صالح سړی له خپلي ځمکي څخه د بل هیواد ته رابلل کیده نو داسي اطاعت یې وکړ چي نه بوډاتوب، نه نور خنډونه او نه د (بیا) تکليفونه. وخت او نور مشکلات چې د هغه مخه یې نشي نیولی د هغه د اطاعت څخه یې نشي ساتلی، مګر، هغه، بوډا سړی، د یو خوشحاله ځوان په څیر، د خپلې میرمنې، وراره او غلامانو سره په چټکۍ سره وتښتید. په مقابل کې د خدای حکم، موږ له ځمکې څخه ځمکې ته نه بللي، بلکې له ځمکې څخه اسمان ته نه رابلل شوي، موږ به د صالحانو په اطاعت کې ورته لیوالتیا نه ښکاره کوو، مګر موږ به خالي او بې ارزښته دلایل وړاندې کړو، او د (خدای) د وعدو په عظمت او د هغه څه د اهمیت له امله چې د ځمکې او موقتي په څیر ښکاري، او نه د بلونکي د وقار څخه تیریږي، برعکس، موږ به داسې بې پروایی ومومئ چې موږ به لنډمهاله ته ترجیح ورکوو. تل پاتې وي، ځمکه آسمان ته، او موږ به هغه شی ته ځای ورکړو چې هیڅکله پای ته نه رسیږي تر هغه څه چې مخکې له دې چې ښکاره شي له منځه ځي."
سرچینه: سینټ جان کریسټوم. د پیدایښت په کتاب کې خبرې اترې.
خبرې اترې XXXI. تیراه د هغه زامنو ابرام او ناحور او د هغه د زوی عران زوئ لوط او د هغه د لور سارې ته او د هغه د زوی ابرام میرمن سارې ته اوبه ورکړې او ما هغه د کسدیانو له هیواد څخه راوویستل. د کنعان هیواد ته لاړ او حتی هاران ته ورسید او هلته اوسیدل (جنرال XI، 31)
انځوریز عکس: زوړ عهد عبراني.
