David Peace: 'Wachapishaji wanapaswa kupunguza hatari'

David Peace, 55, ndiye mwandishi wa riwaya 11, zikiwemo The Damned Utd, alitengeneza filamu na Michael Sheen katika nafasi ya kiongozi kama Brian Clough, na the Nyekundu Riding Quartet, yaliyowekwa katikati ya mauaji ya Ripper huko West Yorkshire, ambapo Amani ilikua. Moja ya GrantaWaandishi bora wa riwaya vijana wa Uingereza mwaka 2003, alishinda tuzo ya James Tait Black mwaka mmoja baadaye kwa GB84. Tokyo redux, kwenye karatasi mwezi huu, inahitimisha trilogy ya uhalifu wa kweli kuhusu Japani inayokaliwa na Marekani, na inahusu kifo (bado hakijaelezewa) cha Sadanori Shimoyama, rais wa kwanza wa Shirika la Reli la Kitaifa la Japani. Amani alizungumza kutoka Tokyo, nyumbani kwake tangu 1994.

Ni nini kilikuongoza kuandika kuhusu Japan baada ya vita?
Nilitaka sana kuandika kuhusu Tokyo baada ya kumaliza GB84, karibu mwaka wa 2003. Watoto wangu walikuwa wachanga na nilitaka kujua historia ya kisasa ya jiji hilo ili niweze kuwaambia kuhusu eneo tunaloishi, mwisho wa mashariki, ambalo lilikuwa mojawapo ya maeneo yaliyolipuliwa kwa bomu Machi 1945. Nilitaka kujaribu. kuelewa uzoefu wa kuishi na jinsi jiji lilivyojijenga upya Waliopotea katika Tafsiri Watu wa Tokyo wanajulikana. Kwa sababu nilijaribu kuelewa wakati na mahali ambapo nilikulia kwa kuchunguza athari za uhalifu kwa jamii yake, niliamua kujaribu kuandika kuhusu uhalifu tatu katika kipindi cha kazi.

Ni nini kilikuvutia kwa kesi ya Shimoyama haswa?
Imezalisha njama na nadharia nyingi sana; ilikuwa mwanzo wa vita baridi na bado tunaishi katika urithi wake. Amerika ilikuja Japani ikiahidi demokrasia, lakini kufikia 1949, pamoja na chama cha Kikomunisti cha Kijapani kufanya vyema na pazia la chuma kutanda Ulaya, ilibadilisha sera - Kozi ya Nyuma - na Shimoyama ilikuwa sehemu kubwa sana ya hiyo. Amemteua mkuu wa shirika la reli la kitaifa na kupewa orodha na Amerika ya watu 100,000 ambao kazi zao zinapaswa kupunguzwa, haswa wachochezi wa kushoto. Mabango yanapanda Tokyo kote dhidi yake. Kisha mwili wake unageuka kwenye njia za reli, ukiwa umekatwa kichwa. Watu waliuliza: ilikuwa ni kujiua au mauaji? Na ikiwa ilikuwa mauaji, ilikuwa kushoto? Wajapani sawa? Wamarekani? Wasovieti?

Je! Unaona Tokyo Mwaka Sifuri, Jiji lililokaliwa na Tokyo redux kama riwaya za uhalifu?
Niliandika Kumi na Tisa Sabini na Nne [mwanzo wake], nilitaka kuandika riwaya bora zaidi ya uhalifu; Sidhani kama nilifanya hivyo, lakini hiyo ndiyo ilikuwa nia yangu. Sasa sifikirii juu ya hilo tena. Ni isiyo ya kawaida: ndani Ulaya Mimi ni mwandishi wa uhalifu lakini huko Uingereza siko. Ujerumani nimeshinda a Deutscher Krimipreis mara tatu - Redux alishinda - na El nchi alifanya Redux riwaya yao ya uhalifu ya mwaka, lakini sijawahi kualikwa kwenye tamasha la uandishi wa uhalifu la Harrogate au kitu kama hicho. Wachapishaji wangu wana wakati mgumu kwa sababu kimsingi vitabu vyangu ni vya maandishi sana kwa hadhira ya uhalifu na uhalifu sana kwa hadhira ya fasihi. Bado The Damned Utd nakala nyingi ziliuzwa, na nusu ya kitabu hicho huambiwa kwa mtu wa pili kwa sauti niliyochukua kampuni na Samuel Beckett. Wachapishaji wanapaswa kupunguza hatari. Angalia Hawthorn na Mtoto na Keith Ridgway, Au Matibabu na Michael Nath; ikiwa riwaya zitabaki, waandishi wa riwaya wana jukumu la kuvuka mipaka.

Tokyo reduxalichukuaMiaka 10, wakati huo uliandika pia riwaya kuhusu Bill Shankly,wafua dhahabu walioorodheshwa fupiNyekundu au Wafu, Kurasa 700 zinazojirudiarudia ambazo hazionekani kuwa mradi wa kustarehesha…
Lakini ilikuwa! sikuwa napata Redux haki; Niliandika labda maneno 300,000 ambayo hayakuingia, kwa sababu nilikuwa na hamu ya kutunza riwaya mnamo 1949, wakati umuhimu mkubwa wa kesi ya Shimoyama ni jinsi [maoni yake] hubadilika kwa wakati. Kwa hivyo miaka hiyo miwili ya furaha inaandika Nyekundu au Wafu walikuwa pumzi ya hewa safi. Nilipata kisanduku hiki kikubwa cha kanda kutoka kwa mwandishi wa roho wa Shankly na nilichohitaji kufanya ni kuketi kwenye chumba changu kidogo huko Tokyo na kumsikiliza Shankly, shujaa wangu, na kusoma ripoti na matokeo ya mpira wa miguu. Ilikuwa ni furaha sana kuandika, ingawa kwa watu wengi si raha kusoma; ni obsessional kabisa, mimi kutambua kwamba. Sehemu ya mchakato wangu ni kwamba ninachukua maelezo kutoka kwa kile ninachosoma na kuzifanyia kazi katika maandishi ya kusoma kwa sauti, nikijaribu kupata aina ya ushairi; sehemu kubwa ni kujenga upya sentensi za watu wengine. Nilikuwa na bahati ya kuonyeshwa ujana kwa TS Eliot, Beckett na Dos Passos, na nimekuwa nikivutiwa na mbinu kama hiyo kila wakati.