Святое Пісанне, апавядаючы пра паходжанне першага чалавека, кажа:
Бог сказаў: створым чалавека паводле вобразу Нашага (і) паводле падабенства Нашага (Быц. 1:26).
Пра сам творчы акт аўтар Быцця апавядае:
І стварыў Бог чалавека на вобраз Свой, на вобраз Божы стварыў яго: мужчыну і жанчыну стварыў іх (Быц. 1, 27).
Вобраз Божы ў чалавеку, паводле слоў св. з Адамам і Евай да іх грэхападзення. І калі яны зграшылі, вобраз Божы пацямнеў сярод іх, хоць і пасля грэхападзення ў чалавеку засталіся духоўныя сілы, якія Бог даў яму пры стварэнні, а менавіта: розум, які заўсёды імкнецца спазнаць праўду, сэрца, якое прагне дзеля любові і волі, што жадае дабра.
Дзякуючы цеснай сувязі душы з целам, вобраз Божы адлюстроўваецца і ў целе чалавека. Цела першага чалавека адпавядала яго душы і з'яўлялася адлюстраваннем яе богападабнасці. У Новым Запавеце сказана, што целы адроджаных хрысціян з'яўляюцца храмамі Святога Духа, які жыве ў іх, і што мы павінны праслаўляць Бога не толькі ў душы, але і ў целе (1 Кар. 6:19-20). .
Упадабненне да Бога ў чалавеку заключаецца ў адпаведным развіцці і ўдасканаленні духоўных сіл чалавека. Такім чынам, мы атрымліваем вобраз Божы ад Бога разам з нашай істотай, а падабенства ў значнай ступені павінны набыць самі.
Адсюль наступныя адрозненні паміж вобразам і падабенствам Божым у чалавеку:
а) у кожным чалавеку, нават у сапсаваным грахом, ёсць вобраз Божы (Быц. 9, 6), але падабенства Божае не кожнаму;
б) вобраз Божы не можа быць знішчаны нават на самай нізкай ступені чалавечага грэхападзення, таму што і ў гэтым стане розум, свабода і пачуццё застаюцца ў чалавеку, нават калі яны атрымліваюць у ім ілжывы кірунак. Вобраза Божага ў чалавеку можа ўвогуле не быць;
в) нарэшце, вобраз Божы - гэта пастаянны, нязменны аспект чалавечай душы, і падабенства можа змяняцца, то ўзвышаючы, то зацямняючы вобраз Божы ў душы. Бясконцая мэта, указаная нашай душы, каб яна сталася цалкам падобнай да Бога, была дадзена нам Збаўцам у словах:
Будзьце дасканалымі, як дасканалы Айцец ваш Нябесны (Мф. 5:48).
