Карл III і яго жонка Каміла былі каранаваны ў Лондане, што зрабіла яго саракавым манархам у гісторыі Брытаніі. Цырымонія каранацыі і мірапамазання адбылася ў Вестмінстэрскім абацтве. Папярэдняя каранацыя адбылася семдзесят гадоў таму, 2 чэрвеня 1953 года, калі на гэтым жа месцы брытанскую карону прымала маці Чарльза, каралева Лізавета II.
Галоўную падзею цырымоніі – памазанне караля святым алеем здзейсніў Джасцін Уэлбі, арцыбіскуп Кентэрберыйскі. Ён памазаў галаву, рукі і грудзі Карла алеем, асвечаным праваслаўным іерусалімскім патрыярхам Феафілам на Гробе Гасподнім (тут), падкрэсліваючы сувязь са старазапаветным царскім памазаннем, і ўсклаў на галаву манарха карону. Падчас мірапамазання візантыйскі хор пад кіраўніцтвам выкладчыка візантыйскай музыкі Аляксандра Лінгаса выканаў 71-ы псальм, а пасля каранацыі Карла ІІІ блаславіў праваслаўны архіепіскап Фіяціры і Вялікабрытаніі Мікіта.
Цырымонія змяшчае шмат хрысціянскай сімволікі і пасланняў аб прыродзе ўлады. Вось некаторыя з іх:
Працэсія ў Вестмінстэрскім абацтве была сустрэта арцыбіскупам Кентэрберыйскім і дайшла да ўваходу ў касцёл у суправаджэнні чытання псальма 122 (121): «Пойдзем у дом Пана», галоўным пасланнем якога з'яўляецца міратворчасць: новы манарх прыходзіць з мірам і ўсталяваць мір.
Кароль прысягнуў на Бібліі караля Якава, а затым атрымаў Біблію, каб нагадаць яму пра Божы закон і Евангелле як правіла жыцця і кіравання хрысціянскімі манархамі. Укленчыўшы перад алтаром, ён прамовіў наступную малітву, якая падкрэслівала хрысціянскі погляд на ўладу як на служэнне людзям, а не на гвалт над імі: «Божа спагады і міласэрнасці, Сын Якога не пасланы, каб Яму служылі, але каб служыць, дай маю ласку знайсці ў служэнні Табе дасканалую свабоду і ў гэтай свабодзе пазнаць Тваю праўду. Дай мне быць благаслаўленнем для ўсіх Тваіх дзяцей, любой веры і перакананняў, каб мы разам маглі адкрываць шляхі лагоднасці і весці нас шляхамі міру; праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Амін».
Дзіця прывітала караля словамі: «Ваша вялікасць, як дзяцей Валадарства Божага, мы вітаем вас ад імя Караля цароў», а той адказаў: «У яго імя і паводле яго прыкладу я прыйшоў не да служыць, але служыць».
Галоўнай рэгаліяй, якую атрымаў манарх, стала залатая сфера з каштоўным крыжам, які сімвалізуе хрысціянскі свет і ролю брытанскага манарха ў абароне хрысціянскай веры. Кароль таксама атрымаў два залатыя скіпетры: на кончыку першага намаляваны голуб, які сімвалізуе Святога Духа, што сведчыць аб тым, што ўлада манарха дабраславёная Богам і павінна ажыццяўляцца ў адпаведнасці з Яго законамі. Скіпетр голуба з'яўляецца сімвалам духоўнай улады і таксама вядомы як «скіпетр справядлівасці і міласэрнасці». Скіпетр другога кіраўніка мае крыж і сімвалізуе свецкую ўладу, якая з'яўляецца хрысціянскай. Усе тры рэгаліі, а таксама карона святога Эдуарда выкарыстоўваліся пры каранацыі кожнага брытанскага манарха з 1661 года.
Каралю таксама быў уручаны дзяржаўны меч, атрымаўшы які, ён прамовіў малітву аб удовах і сіротах – зноў жа ў знак таго, што мір – найвышэйшая каштоўнасць, да якой павінен імкнуцца кожны хрысціянскі ўладар, а вайна пакідае пасярод сябе смерць.
Пасля сваёй каранацыі Карл III стаў кіраўніком англіканскай царквы. З XVI ст., калі англіканская царква разарвала адносіны з рымска-каталіцкай царквой і была абвешчана дзяржаўнай рэлігіяй, яе сталі ўзначальваць брытанскія манархі, тым самым адразаючы права папы ўмешвацца ў жыццё манархіі. Царкоўнае кіраўніцтва англіканскай царквой ажыццяўляе арцыбіскуп Кентэрберыйскі. Карлу III таксама быў прысвоены тытул «Ахоўніка веры».
Фота-ілюстрацыя: праваслаўны абраз Усіх Святых.
