Святы Анастасій Сінайскі, царкоўны пісьменнік, таксама вядомы як Анастасій III, мітрапаліт Нікейскі, жыў у VIII ст.
Пытанне 16: Калі апостал кажа, што ўлады гэтага свету пастаўлены Богам, ці азначае гэта, што кожны кіраўнік, кароль і біскуп пастаўлены Богам?
Адказ: З таго, што Бог сказаў у Законе: «І дам вам пастыраў у сэрцы вашыя» (Ерам. 3: 15), відаць, што тыя князі і каралі, якія вартыя гэтага гонару, прызначаны Богам; а тыя, хто не варты, яны пастаўлены над нягоднымі людзьмі паводле іх нягоднасці, з дазволу або волі Божай. Паслухайце некалькі гісторый пра гэта.
Калі тыран Фока стаў царом і пачаў чыніць кровапраліцце праз ката Васонія, манах з Канстанцінопаля, які быў святым чалавекам і меў вялікую мужнасць перад Богам, звярнуўся да Яго з прастатой, кажучы: «Госпадзе, навошта ты зрабіў ён кароль?» І пасля таго, як ён паўтараў гэта на працягу многіх дзён, прыйшоў адказ ад Бога, які абвяшчаў: «Бо я не знайшоў горш».
Вакол Фіваіды быў яшчэ адзін вельмі грэшны горад, у якім адбывалася шмат подлых і непрыстойных рэчаў. У гэтым горадзе адзін вельмі разбэшчаны яго жыхар раптам закахаўся ў нейкую ілжывую любоў, пайшоў, пастрыгся і апрануўся ў манаскі адзенне, але не перастаў чыніць сваіх злых учынкаў. Так сталася, што біскуп таго горада памёр. Анёл Гасподні зьявіўся сьвятому чалавеку і сказаў яму: «Ідзі і падрыхтуй горад, каб абралі біскупам таго, хто паходзіць са сьвецкіх». Святы чалавек пайшоў і зрабіў тое, што было загадана. І як толькі быў рукапакладзены той, хто паходзіў са свецкага сану, г.зн. той самы свецкі, пра якога мы згадвалі, у галаве (новага біскупа) з'явіліся мары і высакароднасць. Тады з'явіўся яму анёл Гасподні і сказаў яму: «Чаму ты пра сябе высока думаеш, няшчасны? Ты стаў біскупам не таму, што быў годным святарства, а таму, што гэты горад варты такога біскупа».
Такім чынам, калі вы ўбачыце якога-небудзь нягоднага і злога караля, правадыра або біскупа, не здзіўляйцеся і не вінаваціце Божы промысел, але вучыцеся і верце, што з-за нашых грахоў мы аддадзены такім тыранам. Але і так мы не адыходзім ад зла.
Крыніца: Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καί Ἀσκητῶν (Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης), τόμ. 13В, Ε.Π.Ε., ἐκδ. “Γρηγοριος ὁ Παλαμᾶς”, Салонікі 1998, σ. 225 ἑξ.
