By St. Athanasius sa Alexandria
kapitulo 1
Si Antony usa ka Ehiptohanon sa pagkatawo, sa halangdon ug adunahan nga mga ginikanan. Ug sila sa ilang kaugalingon mga Kristohanon ug siya gipadako sa Kristohanong paagi. Ug samtang bata pa siya, gimatuto siya sa iyang mga ginikanan, nga walay nahibaloan gawas kanila ug sa ilang panimalay.
* * * *
Sa diha nga siya midako ug nahimong usa ka batan-on, siya dili makaagwanta sa pagtuon sa kalibutanon nga siyensya, apan gusto nga mahilayo sa mga bata nga lalaki, nga adunay matag tinguha sa pagpuyo sumala sa unsay nahisulat mahitungod ni Jacob, yano sa iyang kaugalingong panimalay.
* * * *
Busa nagpakita siya sa templo sa Ginoo uban sa iyang mga ginikanan taliwala sa mga magtutuo. Ug dili siya walay hinungdan sa bata pa, ni nahimong mapahitas-on sama sa usa ka tawo. Apan gituman usab niya ang iyang mga ginikanan, ug nagpatuyang sa pagbasa sa mga libro, nga nagpabilin ang kaayohan niini.
* * * *
Wala usab niya gisamok ang iyang mga ginikanan, sama sa usa ka batang lalaki sa kasarangan nga materyal nga mga kahimtang, alang sa mahal ug lainlain nga pagkaon, ni nangita siya sa mga kalipayan niini, apan kontento lamang sa iyang nakuha, ug wala nay gusto pa.
* * * *
Human sa kamatayon sa iyang mga ginikanan, siya nahibilin nga nag-inusara uban sa iyang manghud nga babaye. Ug siya niadto mga napulo ug walo o baynte ka tuig ang panuigon. Ug giatiman niya ang iyang igsoon nga babaye ug ang balay nga nag-inusara.
* * * *
Apan ang unom ka bulan wala pa moagi sukad sa kamatayon sa iyang mga ginikanan, ug, sa pag-adto ingon sa iyang nabatasan ngadto sa templo sa Ginoo, siya namalandong, naglakaw nga nakonsentrar sa iyang hunahuna, giunsa sa mga apostoles ang pagbiya sa tanan ug misunod sa Manluluwas; ug giunsa niadtong mga magtutuo, sumala sa nahisulat sa Mga Buhat, nga nagbaligya sa ilang mga kabtangan, nagdala sa ilang bili ug gibutang kini sa tiilan sa mga apostoles aron ipanghatag ngadto sa mga hangul; unsa ug unsa ka dako ang paglaum alang kanila sa langit.
* * * *
Naghunahuna niini sa iyang kaugalingon, misulod siya sa templo. Ug nahitabo unya nga ang Ebanghelyo gibasa, ug nadungog niya giunsa sa Ginoo ang pag-ingon sa adunahan nga tawo: “Kon buot ka nga mahingpit, lakaw ug ibaligya ang tanan nga imong nabatonan ug ihatag sa mga kabus: ug umari ka, sunod Kanako, ug makabaton ka ug bahandi sa langit'.
* * * *
Ug ingon nga siya nakadawat gikan sa Dios sa panumduman ug hunahuna sa mga balaan nga apostoles ug sa unang mga magtutuo, ug ingon nga ang Ebanghelyo gibasa alang kaniya - siya mibiya dayon sa templo ug gihatag sa iyang mga kauban nga tagabaryo ang mga kabtangan nga iyang gipanag-iya. iyang mga katigulangan (siya adunay tulo ka gatos ka ektarya nga yuta nga maarahan, maayo kaayo) aron dili sila makasamok kaniya o sa iyang igsoon nga babaye sa bisan unsang butang. Unya gibaligya niya ang tanan nga nahabilin nga kabtangan nga iyang nabatonan, ug sa nakatigum siya ug igo nga kantidad, gibahinbahin niya kini sa mga kabus.
* * * *
Gitipigan niya ang gamay nga kabtangan alang sa iyang igsoong babaye, apan sa dihang misulod sila pag-usab sa templo ug nakadungog sa Ginoo nga namulong diha sa Ebanghelyo: “Ayawg kabalaka bahin sa ugma”, wala na siya makaagwanta niini – migawas siya ug giapod-apod kini. sa mga tawo sa kasagaran nga kahimtang. Ug gitugyan ang iyang igsoong babaye ngadto sa pamilyar ug matinud-anon nga mga ulay,-naghatag kaniya aron mapadako sa usa ka balay sa mga ulay,-siya sa iyang kaugalingon sukad niadto mitugyan sa iyang kaugalingon ngadto sa usa ka asetiko nga kinabuhi sa gawas sa iyang balay, nga nagtutok sa iyang kaugalingon ug nagkinabuhi sa usa ka mapig-uton nga kinabuhi. Apan, niadtong panahona wala pay permanenteng mga monasteryo sa Ehipto, ug walay ermitanyo ang nakaila sa halayong desyerto. Bisan kinsa nga gustong magpalawom sa iyang kaugalingon nagpraktis nga nag-inusara dili layo sa iyang baryo.
* * * *
Unya, diha sa duol nga baryo ang usa ka tigulang nga lalaki nga nagkinabuhing monastiko sukad pa sa iyang pagkabatan-on. Sa dihang nakita siya ni Antony, nagsugod siya sa pag-indigay kaniya sa kaayo. Ug sukad sa sinugdan nagsugod usab siya sa pagpuyo sa mga dapit duol sa balangay. Ug sa diha nga siya nakadungog didto mahitungod sa usa nga nagpuyo sa usa ka matarung nga kinabuhi, siya miadto ug nangita kaniya sama sa usa ka maalamon nga putyokan, ug wala mobalik sa iyang dapit hangtud nga siya nakakita kaniya; ug unya, ingon nga nagkuha ug suplay gikan niini sa iyang pagpaingon sa pagkamaayo, mibalik didto pag-usab.
* * * *
Sa ingon niini iyang gipakita ang labing dako nga tinguha ug ang labing dako nga kadasig sa paggamit sa iyang kaugalingon diha sa kalisud niini nga kinabuhi. Siya usab nagtrabaho uban sa iyang mga kamot, tungod kay siya nakadungog: "Siya nga walay trabaho kinahanglan dili mokaon." Ug bisan unsa nga iyang kinitaan, iyang gigasto ang bahin sa iyang kaugalingon, usa ka bahin sa mga nanginahanglan. Ug siya nag-ampo sa walay paghunong, tungod kay siya nakakat-on nga kita kinahanglan gayud nga mag-ampo sa walay paghunong sulod sa atong mga kaugalingon. Mabinantayon kaayo siya sa pagbasa nga wala niya gimingaw ang bisan unsang nahisulat, apan gitipigan ang tanan sa iyang panumduman, ug sa katapusan nahimo kini nga kaugalingon niyang hunahuna.
* * * *
Ang pagbaton niini nga kinaiya, si Antony gihigugma sa tanan. Ug sa mga buotan nga mga tawo nga iyang giadtoan, siya kinasingkasing nga misunod. Iyang gitun-an sa iyang kaugalingon ang mga kaayohan ug kaayohan sa mga paningkamot ug kinabuhi sa matag usa kanila. Ug iyang nakita ang kaanyag sa usa, ang pagkamakanunayon sa mga pag-ampo sa lain, ang kalinaw sa ikatulo, ang pagkamanggihatagon sa ikaupat; nag-atiman sa usa sa vigil, ug sa lain sa pagbasa; natingala sa usa sa iyang pailub, sa lain sa iyang pagpuasa ug paghapa; iyang gisundog ang lain diha sa kaaghup, ang lain sa pagkamaayo. Ug parehas niyang namatikdan ang pagkadiosnon kang Kristo ug ang gugma sa tanan sa usag usa. Ug sa ingon natuman, siya mibalik sa iyang dapit, diin siya milakaw nga nag-inusara. Sa laktod nga pagkasulti, gitigom niya sa iyang kaugalingon ang maayong mga butang gikan sa tanan, gisulayan niya nga ipakita kini sa iyang kaugalingon.
Apan bisan ngadto sa iyang mga kaparehas sa edad wala siya magpakita sa iyang kaugalingon nga masina, gawas lamang nga siya dili mahimong ubos kanila diha sa hiyas; ug kini iyang gibuhat sa paagi nga siya wala makapasubo kang bisan kinsa, kondili nga sila usab nangalipay diha kaniya. Busa ang tanang maayong mga tawo sa pamuy-anan, nga iyang nakighilawas, nakakita kaniya sa ingon, nagtawag kaniya nga mahigugmaon sa Dios, ug nangumusta kaniya, ang uban ingon nga anak, ug ang uban ingon nga igsoon.
kapitulo 2
Apan ang kaaway sa maayo - ang masina nga yawa, nga nakakita sa usa ka inisyatibo sa batan-ong lalaki, dili makatugot niini. Apan kung unsa ang iyang nabatasan sa pagbuhat sa tanan, iya usab nga gihimo batok kaniya. Ug una niyang gitintal siya sa pagpahilayo kaniya sa dalan nga iyang giagian, pinaagi sa pagsilsil diha kaniya sa panumduman sa iyang mga kabtangan, sa pag-atiman sa iyang igsoon nga babaye, sa mga bugkos sa iyang pamilya, sa gugma sa salapi, sa gugma sa himaya, sa kalipay. sa lain-laing mga pagkaon ug sa uban pang mga kaanyag sa kinabuhi, ug sa katapusan - ang kabangis sa tighatag ug unsa ka dako nga paningkamot ang gikinahanglan alang niini. Niini iyang gidugang ang iyang pisikal nga kahuyang ug ang taas nga panahon aron makab-ot ang tumong. Sa kinatibuk-an, iyang gipukaw sa iyang hunahuna ang usa ka bug-os nga alimpulos sa kaalam, nga gusto nga pugngan siya gikan sa iyang husto nga pagpili.
* * * *
Apan sa dihang nakita sa daotan ang iyang kaugalingon nga walay gahom batok sa desisyon ni Antony, ug labaw pa niana – napildi sa iyang kalig-on, napukan tungod sa iyang lig-on nga pagtuo, ug napukan pinaagi sa iyang walay paglubad nga mga pag-ampo, unya mipadayon siya sa pagpakig-away uban sa ubang mga hinagiban batok sa batan-ong lalaki, sama sa gabii. sa panahon nga iyang gihadlok siya sa tanan nga mga matang sa kasaba, ug sa maadlaw siya naglagot kaniya pag-ayo nga ang mga nagtan-aw sa kilid nakasabut nga adunay away tali sa duha. Ang usa misilsil sa dili putli nga mga hunahuna ug mga ideya, ug ang lain, uban sa tabang sa mga pag-ampo, nahimo kini nga maayo ug nagpalig-on sa iyang lawas pinaagi sa pagpuasa. Mao kini ang unang pakig-away ni Antony sa yawa ug ang iyang unang nahimo, apan kini labaw pa sa kalampusan sa Manluluwas sa Antony.
Apan wala usab buhii ni Antony ang daotang espiritu nga gisakop niya, ni ang kaaway, nga napildi, mihunong sa pagbanhig. Tungod kay ang naulahi nagpadayon sa pagsuroysuroy sama sa usa ka leon nga nangitag higayon batok kaniya. Mao nga nakahukom si Antony nga maanad sa mas estrikto nga paagi sa pagkinabuhi. Ug busa iyang gigugol ang iyang kaugalingon sa pagbantay nga sagad tibuok gabii nga walay tulog. Nagkaon kausa sa usa ka adlaw pagkahuman sa pagsalop sa adlaw. Usahay bisan sa matag duha ka adlaw, ug kasagaran kausa sa matag upat ka adlaw siya mokaon. Sa samang higayon, ang iyang pagkaon maoy pan ug asin, ug ang iyang ilimnon maoy tubig lamang. Dili kinahanglan nga maghisgot bahin sa karne ug bino. Alang sa pagkatulog, kontento siya sa usa ka banig nga tangbo, kasagaran nga naghigda sa hubo nga yuta.
* * * *
Sa diha nga siya nakapugong sa iyang kaugalingon, si Antony miadto sa sementeryo, nga nahimutang dili layo sa baryo, ug nagmando sa usa sa iyang mga kaila sa pagdala kaniya ug pan nga panagsa ra - kausa sa daghang mga adlaw, siya misulod sa usa sa mga lubnganan. Gisirad-an sa iyang kaila ang pultahan sa iyang luyo ug nagpabilin siyang nag-inusara sa sulod.
* * * *
Unya ang daotan, nga wala makaagwanta niini, miabot usa ka gabii uban ang tibuok panon sa daotang mga espiritu ug gibunalan ug gitukmod siya pag-ayo nga tungod niana iyang gibiyaan siya nga nagbuy-od sa yuta nga naamang sa kaguol. Sa sunod nga adlaw ang kaila miabut aron sa pagdala kaniya ug tinapay. Apan sa dihang iyang giablihan ang pultahan ug nakita siya nga nagbuy-od sa yuta nga daw patay, iya kining gikuha ug gidala ngadto sa simbahan sa balangay. Didto iyang gipahigda siya sa yuta, ug daghan sa mga paryente ug mga tagabaryo naglingkod libot kang Antony nga daw naglibot sa usa ka patay nga tawo.
* * * *
Sa tungang gabii si Antony nahigmata sa iyang kaugalingon ug nahigmata, iyang nakita nga ang tanan nangatulog, ug ang kaila lamang ang nagmata. Unya miyango siya aron moduol kaniya ug mihangyo nga kuhaon siya ug dad-on balik sa sementeryo nga walay bisan kinsa nga pukawon. Busa gidala siya sa maong tawo, ug human masirad-an ang pultahan, sama kaniadto, gibiyaan na usab siya nga nag-inusara sa sulod. Wala siyay kusog sa pagbarog tungod sa mga bun-og, apan mihigda siya ug nag-ampo.
Ug human sa pag-ampo siya miingon sa makusog nga tingog: “Ania ako – Anthony. Dili ko modagan gikan sa imong mga hampak. Bisan pa kon imo pa akong bunalan, walay makabulag kanako gikan sa akong gugma kang Kristo.” Ug unya miawit siya: “Kon bisan ang tibuok nga rehimyento magsangkap batok kanako, ang akong kasingkasing dili mahadlok.”
* * * *
Ug busa, ang asetiko naghunahuna ug naglitok niini nga mga pulong. Ug ang dautan nga kaaway sa maayo, nahingangha nga kini nga tawo, bisan human sa mga pagbunal, nangahas sa pag-adto sa mao gihapong dapit, mitawag sa iyang mga iro ug, nga napungot sa kasuko, miingon: "Tan-awa nga sa mga pagbunal dili nimo mahimo nga mapaluya namo siya, apan nangahas gihapon siya sa pagsulti batok kanato. Magpadayon kita sa laing paagi batok kaniya!”
Unya pagkagabii naghimo silag kusog kaayo nga saba nga morag nauyog ang tibuok dapit. Ug daw gilumpag sa mga demonyo ang upat ka bungbong sa makaluluoy nga gamayng lawak, nga naghatag ug impresyon nga sila misulong pinaagi kanila, nausab ngadto sa dagway sa mga mananap ug mga reptilya. Ug dihadiha ang dapit napuno sa mga panan-awon sa mga leon, mga oso, mga leopardo, mga toro, mga halas, mga halas ug mga tanga, mga lobo. Ug ang matag usa kanila milihok sa iyang kaugalingon nga paagi: ang leon nagngulob ug buot moatake kaniya, ang toro nagpakaaron-ingnon nga nagbunal kaniya sa iyang mga sungay, ang bitin mikamang nga wala makaabot kaniya, ug ang lobo misulay sa paglukso kaniya. Ug ang mga tingog niining tanan nga mga kalag makalilisang, ug ang ilang kaligutgut makalilisang.
Ug si Antonius, ingon sa gibunalan ug gisakitan nila, nag-agulo tungod sa mga kasakit sa lawas nga iyang nasinati. Apan iyang gihuptan ang usa ka malipayong espiritu ug, nagbiaybiay kanila, miingon: “Kon adunay bisan unsa nga kusog diha kaninyo, igo na alang sa usa kaninyo nga moanhi. Apan tungod kay gihikawan ka sa Dios ug gahom, busa, bisag daghan ka, naningkamot ka lang sa paghadlok kanako. Usa kini ka pamatuod sa imong kaluyahon nga imong gisagop ang mga larawan sa amang nga mga binuhat.’ Kay napuno sa kaisog pag-usab, siya miingon: “Kon mahimo nimo, ug kon ikaw nakabaton gayod ug gahom ibabaw kanako, ayaw paglangan, kondili atakeha! Kung dili nimo mahimo, nganong magsamok ka sa kawang? Ang atong pagtuo kang Kristo para kanato usa ka selyo ug kuta sa kasegurohan.” Ug sila, sa nakabuhat ug daghan pang mga pagsulay, nanagkagot sa ilang mga ngipon batok kaniya.
* * * *
Apan bisan pa niini nga kaso, ang Ginoo wala mobulag sa pakigbisog ni Antony, apan mitabang kaniya. Kay sa paghangad ni Antony, iyang nakita nga daw naabli ang atop, ug usa ka silaw sa kahayag mikunsad kaniya. Ug niadtong taknaa ang mga demonyo nahimong dili makita. Ug si Antonius nanghupaw, nahupay sa iyang kasakit, ug nangutana sa panan-awon nga nagpakita, nga nag-ingon: “Diin ka? Nganong wala ka man moanhi gikan sa sinugdan aron tapuson ang akong pag-antos?” Ug usa ka tingog ang nadungog kaniya: “Antony, ania ako, apan naghulat ako nga makita ang imong pakigbisog. Ug human ka makabarog nga maisogon ug dili mapildi, ako kanunayng mahimong imong tigpanalipod ug himoon kitang bantogan sa tibuok yuta.’
Sa pagkadungog niya niini, mibangon siya ug nag-ampo. Ug milig-on siya pag-ayo nga gibati niya nga mas kusog ang iyang lawas kaysa kaniadto. Ug siya niadto katloan ug lima ka tuig ang panuigon.
* * * *
Pagkasunod adlaw migawas siya sa iyang gitagoan ug mas maayo pa ang nahimutangan. Miadto siya sa lasang. Apan pag-usab sa kaaway, nga nakakita sa iyang kasibot ug gusto nga makababag kaniya, gilabay sa iyang dalan ang usa ka bakak nga larawan sa usa ka dako nga plata nga plato. Apan si Antony, nga nakasabut sa pagkamalimbongon sa usa nga dautan, mihunong. Ug sa pagkakita sa yawa sa sulod sa pinggan, iyang gibadlong siya, nga misulti ngadto sa pinggan: "Hain sa desyerto ang pinggan? Kini nga dalan dili maagian ug wala’y pagsubay sa mga tunob sa tawo. Kung nahulog kini gikan sa usa ka tawo, dili gyud kini mamatikdan, tungod kay kini dako kaayo. Apan bisan ang nawad-an niini mobalik, pangitaon kini ug pangitaon, tungod kay ang dapit mingaw. Kini nga lansis iya sa yawa. Apan dili ka manghilabot sa akong maayong kabubut-on, yawa! Kay kining plata kinahanglang malaglag uban kanimo!”. Ug sa wala pa gisulti ni Antony kini nga mga pulong nawala ang pinggan sama sa aso.
* * * *
Ug nagsunod sa iyang desisyon nga mas lig-on, si Antony milakaw paingon sa bukid. Nakakita siya ug usa ka kuta sa ubos sa suba, awaaw ug puno sa lainlaing mga reptilya. Mibalhin siya didto ug nagpabilin didto. Ug ang mga reptilya, ingon sa gigukod sa usa ka tawo, diha-diha dayon nanagan. Apan iyang gikoralan ang entrada ug nagbutang ug pan didto sulod sa unom ka bulan (mao kini ang gibuhat sa mga Tivian ug kasagaran ang pan dili madaot sulod sa tibuok tuig). Ikaw usab adunay tubig sa sulod, mao nga siya mitukod sa iyang kaugalingon ingon sa usa ka dili masulud nga santuaryo ug nagpabilin nga nag-inusara sa sulod, nga wala siya mogula o nakakita nga bisan kinsa nga moabut didto. Kaduha lamang sa usa ka tuig nakadawat siya sa pan gikan sa itaas, pinaagi sa atop.
* * * *
Ug tungod kay wala niya tugoti ang mga kaila nga miduol kaniya sa pagsulod, sila, nga kanunay nga naggugol ug mga adlaw ug mga gabii sa gawas, nakadungog sa usa ka butang nga sama sa mga panon sa katawhan nga nagsaba-saba, naghampak, naglitok sa makalolooy nga mga tingog ug nagsinggit: “Pahawa gikan kanamo nga mga dapit! Unsa may imong labot sa desyerto? Dili ka makaagwanta sa among mga limbong.”
Sa sinugdan, ang mga tawo sa gawas naghunahuna nga kini mao ang pipila ka mga tawo nga nakig-away kaniya ug nga sila misulod kaniya pinaagi sa pipila ka hagdanan. Apan sa dihang ilang gitan-aw ang usa ka lungag ug walay tawo, ilang naamgohan nga sila mga yawa, nahadlok ug gitawag si Antony. Nadungog niya dayon sila, apan wala siya mahadlok sa mga yawa. Ug sa pagduol niya sa pultahan, iyang gidapit ang mga tawo sa pag-adto ug dili mahadlok. Kay matud pa niya, ganahan kaayo ang mga yawa nga magduwa sa mga nangahadlok. "Apan imong gitabok ang imong kaugalingon ug hilom, ug pasagdi sila nga magdula." Ug busa sila miadto, nga gihigot sa timaan sa krus. Ug siya mipabilin ug wala gayud maunsa sa mga yawa.
(ipadayon)
Matikdi: Kini nga kinabuhi gisulat ni St. Athanasius the Great, Arsobispo sa Alexandria, usa ka tuig human sa kamatayon ni Rev. Anthony the Great († Enero 17, 356), i.e. sa 357 sa hangyo sa mga monghe sa Kasadpan gikan sa Gaul (d. France) ug Italy, diin ang arsobispo nadestiyero. Kini ang labing tukma nga nag-unang tinubdan sa kinabuhi, mga pagpahimulos, mga hiyas ug mga binuhat ni St. Pananglitan, si Augustine sa iyang Confessions naghisgot sa kusog nga impluwensya niini nga kinabuhi sa iyang pagkakabig ug pag-uswag sa pagtuo ug pagkadiosnon..
