St. Tikhon Zadonsky
26. Estranghero o naglaaglaag
Bisan kinsa nga mibiya sa iyang pinuy-anan ug Fatherland ug nagpuyo sa usa ka langyaw nga bahin usa ka estranghero ug usa ka laag didto, sama sa usa ka Ruso nga atua sa Italya o sa ubang yuta usa ka estranghero ug usa ka laag didto. Mao usab ang Kristohanon, nga gikuha gikan sa langitnong Amahan ug nagpuyo niining gubot nga kalibutan, usa ka estranghero ug usa ka laag. Ang balaan nga Apostol ug ang mga matinud-anon nag-ingon mahitungod niini: "Kami walay permanente nga siyudad dinhi, apan kami nangita sa umaabot" (Heb. 13: 14). Ug si San David misugid niini: “Ako usa ka estranyo uban kanimo ug usa ka estranyo, sama sa tanan nakong mga amahan” (Sal. 39: 13). Ug siya usab nag-ampo: “Ako usa ka estranyo sa yuta; ayaw itago ang imong mga sugo gikan kanako.” (Sal. 119: 19). Ang usa ka laag, nga nagpuyo sa usa ka langyaw nga yuta, naghimo sa tanan nga paningkamot sa pagbuhat ug pagtuman sa unsa siya mianhi sa usa ka langyaw nga yuta alang sa. Busa ang Kristohanon, nga gitawag sa pulong sa Dios ug gibag-o pinaagi sa balaang Bautismo ngadto sa kinabuhing dayon, naningkamot nga dili mawad-an sa kinabuhing dayon, nga dinhi niining kalibutana maangkon o mawala. Ang usa ka lumalangyaw nagpuyo sa usa ka langyaw nga yuta nga adunay dakong kahadlok, tungod kay siya kauban sa mga estranyo. Ingon man usab, ang usa ka Kristohanon, nga nagpuyo niining kalibutana, nga daw sa usa ka langyaw nga yuta, nahadlok ug nagbantay batok sa tanan, nga mao, ang mga espiritu sa daotan, mga demonyo, sala, mga anting-anting sa kalibutan, mga daotan ug dili diosnon nga mga tawo. Ang matag usa naglikay sa naglaaglaag ug nagpahilayo kaniya, nga daw gikan sa laing tawo gawas sa iyang kaugalingon ug sa usa ka langyaw. Sa susama, ang tanang mahigugmaon sa kalinaw ug mga anak niining panahona nagpahilayo sa tinuod nga Kristohanon, mopahilayo ug magdumot kaniya, nga daw dili siya ila ug supak kanila. Ang Ginoo namulong mahitungod niini: “Kon kamo iya pa sa kalibutan, ang kalibutan mahigugma sa iya; Ug tungod kay kamo dili man iya sa kalibutan, kondili gipili ko kamo gikan sa kalibutan, busa ang kalibutan nagadumot kaninyo” (Juan 15:19). Ang dagat, ingon sa ilang giingon, wala magkupot ug patay nga lawas sa sulod sa iyang kaugalingon, apan nagsuka niini. Busa ang mabalhinon nga kalibutan, sama sa dagat, nagpalayas sa usa ka diosnon nga kalag, nga daw patay sa kalibutan. Ang mahigugmaon sa kalinaw maoy usa ka minahal nga anak sa kalibutan, samtang ang usa nga nagtamay sa kalibutan ug ang iyang matahum nga mga pangibog maoy usa ka kaaway. Ang naglaaglaag dili magtukod ug bisan unsa nga dili matarug, nga mao, walay mga balay, walay mga tanaman, o bisan unsa nga susama niini, sa usa ka langyaw nga yuta, gawas sa kung unsa ang gikinahanglan, kung wala kini imposible nga mabuhi. Busa alang sa tinuod nga Kristohanon, ang tanan niining kalibotana dili matarog; ang tanan niini nga kalibutan, lakip ang lawas mismo, ibilin. Ang balaang apostol naghisgot bahin niini: “Kay wala kitay gidala nganhi sa kalibotan; Maathag nga wala kita sing matun-an gikan sa sini.” (1 Tim. 6: 7). Busa, ang matuod nga Kristohanon dili mangitag bisan unsa niining kalibotana gawas sa gikinahanglan, nga nag-ingon sa apostol: “Kon adunay pagkaon ug besti, kita makontento na niini” (1 Tim. 6: 8). Ang wanderer nagpadala o nagdala sa mga butang nga mabalhin, sama sa salapi ug mga butang, ngadto sa iyang Amahan. Busa alang sa usa ka tinuod nga Kristohanon, ang mga mabalhinon nga mga butang niining kalibotana, nga iyang madala ug madala ngadto sa sunod nga katuigan, maoy maayong mga buhat. Siya naningkamot sa pagkolekta kanila dinhi, nagpuyo sa kalibutan, sama sa usa ka espirituhanon nga magpapatigayon, espirituhanon nga mga butang, ug dad-on sila ngadto sa iyang langitnong Amahan, ug uban kanila nagpakita ug nagpakita sa atubangan sa Langitnong Amahan. Ang Ginoo nagtambag kanato bahin niini, mga Kristohanon: “Pagtigom ug mga bahandi alang sa inyong kaugalingon sa langit, diin walay tangkob ug taya nga makakutkot, ug diin walay mga kawatan nga magalungkab ug mangawat” (Mateo 6:20). Ang mga anak niining panahona nag-atiman sa mortal nga lawas, apan ang diosnon nga mga kalag nag-atiman sa imortal nga kalag. Ang mga anak niini nga panahon nangita sa ilang temporal ug yutan-on nga mga bahandi, apan ang diosnon nga mga kalag naningkamot alang sa mahangturon ug langitnong mga butang ug nagtinguha sa ingon nga mga panalangin nga “walay mata nga nakakita, walay dalunggan nga nakadungog, ug walay nakasulod sa kasingkasing sa tawo” (1 Cor. . 2:9). Gitan-aw nila kini nga bahandi, dili makita ug dili masabtan pinaagi sa pagtuo, ug gipasagdan nila ang tanan nga yutan-on. Ang mga anak niining panahona naningkamot nga mahimong inila dinhi sa yuta. Apan ang matuod nga mga Kristohanon nangitag himaya sa langit, diin atua ang ilang Amahan. Ang mga anak niining panahona nagdayandayan sa ilang mga lawas sa lain-laing mga bisti. Ug ang mga anak sa gingharian sa Diyos nagdayandayan sa dili mamatay nga kalag ug gibistihan, sumala sa tambag sa apostol, “uban ang kaluoy, kalulot, pagpaubos, kaaghop, pagkamainantuson” (Col. 3: 12). Ug busa ang mga anak niining panahona mga buang ug buang, kay sila nangita sa usa ka butang nga sa iyang kaugalingon walay kapuslanan. Ang mga anak sa gingharian sa Diyos makataronganon ug maalamon, tungod kay sila nagpakabana kon unsay anaa sa walay kataposang kalipay sulod sa ilang kaugalingon. Makalaay para sa usa ka laag nga magpuyo sa langyaw nga yuta. Busa makalaay ug makapasubo alang sa usa ka tinuod nga Kristohanon ang pagkinabuhi niining kalibotana. Niini nga kalibutan anaa siya bisan asa sa pagkadestiyero, bilanggoan ug usa ka dapit sa pagkadestiyero, ingon nga siya gikuha gikan sa langitnong Amahan. “Alaot ako,” miingon si San David, “nga ang akong kinabuhi sa pagkadestiyero hataas” (Sal. 119: 5). Busa ang ubang mga santos nagreklamo ug nanghupaw bahin niini. Ang naglaaglaag, bisan kung makalaay ang pagpuyo sa usa ka langyaw nga yuta, bisan pa niana nagpuyo alang sa panginahanglan nga iyang gibiyaan ang iyang yutang natawhan. Subong man, bisan pa masubo para sa isa ka matuod nga Cristiano ang pagkabuhi sa sining kalibutan, basta ang Dios nagasugo, nagakabuhi sia kag nagabatas sining paglatagaw. Ang naglaaglaag kanunay adunay iyang Amahan ug ang iyang panimalay sa iyang hunahuna ug panumduman, ug gusto niya nga mobalik sa iyang Amahan. Ang mga Judeo, nga didto sa Babilonia, kanunay adunay ilang Amahan nga yuta, ang Jerusalem, sa ilang mga hunahuna ug mga handumanan, ug sa mainiton nga tinguha sa pagbalik ngadto sa ilang Amahan. Busa ang tinuod nga mga Kristohanon niining kalibotana, sama sa mga suba sa Babilonya, naglingkod ug naghilak, naghinumdom sa langitnong Jerusalem – ang Langitnong Amahan, ug naghangad niini uban ang pagpanghupaw ug paghilak, ug gusto nga moadto didto. “Mao nga nag-agulo kita, nga nagtinguha nga masul-oban sa atong langitnong puloy-anan,” agulo sa balaang Pablo uban sa mga matuuhon (2 Cor. 5: 2). Alang sa mga anak niining panahona, nga naadik sa kalibutan, ang kalibutan sama sa usa ka amahan ug paraiso, ug busa dili nila gusto nga mahimulag gikan niini. Apan ang mga anak sa gingharian sa Dios, nga nagbulag sa ilang mga kasingkasing gikan sa kalibutan ug nag-antus sa tanang matang sa mga kasubo sa kalibutan, buot makaadto niana nga Amahan. Alang sa usa ka tinuod nga Kristohanon, ang kinabuhi niining kalibotana walay lain kondili ang kanunay nga pag-antos ug ang krus. Kung ang usa ka laag nga mobalik sa Amahan, sa iyang balay, ang iyang pamilya, mga silingan ug mga higala nalipay kaniya ug giabiabi ang iyang luwas nga pag-abut. Busa, sa diha nga ang usa ka Kristohanon, human sa iyang paglatagaw sa kalibutan, moabut sa langitnong Amahan, ang tanan nga mga Anghel ug ang tanan nga balaan nga mga lumulupyo sa langit nagmaya tungod kaniya. Ang usa ka libud-suroy nga mianhi sa Fatherland ug ang iyang panimalay nagpuyo nga luwas ug kalmado. Mao nga ang usa ka Kristohanon, nga nakasulod sa langitnong Amahan, nagpakalma, nagpuyo nga luwas ug wala mahadlok bisan unsa, nalipay ug nalipay sa iyang kalipayan. Gikan dinhi imong makita, Kristiyano: 1) Ang atong kinabuhi niining kalibotana walay lain kondili ang paglatagaw ug paglalin, sumala sa giingon sa Ginoo: “Kamo mga estranyo ug mga dumuloong sa akong atubangan” (Lev. 25: 23). 2) Ang atong tinuod nga Amahan wala dinhi, kondili sa langit, ug tungod niini kita gilalang, gibag-o pinaagi sa Bunyag ug gitawag pinaagi sa Pulong sa Dios. 3) Kita, isip mga gitawag sa langitnong mga panalangin, kinahanglan dili mangita sa yutan-on nga mga butang ug moipon niini, gawas sa gikinahanglan, sama sa pagkaon, sinina, panimalay ug uban pang mga butang. 4) Ang Kristohanong tawo nga nagpuyo sa kalibutan walay laing gitinguha gawas sa kinabuhing dayon, “kay kon hain ang imong bahandi, atua usab ang imong kasingkasing” (Mateo 6:21). 5) Bisan kinsa nga gusto nga maluwas kinahanglan ibulag ang iyang kaugalingon gikan sa kalibutan sa iyang kasingkasing hangtod ang iyang kalag mobiya sa kalibutan.
27. Lungsuranon
Atong makita nga dinhi sa kalibutan ang usa ka tawo, bisan asa siya nagpuyo o asa siya, gitawag nga usa ka residente o lungsoranon sa siyudad diin siya adunay iyang balay, pananglitan, ang usa ka Moscow residente mao ang usa ka Muscovite, ang usa ka Novgorod residente mao ang usa ka. Novgorodian, ug uban pa. Sa susama, ang tinuod nga mga Kristohanon, bisan tuod ania sila niining kalibotana, bisan pa niana adunay siyudad sa langitnong Amahan, “kansang Artista ug Magtutukod mao ang Diyos” (Heb. 11:10). Ug sila gitawag nga mga lungsoranon niini nga siyudad. Kini nga siyudad mao ang langitnong Jerusalem, nga nakita sa balaang Apostol nga si Juan sa iyang pagpadayag: “Ang siyudad lunsay nga bulawan, sama sa lunsay nga bildo; ang dalan sa siyudad puro nga bulawan, sama sa sihag nga bildo; ug ang siyudad wala magkinahanglan sa adlaw o sa bulan sa pagdan-ag niini, kay ang himaya sa Diyos nagdan-ag niini, ug ang Kordero mao ang iyang suga.” ( Pin. 21:18, 21, 23 ). Diha sa kadalanan niini ang matam-is nga awit kanunayng giawit: “Hallelujah!” (Tan-awa ang Pin. 19:1, 3, 4, 6). “Walay mahugaw nga butang nga makasulod niini nga siyudad, ni bisan kinsa nga nagabuhat sa dulumtanan ug mga bakak, kondili kadto lamang nga nahisulat sa basahon sa kinabuhi sa Cordero” (Pin. 21:27). “Ug sa gawas anaa ang mga iro, ug mga salamangkero, ug mga makihilawason, ug mga mamumuno, ug mga tigsimbag mga dios-dios, ug ang tanan nga nahigugma ug nagabuhat sa kadautan” (Pin. 22:15). Ang matuod nga mga Kristohanon gitawag ug mga lungsoranon niining matahom ug masanag nga siyudad, bisan tuod sila naglatagaw sa yuta. Didto sila adunay ilang mga puloy-anan, giandam alang kanila ni Jesukristo, ang ilang Manunubos. Didto ilang gihangad ang ilang espirituhanong mga mata ug nanghupaw gikan sa ilang paglatagaw. Sanglit walay mahugaw nga makasulod niini nga siyudad, ingon sa atong nakita sa ibabaw, “hinloan nato ang atong kaugalingon,” minahal nga Kristohanon, “gikan sa tanang kahugawan sa unod ug espiritu, nga magahingpit sa pagkabalaan diha sa kahadlok sa Diyos,” sumala sa apostolikanhong tambag (2 Cor. 7:1). Ug hinaut nga kita mahimong mga lumulupyo niining bulahan nga siyudad, ug, sa pagbiya niini nga kalibutan, hinaut nga kita mahimong takus sa pagsulod niini, pinaagi sa grasya sa atong Manluluwas nga si Jesukristo, ngadto Kaniya ang himaya uban sa Amahan ug sa Espiritu Santo hangtud sa kahangturan. Amen.
Tinubdan: St. Tikhon Zadonsky, “Espirituhanong Bahandi nga Nakolekta gikan sa Kalibutan.”
