Από — Shyamal Sinha
Μια πολυαναμενόμενη σύνοδος κορυφής μεταξύ του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι και του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί τον επόμενο μήνα.
Στη σύνοδο κορυφής θα υπογραφεί η συμφωνία εξαγοράς και διασταυρούμενης εξυπηρέτησης (ACSA). Η συνάντηση που έρχεται σε μια περίοδο που η Ινδία και η Κίνα βρίσκονται σε αντιπαράθεση είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί στις 10 Σεπτεμβρίου.
Η Συμφωνία απόκτησης και πολλαπλής εξυπηρέτησης (ACSA) καταστατικό (παλαιότερα γνωστό ως «Νόμος Αμοιβαίας Υποστήριξης του ΝΑΤΟ») θεσπίστηκε για να απλοποιήσει τις ανταλλαγές υλικοτεχνικής υποστήριξης, προμηθειών και υπηρεσιών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
Στο τέλος της διμερούς συνόδου κορυφής στο Τόκιο μεταξύ των δύο ηγετών το 2018, και οι δύο χώρες συμφώνησαν να ξεκινήσουν επίσημες διαπραγματεύσεις για την ACSA. Αυτό θα επέτρεπε στον ινδικό στρατό και στην Ιαπωνική Δύναμη Αυτοάμυνας να χρησιμοποιούν ο ένας τις βάσεις του άλλου για υλικοτεχνική υποστήριξη. «Οι δύο ηγέτες χαιρέτησαν την κοινή άσκηση μεταξύ των τριών υπηρεσιών και την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη Συμφωνία Εξαγοράς και Διασταυρούμενων Υπηρεσιών (ACSA), η οποία θα ενισχύσει το στρατηγικό βάθος της διμερούς συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας και άμυνας», αναφέρεται στην κοινή δήλωση.
Η ACSA θα επέτρεπε στο Ινδικό Ναυτικό πρόσβαση σε μια ιαπωνική βάση στο Τζιμπουτί. Η Ιαπωνική Ναυτική Δύναμη Αυτοάμυνας θα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Ινδίας στα νησιά Andaman και Nicobar που βρίσκονται στον Ινδικό Ωκεανό.
Το ACSA συζητήθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του ετήσιου Υπουργικού Διαλόγου Άμυνας Ινδίας-Ιαπωνίας που πραγματοποιήθηκε στο Νέο Δελχί τον Αύγουστο του 2018. Ήταν επίσης στην ημερήσια διάταξη του Ινδού Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, Ajit Doval και του Ιάπωνα ομολόγου του, Shotaro Yachi που πραγματοποιήθηκε στο Νέο Δελχί τον Σεπτέμβριο. 2018.
Η κοινή δήλωση των Πρωθυπουργών ανέφερε επίσης, «αναγνωρίζοντας ότι οι ενισχυμένες ανταλλαγές στην επέκταση της ευαισθητοποίησης στον θαλάσσιο τομέα (MDA) στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού συμβάλλει στην περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα, χαιρέτησαν την υπογραφή του Εκτελεστικού Διακανονισμού για βαθύτερη συνεργασία μεταξύ των Ινδών Ναυτικό και Ιαπωνική Ναυτική Δύναμη Αυτοάμυνας (JMSDF)».
Η συνάντηση Μόντι και Άμπε είναι σημαντική και στο πλαίσιο των εντάσεων με την Κίνα. Το θέμα με τους Κινέζους θα έμπαινε στις συνομιλίες. Η προσπάθεια επέκτασης από την Κίνα δεν περιορίζεται μόνο στο Ladakh. Προκάλεσε επίσης ανησυχίες στην Ιαπωνία σχετικά με την ιδιοκτησία των νησιών Senaku. Ο Άμπε δέχεται επίσης πιέσεις από το υπουργικό του συμβούλιο να λάβει σκληρή στάση απέναντι στην Κίνα.
Η εδαφική πείνα και η δίψα της Κίνας για στρατηγικές επεκτάσεις έχει αναστατώσει τα στραβά φτερά όχι μόνο με την Ινδία αλλά και με χώρες που μοιράζονται τα ύδατα της Ανατολικής Θάλασσας της Κίνας. Η Ιαπωνία, για παράδειγμα, υπήρξε ένας αρκετά παγκόσμιος παίκτης από τον Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει σημαντικά σε αυτά τα 75 χρόνια.
Υπάρχει μια καταιγίδα και η Κίνα βρίσκεται για άλλη μια φορά στο κέντρο της, καθοδηγώντας τον άνεμο και κατευθύνοντας το σκάφος. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι η Ινδία.
Η Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας είναι ένα κρίσιμο τμήμα διαμάχης μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας και οι εξελίξεις και οι αμφισβητούμενες διεκδικήσεις του Κόκκινου Δράκου για τα νησιά Senkaku/Diaoyu θα μπορούσαν ενδεχομένως να πυροδοτήσουν μια νέα πολιτική ένταση στην Ασία τα επόμενα χρόνια.
Ενώ η Κίνα μοιράζεται τα σύνορά της (στεριά και θάλασσα) με 14 χώρες, βρίσκεται σε διαμάχη με τις περισσότερες από αυτές, συμπεριλαμβανομένων νησιών όπως η Ταϊβάν.
Οι εντάσεις γύρω από το τέντωμα της Θάλασσας της Ανατολικής Κίνας, περίπου 1,200 μίλια (1,900 χιλιόμετρα) νοτιοδυτικά του Τόκιο, ξεχειλίζουν εδώ και χρόνια. Με τις δύο χώρες να διεκδικούν την περιοχή για εκατοντάδες χρόνια, ούτε η Ιαπωνία ούτε η Κίνα αναμένεται να ρίξουν τον ιστό τους πάνω από την επικράτεια που θεωρείται «εθνικό δικαίωμα εκ γενετής» τόσο στο Πεκίνο όσο και στο Τόκιο, σύμφωνα με CNN.
Και οι δύο διεκδικούν την εξουσία στα ακατοίκητα νησιά, γνωστά ως Diaoyus στην Κίνα και Senkakus στην Ιαπωνία, αλλά η Ιαπωνία διοικεί την περιοχή από τότε 1972.
