Καθ' όλη τη διάρκεια της εξέλιξης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, οι κοινότητες εντός και εκτός της χώρας μεταμορφώνονται. Προσπαθούν να επιβιώσουν από αυτήν την κρίση μέσω της ενότητας. Όμως, υπήρχαν ήδη πληγές στην ουκρανική κοινωνία πριν από τον πόλεμο. Το άτομο που ρωτήθηκε για αυτό το άρθρο προτιμά να διατηρεί την ανωνυμία του.
Ο πόλεμος διαρκεί πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο. αρκετά για να δείξει τον αντίκτυπό του στις ουκρανικές και ρωσικές κοινωνίες. Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος άλλαξε δραματικά για τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας μέσα σε λίγες εβδομάδες. Οι Ουκρανοί αντιμετωπίζουν τώρα μια πατρίδα που έχει πληγεί από τον πόλεμο. Αντιμετωπίζουν μια προσφυγική κρίση. Και ταυτόχρονα η χώρα επιβεβαιώνει την ύπαρξή της ενάντια στους εισβολείς. Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι αντιμετωπίζουν τώρα μια χώρα σε απελπιστική οικονομική κατάσταση. Η Ρωσία είναι πλέον μια διεθνής παρία.
«Το αίσθημα μίσους προς τους Ρώσους γίνεται όλο και πιο ισχυρό κάθε μέρα του πολέμου. Αυτό ισχύει, ειδικά μετά την Μπούχα, τη Μαριούπολη και τον τελευταίο καιρό το Κραματόρσκ.», λέει ένας Ουκρανός μετανάστης που ζει στην Πορτογαλία.
Εξηγεί ότι «στην αρχή υπήρχε η αίσθηση ότι δεν έφταιγε ο ρωσικός λαός, ότι ήταν θύματα του καθεστώτος του Πούτιν», είπε η πηγή μου. «Όμως όσο περνούσε ο καιρός και όπως συνεχίζουμε να βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις σχετικά με τον πόλεμο, την έλλειψη διαμαρτυρίας και την πλήρη περιφρόνηση όλων των εγκλημάτων που διαπράττει η Ρωσία…» Οι Ουκρανοί είναι τώρα απλώς «θυμωμένοι» και «λυπημένοι» , και οι Ρώσοι χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο «φυλετικές συκοφαντίες προς τους Ουκρανούς».
Υπάρχει ένας τόνος απογοήτευσης, όπως λέει ο Ουκρανός πολίτης, ότι υπάρχουν «Ρώσοι που βάζουν τα σύμβολα Ζ στα αυτοκίνητά τους και καλούν την αστυνομία για «προδοσία» επειδή ο γείτονάς τους έβαλε μια ουκρανική σημαία στο παράθυρο, αντί να κατηγορήσει τους κυβέρνηση και Πούτιν για την έναρξη του πολέμου».
Αυτή η συνεχιζόμενη και καθημερινά πιο καυτή συζήτηση για τη διαίρεση μεταξύ φιλορωσικών και φιλο-Ουκρανών του υπενθυμίζει ότι «μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που ερμήνευσαν τον πόλεμο διαφορετικά. Οι άνθρωποι που πήραν τα νέα τους από ρωσικές πηγές το 2014, σαφώς, δεν υποστηρίζουν την Ουκρανία και πιστεύουν τη ρωσική προπαγάνδα. Είναι μειοψηφία, αλλά αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να υπάρχουν».
Λέει ότι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν η Ουκρανία να παραδοθεί και μια ρωσική νίκη, καθώς τους υπόσχεται ένα «οικονομικό θαύμα» από την προπαγάνδα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ένταση μεταξύ Ουκρανών και φιλορωσικών Ουκρανών αυξάνεται. «Αν είναι μέσα στις οικογένειες, τότε υπάρχουν λογομαχίες και εξαιρετικά έντονες συζητήσεις. Όμως, έξω από αυτόν τον κύκλο, οι φιλορώσοι Ουκρανοί πρέπει να κρύψουν τις απόψεις τους».
Σχετικά με την φιλοουκρανική ουκρανική κοινότητα, αναφέρει ότι οι Ουκρανοί μετανάστες: «έχουν την αίσθηση ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα». Ότι προσπαθούν να βοηθήσουν κυρίως μέσω εθελοντικών κέντρων που στέλνουν είδη πρώτης ανάγκης στην Ουκρανία. Και δεν ξεχνά αυτούς που πάνε να πολεμήσουν στην Ουκρανία ή να στείλουν χρήματα στον στρατό. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που «δεν κάνουν τίποτα» επειδή «δεν έχουν τον χρόνο» ή τα χρήματα.
Απαντώντας στην ερώτηση, "Πιστεύετε ότι μια νίκη της Ουκρανίας είναι δυνατή;" Είπε ότι ο κόσμος έχει τώρα περισσότερο κίνητρο να πολεμήσει από ποτέ, καθώς το αρχικό σοκ έχει τελειώσει, και έτσι πιστεύει ότι «μια νίκη της Ουκρανίας είναι πολύ δυνατή».
«Οι άνθρωποι στη Χερσώνα, παρά την κατοχή από τη Ρωσία και την καταστολή από στρατιώτες, εξακολουθούν να διαδηλώνουν κάθε Κυριακή».
Δηλώνει ότι υπάρχει «ένα αυξανόμενο αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και υγιούς πατριωτισμού» και μια «αναγέννηση του ουκρανικού πολιτισμού, της γλώσσας και της τέχνης». «Πολλοί χρήστες του Youtube μιλούν πλέον ουκρανικά αντί για ρωσικά» και «ακόμα κι εγώ άλλαξα τη γλώσσα του τηλεφώνου μου σε ουκρανικά».
Προς το παρόν, φοβάται μόνο την πιθανότητα ότι «παρά τη λαϊκή δυσαρέσκεια, η Ρωσία θα μπορούσε να διατάξει γενική κινητοποίηση και απλώς να πλημμυρίσει την Ουκρανία με στρατιώτες». Αυτό πιθανότατα θα επεκτείνει τη σύγκρουση ως συνέπεια. Αυτό μπορεί να είναι πολύ απίθανο, λέει. «Επειδή ένα πράγμα είναι να λες ότι υποστηρίζεις τον πόλεμο, επειδή ο Soloviev [ένας δημοφιλής Ρώσος τηλεοπτικός παρουσιαστής] το λέει στην τηλεόραση, και είναι κάτι άλλο που πρέπει να πας μόνος σου ή να στείλεις τον γιο και τον σύζυγό σου στον πόλεμο». είπε η πηγή μου.
Όσον αφορά τη μεταχείριση των Ουκρανών μεταναστών μετά τον πόλεμο, επισημαίνει ότι «οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί». «Με ρωτούν για την οικογένειά μου και τη γενική μου ευημερία. Με κάνει να νιώθω πολύ καλύτερα όταν γυρίζω την πόλη και βλέπω σημαίες της Ουκρανίας σε όλα τα κτίρια».
Δηλώνει επίσης ότι στην Πορτογαλία ο πόλεμος ένωσε την ουκρανική κοινότητα. «Άνθρωποι σε ομάδες στο Facebook βοηθούν τους πρόσφυγες και ο ένας τον άλλον». Τώρα νιώθουν ότι «δεν είναι μόνοι και ότι ο κόσμος είναι με το μέρος μας».
