Αν δούμε τους περισσότερους πολέμους των τελευταίων 50 ετών, μπορούμε να δούμε ότι δεν γίνονται πιο σύντομοι. Και ακόμη και αν κοιτάξουμε την πλήρη στρατιωτική ιστορία του κόσμου, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι οι πόλεμοι μεγέθους που βλέπουμε στην Ουκρανία είναι συνήθως κάπως μεγάλοι.
Όλοι το λένε: «Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα διαρκέσει χρόνια». Ο τελευταίος που το έκανε ήταν ο Γενς Στόλτενμπεργκ, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα. Bild am Sonntag.
Ωστόσο, αν το σκεφτούμε, είναι αρκετά προφανές ότι αυτός ο πόλεμος θα διαρκέσει για χρόνια. Και δεν είναι καν «επειδή κανένα εμπλεκόμενο κόμμα δεν θέλει ο πόλεμος να είναι σύντομος», όπως συνηθίζουν να λένε κάποιοι στην αριστερά. Όχι, δεν είναι γι' αυτό, κυρίως αφού αυτός ο συλλογισμός δεν έχει λογική.
Πρώτον, και τα δύο μέρη που εμπλέκονται στη σύγκρουση (Ουκρανία και Ρωσία) προτιμούν μια σύντομη σύγκρουση. Η Ουκρανία μάχεται για να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ζημιές και τα δεινά που προκαλούνται από αυτόν τον πόλεμο. Καθώς και για πολλούς άλλους στρατηγικούς λόγους σχετικά με την πολεμική προσπάθεια. Και η Ρωσία γιατί θέλει να βγει από αυτόν τον πόλεμο όσο το δυνατόν πιο νικηφόρα, και ένας μακροχρόνιος πόλεμος δεν τη βοηθάει, αλλά και για τον λόγο ότι θέλει να βγει από αυτόν τον πόλεμο με τον στρατό και την οικονομία όσο λιγότερο επηρεάζονται δυνατόν.
Και για το δεύτερο μέρος, κανείς μέσα στη συμμαχία του ΝΑΤΟ δεν ενδιαφέρεται για την οικονομική πτώση που προκαλεί αυτός ο πόλεμος. Όσο κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι ορισμένες χώρες μπορεί να ωφεληθούν από τη διαταραχή του διεθνούς εμπορίου, αυτό απλώς δεν είναι αλήθεια. Το κόστος της αναταραχής θα ξεπερνά πάντα τα πιθανά κέρδη που θα μπορούσε να είχε μια χώρα λόγω αυτού του πολέμου. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ θα αρχίσουν να εξάγουν περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ευρώπη δεν κάνει τη Wall Street πιο σίγουρη για το μέλλον της αμερικανικής οικονομίας, για παράδειγμα.
Οπότε όχι, δεν μιλάω για μια συνωμοσία του ΝΑΤΟ εδώ, για να κρατήσει ο πόλεμος περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Απλώς θα συγκρίνω αυτόν τον πόλεμο με άλλους πολέμους στην ιστορία. Σε μια προσπάθεια να εξηγήσουμε γιατί, δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι αυτός ο πόλεμος θα είναι σύντομος.
Ένα παράδειγμα που αναφέρθηκε πρόσφατα για προφανείς λόγους είναι η εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν το 1979. Αν και αυτή η σύγκριση είναι εσφαλμένη, κυρίως επειδή το ορεινό αφγανικό έδαφος είναι σχεδόν αντίθετο με το κυρίως επίπεδο ουκρανικό έδαφος, μπορούμε επίσης να δούμε γιατί αυτός ο πόλεμος μπορεί να έχει βασικά την ίδια συμμετοχή με αυτή που είχε η ΕΣΣΔ το 1979. Όπου δεν υπάρχουν βουνά όπου οι Ουκρανοί στρατιώτες μπορούν να αμυνθούν από αεροπορικές και χερσαίες επιθέσεις, υπάρχουν πόλεις. Φυσικά, αυτό οδηγεί σε πολύ υψηλότερο ανθρώπινο κόστος.
Και αν θέλετε ένα άλλο σημαντικό παράδειγμα, έχουμε την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Αυτή η σύγκριση είναι ακόμη λίγο καλύτερη όσον αφορά ορισμένες πτυχές. Πρώτον, και ο ιρακινός και ο ουκρανικός στρατός είναι, λοιπόν, στρατοί, και όχι μόνο πολιτοφυλακές και αντάρτες. Και δεύτερον, όσον αφορά το έδαφος, το Ιράκ μοιάζει πολύ περισσότερο με την Ουκρανία από το Αφγανιστάν, το οποίο είναι επίσης ως επί το πλείστον επίπεδο. Ωστόσο, η εισβολή των ΗΠΑ έπαιξε πολύ διαφορετικά από τη ρωσική εισβολή. Ακόμη και με όλα τα πισωγυρίσματα και τα λάθη, οι αμερικανικές και βρετανικές δυνάμεις εισέβαλαν με επιτυχία στη χώρα μέσα σε ένα μήνα περίπου, εκπληρώνοντας όλους τους στρατιωτικούς τους στόχους (όσον αφορά τη φάση της εισβολής, φυσικά). Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν ήδη αποτύχει σε πολλούς από τους στρατιωτικούς τους στόχους. Προσπαθούν να κάνουν μια αποφασιστική επίθεση στις εχθρικές γραμμές εδώ και σχεδόν 5 μήνες και δεν έχουν ιδέα για το πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος.
Ναι, οι περισσότεροι από τους πολέμους που ανέφερα (Αφγανιστάν και Ιράκ) ήταν μεγάλοι λόγω της φάσης μετά την εισβολή/κατοχή, και τώρα η Ρωσία προφανώς δεν έχει ό,τι είναι απαραίτητο για να καταλάβει αποτελεσματικά την Ουκρανία. Αλλά ακόμα κι έτσι, αν η Ρωσία καταφέρει να πιέσει στην περιοχή του Ντονμπάς, θα πρέπει στη συνέχεια να προχωρήσει στο Κίεβο και ούτω καθεξής. Και αυτό, όπως βλέπουμε, θα πάρει χρόνο (αν συμβεί καθόλου).
Αλλά νομίζω ότι δεν χρειαζόμαστε πραγματικά συγκρίσεις, ή τουλάχιστον λεπτομερείς συγκρίσεις. Διότι το κύριο γεγονός που θέλω να εκφράσω - το κύριο επιχείρημά μου για αυτήν τη διατριβή - είναι απλό: Κανένας πόλεμος παρόμοιου μεγέθους με αυτόν δεν ήταν σύντομος. Αντιθέτως, γίνονται όλο και πιο μακρύτερες.
Και πιστεύω ότι αυτό είναι αλήθεια, τουλάχιστον εφόσον δεν βλέπουμε ένα ξεκάθαρο πλεονέκτημα από τη μία πλευρά, ή μια επιτυχημένη επίθεση κ.λπ.
