Η Ευρωπαϊκή Ένωση εντείνει τη συνεργασία της με την Ταϊβάν. Είναι ένας ουσιαστικός οικονομικός εταίρος, ιδιαίτερα (αλλά όχι μόνο) στον τομέα των ημιαγωγών.
Είναι επίσης ένας γεωπολιτικός εταίρος για μια Ευρώπη που ανησυχεί όλο και περισσότερο για τον επεκτατισμό των μη δημοκρατικών υπερδυνάμεων.
Αν και βλέπουμε τώρα στην Ουκρανία μια επιστροφή του παραδοσιακού πολέμου με μπότες στο έδαφος, είναι ακόμα αλήθεια ότι οι σύγχρονοι πόλεμοι διεξάγονται επίσης στην αρένα της προπαγάνδας και των δημοσίων σχέσεων.
Η Ταϊβάν μπορεί να είναι αξιόπιστος εταίρος για την Ευρώπη μόνο εάν διατηρεί την εικόνα του φάρου της δημοκρατίας σε μια περιοχή που μαστίζεται από μη δημοκρατικά καθεστώτα.
Για λόγους που όλοι γνωρίζουμε, η Ταϊβάν δεν είναι κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών, αλλά επιβεβαίωσε τη δέσμευσή της στις αρχές του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν ενσωμάτωσε στο εσωτερικό της δίκαιο το 2009 τα «δύο Συμφώνα», το Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR) και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ICESCR).
Σε όλες τις χώρες, όχι μόνο στην Ταϊβάν, η επίτευξη πλήρους σεβασμού των δύο Συμφώνων δεν είναι εύκολη. Και πάλι, η Ταϊβάν έδωσε ένα θετικό μήνυμα όταν επινόησε ένα σύστημα για την επανεξέταση των επιτευγμάτων της όσον αφορά τη συμμόρφωση με τα δύο Συμβόλαια, στο οποίο συμμετείχαν ανεξάρτητοι διεθνείς εμπειρογνώμονες.
Το 2011, η κυβέρνηση της Ταϊβάν ξεκίνησε τη διαδικασία προετοιμασίας εκθέσεων για τα δικαιώματα που προστατεύονται και από τα δύο Συμβόλαια και το 2013, μια ανεξάρτητη Επιτροπή Αναθεώρησης με εμπειρογνώμονες από εννέα διαφορετικές χώρες κλήθηκε να εξετάσει αυτές τις εκθέσεις. Το 2013 και το 2017, οι ειδικοί εξέτασαν τις εκθέσεις της κυβέρνησης και διατύπωσαν τις παρατηρήσεις και τις συστάσεις τους. Η εξέταση από τους εμπειρογνώμονες των απαντήσεων της κυβέρνησης για το 2020 στη δεύτερη έκθεση καθυστέρησε λόγω του COVID-19 έως ότου, από τις 9 έως τις 13 Μαΐου 2022, συγκλήθηκε στην Ταϊπέι μια Επιτροπή Αναθεώρησης αποτελούμενη από εννέα ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες.
Στις 13 Μαΐου 2022, η Επιτροπή Αναθεώρησης ενέκρινε μια τρίτη σειρά Συμπερασματικών Παρατηρήσεων και Συστάσεων (COR 3), μετά από μια Διεθνή Διάσκεψη Αναθεώρησης στην οποία συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών της Ταϊβάν. Ήταν η πρώτη τέτοια αξιολόγηση από τότε που ιδρύθηκε η Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2020.
Η COR 3 δείχνει ότι πρέπει να γίνει δουλειά για την πλήρη εφαρμογή των δύο Συμφώνων στην Ταϊβάν. Μάλιστα, παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, τα δύο Covenants εξακολουθούν να μην παίζουν σημαντικό ρόλο στις δικαστικές υποθέσεις. Σύμφωνα με την ίδια την κυβέρνηση, μόνο περίπου 100 περιπτώσεις τα ανέφεραν μεταξύ 2015 και 2019. Σαφώς, πρέπει να γίνουν περισσότερα.
Από την άλλη πλευρά, η απουσία στην COR 3 οποιασδήποτε αναφοράς στην ελευθερία της θρησκείας ή των πεποιθήσεων (FORB) και στα δικαιώματα των φορολογουμένων προκαλεί έκπληξη. Ως ένας από τους μελετητές που έχει μελετήσει και έχει δώσει εκτενείς διαλέξεις για την υπόθεση Tai Ji Men, θα περίμενα ότι και τα δύο θέματα θα είχαν συζητηθεί στην COR 3. Επανειλημμένα, όσοι έχουν μελετήσει την υπόθεση Tai Ji Men έχουν σημειώσει ότι δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό και ότι τόσο η FORB όσο και η φορολογική δικαιοσύνη φαίνεται να αποτελούν προβλήματα που αξίζει να ληφθούν σοβαρά υπόψη κατά την αξιολόγηση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ταϊβάν.
Κατά τη διάρκεια της πενθήμερης συζήτησης, αρκετοί εκπρόσωποι ΜΚΟ και μελετητές επεσήμαναν τα παραπάνω προβλήματα και αναφέρθηκαν στην υπόθεση Tai Ji Men.
Προέκυψαν τρία βασικά προβλήματα.
Πρώτον, η Ταϊβάν έχει μια Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά το πώς ακριβώς λειτουργεί παραμένει ασαφές, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουμε υποθέσεις που αφορούν το Εθνικό Γραφείο Φορολογίας και την Υπηρεσία Διοικητικής Επιβολής. Στην υπόθεση Tai Ji Men, μια καταγγελία αντιμετωπίστηκε από την Επιτροπή ζητώντας απλώς από την κατηγορούμενη εκτελεστική εξουσία να ετοιμάσει μια επιστολή και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει αυτή την επιστολή για να απαντήσει στους καταγγέλλοντες. Δεύτερον, τα προβλήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνδέονται με τη φορολογική δικαιοσύνη παραμένουν αδιευκρίνιστα από την Επιτροπή και την COR 3. Ένα πρόστιμο 18,000 NT$ οδήγησε σε κατάσχεση και αποκλεισμό του σπιτιού του δράστη, αξίας 2.5 εκατομμυρίων NT$.
Ένας φορολογούμενος περιορίστηκε να φύγει από τη χώρα επ' αόριστον και έπρεπε να παραμείνει στο εξωτερικό για εννέα χρόνια, με αποτέλεσμα να πάρει διαζύγιο. Ενώ το Υπουργείο Οικονομικών μείωσε στη συνέχεια την περίοδο περιορισμού εξόδου από τη χώρα σε πέντε χρόνια, η Υπηρεσία Διοικητικής Επιβολής εξακολουθεί να επιτρέπεται να επιβάλλει περιορισμούς διαμονής σε άτομα των οποίων το φορολογικό χρέος έφτασε περίπου τα 3,500 $ ΗΠΑ, χωρίς περιορισμό στη διάρκεια.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωση του Dr. L. Είναι ένας διάσημος επιστήμονας που επέστρεψε στην Ταϊβάν και υπέβαλε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αξίας 10 εκατομμυρίων δολαρίων ως κεφάλαιο της εταιρείας, με την έγκριση των αρχών, και στη συνέχεια φορολογήθηκε σαν να ήταν εισόδημα η εισφορά κεφαλαίου . Πτώχευσε και έχασε τις πατέντες και την επιχείρησή του.
Ο αριθμός των ερμηνειών του φορολογικού νόμου που έχουν κηρυχθεί αντισυνταγματικές είναι τόσο μεγάλος που καταδεικνύει συστημική έλλειψη εφαρμογής των δύο Συμφώνων. Ο νόμος για την προστασία των φορολογουμένων του 2017 δημιούργησε τον Υπεύθυνο Προστασίας Φορολογουμένων, αλλά αυτοί οι υπάλληλοι δεν είναι πραγματικά ανεξάρτητοι.
Είναι φορολογικοί γραφειοκράτες που υπηρετούν με μερική απασχόληση και επιστρέφουν στην αρχική τους θέση μετά από δύο χρόνια. Γενικά, το σύστημα των επιδομάτων που δίνονται στους φορολογικούς γραφειοκράτες τους ωθεί να εκδίδουν αβάσιμους φορολογικούς λογαριασμούς και να παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των φορολογουμένων. Θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί σε βάθος ή να εξαλειφθεί.
Το σύστημα επιτρέπει επίσης στις φορολογικές αρχές να διατηρούν τους αρχικούς φορολογικούς λογαριασμούς επ' αόριστον, ακόμη και όταν δικαστικές αποφάσεις διαπιστώνουν ότι είναι αβάσιμοι. Στις Διερμηνευτικές Επιστολές που εκδόθηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών το 1961, 1978 και 1979, συνυπάρχουν το αρχικό φορολογικό νομοσχέδιο και το νέο διπλοελεγμένο φορολογικό νομοσχέδιο που εκδόθηκε από το Εθνικό Γραφείο Φορολογίας μετά την αναθεώρηση.
Η ανάκληση της αρχικής κύρωσης σε μεταγενέστερη αίτηση ή απόφαση διοικητικού δικαστηρίου αποτελεί «ανάκληση του επανεξετασθέντος φορολογικού λογαριασμού», αλλά δεν ανακαλεί τον «αρχικό φορολογικό λογαριασμό».
Το αποτέλεσμα είναι ότι, ακόμη και αν ο φορολογούμενος κερδίσει την υπόθεση πολλές φορές, παραμένει ο αρχικός φορολογικός λογαριασμός.
Επιπλέον, το δικαίωμα των πολιτών να ζητήσουν επιστροφή φόρου υπόκειται σε προθεσμία 15 ετών, όταν προηγουμένως δεν υπήρχε χρονικό όριο για να ζητήσουν επιστροφή για εσφαλμένη φορολογία από τις φορολογικές υπηρεσίες.
Πρέπει επίσης να τροποποιηθούν οι νόμοι για την έκπτωση δικαστών που έχουν ήδη υπηρετήσει σε προηγούμενα στάδια μιας υπόθεσης και έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε φορολογικές υποθέσεις. Η φορολογική αδικία δεν είναι τεχνικό πρόβλημα αλλά σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δύο Συμφώνων.
Ένας δεύτερος τομέας που συζητήθηκε στη διάσκεψη είναι η μεταβατική δικαιοσύνη, δηλαδή η αποκατάσταση των δικαιωμάτων που παραβιάστηκαν από το προηγούμενο μη δημοκρατικό καθεστώς μετά τη μετάβαση στη δημοκρατία. Η σημερινή Πρόεδρος της Ταϊβάν, Tsai Ing-Wen, έθεσε τη μεταβατική δικαιοσύνη για τα θύματα των προηγούμενων αυταρχικών και μετα-εξουσιαστικών καθεστώτων της Ταϊβάν ως προτεραιότητα της κυβέρνησής της.
Αυτό είναι αξιέπαινο, αλλά οι διατάξεις για τη μεταβατική δικαιοσύνη αναφέρονται μόνο σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν μέχρι τις 6 Νοεμβρίου 1992.
Ωστόσο, αυτές οι παραβιάσεις συνεχίστηκαν ακόμη και μετά την ημερομηνία αυτή, όπως δείχνει η υπόθεση Tai Ji Men.
Ένας τρίτος τομέας αφορά τους νόμους που ρυθμίζουν τα δικαιώματα του συνέρχεσθαι και της διεξαγωγής ειρηνικών διαδηλώσεων.
Ενώ έχουν υποσχεθεί τροποποιήσεις, οι ισχύοντες νόμοι εξακολουθούν να παρέχουν στην αστυνομία ένα ευρύ πεδίο άρνησης αδειών.
Σε αντίθεση με όσα αναφέρει η κυβέρνηση, τέτοιες διαψεύσεις είναι συχνές. Γενικά, η ελευθερία του λόγου και της ειρηνικής διαμαρτυρίας συνεχίζει να περιορίζεται αδικαιολόγητα.
Ξένοι μελετητές σχολίασαν την περίπτωση της κας Huang, διαδηλώτριας για τη φορολογική υπόθεση Tai Ji Men, η οποία κρατήθηκε το 2020 απλώς επειδή κρατούσε μια πινακίδα που ένας γραφειοκράτης θεωρούσε προσβλητική.
Η υπόθεση Tai Ji Men είναι μια κραυγαλέα και ανεπίλυτη υπόθεση παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την οποία υπάρχει σημαντική επιστημονική βιβλιογραφία τόσο στην Ταϊβάν όσο και διεθνώς.
Το Tai Ji Men είναι ένα «menpai» (παρόμοιο με ένα σχολείο) που διδάσκει τσιγκόνγκ, πολεμικές τέχνες και αυτοκαλλιέργεια του οποίου ο δάσκαλος, η σύζυγός του και δύο μέλη του συνελήφθησαν το 1996, κατηγορούμενοι για απάτη, φοροδιαφυγή και ακόμη, παράλογα, για «ανατροφή καλικάντζαρων» από έναν εισαγγελέα που ονομάζεται Hou Kuan-Jen.
Το 2007, οριστική απόφαση του τριτοδικείου τους αναγνώρισε ως αθώους για οποιοδήποτε έγκλημα, συμπεριλαμβανομένης της φοροδιαφυγής, και έλαβαν εθνική αποζημίωση για την άδικη κράτηση.
Ωστόσο, όχι μόνο ο εισαγγελέας Hou δεν τιμωρήθηκε ποτέ για τις παραβάσεις του νόμου στην υπόθεση Tai Ji Men, αλλά με βάση τις θεωρίες του που κηρύχθηκαν αβάσιμες το 2007, το Εθνικό Γραφείο Φορολογίας συνέχισε να εκδίδει φορολογικούς λογαριασμούς και τελικά διατήρησε εκείνον για την έτος 1992.
Με βάση αυτό το νομοσχέδιο, το 2020 η Εθνική Υπηρεσία Επιβολής δημοπράτησε ανεπιτυχώς και κατέσχεσε γη που προοριζόταν για κέντρο αυτοκαλλιέργειας Tai Ji Men. Αυτό προκάλεσε μαζικές διαμαρτυρίες. Η υπόθεση περιλαμβάνει πολλές κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οποιαδήποτε σοβαρή αξιολόγηση της συμμόρφωσης της Ταϊβάν με τα δύο Συμφωνία θα πρέπει να διερευνηθεί.
Η υπόθεση Tai Ji Men δεν αφορά μόνο φόρους. Είναι μια περίπτωση όπου αδίστακτοι γραφειοκράτες και πολιτικοί προσπάθησαν πρώτα, ανεπιτυχώς, να καταστρέψουν ένα πνευματικό κίνημα που κατηγορήθηκε ότι δεν υποστήριξε τις δυνάμεις που, στη συνέχεια, απογοητευμένοι από τις νομικές ήττες τους, συνέχισαν να το παρενοχλούν μέσω φόρων.
Η υπόθεση βρίσκεται στο σταυροδρόμι της θρησκευτικής ελευθερίας και της φορολογικής δικαιοσύνης και αποτελεί κρίσιμο τεστ για τα δημοκρατικά επιτεύγματα της Ταϊβάν.
