Στις 4 Ιουλίου, ο Πάπας Φραγκίσκος ανακοίνωσε ότι είχε την πρόθεση να επισκεφθεί τη Μόσχα και το Κίεβο το συντομότερο δυνατό. Ο επικεφαλής του Βατικανού μιλά τακτικά με τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι, αλλά θα ήθελε να επισκεφθεί τον Πούτιν πριν κατευθυνθεί προς το Κίεβο. Πιστεύει ότι μπορεί να είναι ο ουδέτερος πράκτορας που θα μπορούσε να πείσει τον Πούτιν να βάλει τέλος στον πόλεμο.
Στην άλλη πλευρά της γραμμής, στη Μόσχα, υπάρχουν διαφορετικές αντιδράσεις σε αυτή την ιδέα. Στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών οι περισσότεροι είναι υπέρ μιας τέτοιας επίσκεψης. Ακόμη και στην προεδρική διοίκηση, η αντίδραση είναι αρκετά θετική και βλέπουν ευνοϊκά αυτήν την αμφιλεγόμενη πρόταση. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει εντός της FSB και του στρατού. Εκεί, είναι μια άλλη ιστορία, και η παρέμβαση του Φραγκίσκου αντιμετωπίζεται τουλάχιστον με καχυποψία και συνήθως με πλήρη απροθυμία.
Κύριος ηθοποιός αυτής της διπλωματικής κίνησης είναι ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Ένωσης Παλαιοπιστών Λεονίντ Σεβαστιάνοφ. Ο Σεβαστιάνοφ έχει πρόσβαση στον Πάπα και θεωρείται ιδιαίτερα από αυτόν, και είναι αυτός που ο Ανώτατος Ποντίφικας θα άκουγε όταν πρόκειται για τη Ρωσία. Είναι επίσης αυτός που ασκεί πίεση στην προεδρική διοίκηση στη Ρωσία, προωθώντας την ιδέα ότι το Βατικανό είναι το μόνο «ουδέτερο» κράτος και στη συνέχεια το μόνο σε θέση να ενεργήσει ως γνήσιος μεσολαβητής. Ο Λεονίντ Σεβαστιάνοφ είναι ένας ισχυρός Χριστιανός, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα ότι η πνευματική του αποστολή είναι να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να βάλει τέλος στον πόλεμο.
Όμως η σφοδρή αντίθεση έρχεται από τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ROC). Ο Κύριλλος είναι ένας ισχυρός υποστηρικτής του πολέμου, και το δικαιολογεί, ως αρκετοί θρησκευτικοί ηγέτες στη Ρωσία, με την ανάγκη προστασίας του χριστιανικού κόσμου από την παρακμιακή Δύση που διαφθείρεται από λατρείες και ειδωλολάτρες, ένα μήνυμα που ασπάζεται το Κρεμλίνο. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι να δει τον Πάπα να έρχεται στην «επικράτειά» του, κηρύττοντας την ειρήνη. Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, ο Κύριλλος αντιτάχθηκε στον ερχομό του κεφαλιού του Βατικανού, και ο λόγος ήταν τότε ξεκάθαρος: ο Κύριλλος θεωρείται ελάχιστα από τους πιστούς και δεν προσελκύει σχεδόν κανέναν (ή πολύ λίγους) όταν εμφανίζεται δημόσια. Εάν ο Πάπας Φραγκίσκος ερχόταν στη Ρωσία, είναι πιθανό να προσελκύει χιλιάδες Χριστιανούς να τον χαιρετήσουν, κάτι που σίγουρα θα υπονόμευε την εικόνα του Κύριλλου στη χώρα.
Έτσι ο Kirill ενεργοποιεί το δίκτυό του παρασκηνιακά για να αποτρέψει τον Sevastianov να τα καταφέρει, κάτι που δεν είναι χωρίς κίνδυνο για τον τελευταίο. Ο Kirill είναι πρώην πράκτορας της KGB και δεν υποχωρεί από βρώμικα κόλπα για να πετύχει τους στόχους του. Ο Sevastianov, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι πρώην συνάδελφος του Κύριλλου, και εργάστηκε για χρόνια ως διευθυντής του Φιλανθρωπικού Ιδρύματος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του μεγαλύτερου Ορθόδοξου Ιδρύματος στη Μόσχα που ιδρύθηκε από τον Κύριλλο και τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, δήλωσε πρόσφατα ότι η υποστήριξη του Ο Πατριάρχης Μόσχας στον πόλεμο έπρεπε να θεωρηθεί ως αίρεση, από θρησκευτική άποψη. Δεν είναι καθόλου ντροπαλή δήλωση.
Ο ίδιος ο Ιλαρίων, ο οποίος θεωρούνταν ο αριθμός 2 της ROC και ήταν πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, πρόσφατα υποβιβάστηκε και στάλθηκε σε μια μικρή επισκοπή στην Ουγγαρία. Δεν υπάρχει σαφής ερμηνεία αυτού του υποβιβασμού: ορισμένοι λένε ότι ο Ιλαρίων ήταν αντίθετος στον πόλεμο και τιμωρήθηκε γι' αυτό. Άλλοι λένε ότι ο Κύριλλος τον είδε ως απειλή καθώς ήταν σε θέση να τον αντικαταστήσει ως Πατριάρχη, και κάποιοι λένε ότι ήταν σε καλύτερη θέση να ασκεί πιέσεις υπέρ του ROC στη διεθνή σκηνή, αφού ο Κύριλλος έχει επιβληθεί κυρώσεις από το ΗΒ και μόλις απέφυγε τις κυρώσεις της ΕΕ χάρη στην παρέμβαση της τελευταίας στιγμής του Βίκτορ Όρμπαν, πρωθυπουργού της Ουγγαρίας.
Ωστόσο, αν η διπλωματία του Sevastianov είναι επικίνδυνη για τον ίδιο, είναι και σταθερή. Ο Σεβαστιάνοφ συνέχισε να πιέζει για αυτό από τον Φεβρουάριο, κέρδισε την υποστήριξη του Ανώτατου Ποντίφικα και τώρα σημειώνει πρόοδο στη Μόσχα. Φυσικά, ακόμα κι αν θα κατάφερνε να πάει τον Φραγκίσκο στη Μόσχα, το μεγάλο ερώτημα είναι θα έχει κάποιο αντίκτυπο στον Βλαντιμίρ Πούτιν; Η ιστορία θα δείξει.
