Και ο Ιησούς τους είπε: «Δώστε στον Καίσαρα τα του Καίσαρα και στον Θεό τα του Θεού». – Μάρκος 12:17
Λίγο πριν τη σταύρωση του, ο Ιησούς αποχαιρέτησε τους μαθητές του λέγοντάς τους: «Τη χαρά μου αφήνω μαζί σας». (Ιωάννης 15:11) Υπήρχε κάτι διαφορετικό σχετικά με τους πρώτους Χριστιανούς—μια γαλήνη και βεβαιότητα που ήταν εμφανής στους ξένους. Μια από τις πρώτες παρατηρήσεις που έγιναν από έναν μη πιστό ήταν: «Δείτε πώς αγαπούν ο ένας τον άλλον αυτοί οι Χριστιανοί».
Οι πρώτοι Χριστιανοί όχι μόνο αγαπούσαν ο ένας τον άλλον και πίστευαν ότι όλοι ίσοι στα μάτια του Θεού, αλλά ζούσαν και έτσι. Ήταν χαρούμενοι μπροστά στις αντιξοότητες και στα επικείμενα βασανιστήρια γιατί δεν είχαν κανένα φόβο για το θάνατο, καμία ενοχή, καμία λύπη. Οι πρώτοι Χριστιανοί έδωσαν το παράδειγμα για όλες τις επόμενες γενιές Χριστιανών και ο Χριστιανισμός ως ένας μεγαλόκαρδος, περιεκτικός, που έδινε τη θρησκεία στον λαό της γενναιόδωρη, στοργική, ταπεινή και συγχωρητική. Και έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Αλλά μια σκιά απαράδεκτης υπερηφάνειας έχει σκοτεινιάσει κάποιες γωνιές αυτής της θρησκείας της ανιδιοτέλειας και της χαράς. Εκδηλώνεται στην ιδέα ότι το δικό μας είναι και πρέπει να είναι ένα «χριστιανικό έθνος».
Μεταξύ 164 και 169 εκατομμυρίων Αμερικανών ενήλικων αναγνωρίζονται ως χριστιανοί ή περίπου 65% του πληθυσμού. Έχει μειωθεί κατά 12% από το ποσοστό μια δεκαετία νωρίτερα, αλλά εξακολουθεί να είναι μια αποφασισμένη πλειοψηφία. Η πλειοψηφία των Χριστιανών κάνει ένα «χριστιανικό έθνος;»
In μια άλλη έρευνα, το 40% των Αμερικανών πιστεύει ότι ο Θεός έχει παραχωρήσει στην Αμερική μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία. Το 36% πιστεύει ότι η Αμερική είναι χριστιανικό έθνος. Και το 25% θα προτιμούσε οι ΗΠΑ να αποτελούνται κυρίως από ανθρώπους της χριστιανικής πίστης. Η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι το δικό μας είναι ένα χριστιανικό έθνος προικισμένο από τον Θεό με τη δική του ειδική μοίρα δημιουργεί ένα χριστιανικό έθνος;
Μια μακροχρόνια αδρανή αλλά αναδυόμενη δύναμη είναι η «Χριστιανός Εθνικιστής.» Καθώς η Αμερική γίνεται πιο ποικιλόμορφη, καθώς οι μειονοτικές θρησκείες και όσοι δεν ταυτίζονται πλέον με μια θρησκεία αυξάνονται σε αριθμούς, τόσο αυξάνεται ο όγκος και η τόλμη της χριστιανικής εθνικιστικής παράταξης της αμερικανικής πίστης και πολιτικής, η οποία μοιάζει τόσο με τον πραγματικό Χριστιανισμό όσο ένα ξίφος κάνει σε ένα άροτρο ή ένα δόρυ σε ένα αγκίστρι κλαδέματος.
Ο Χριστιανός Εθνικιστής εμφανίζεται σχεδόν πάντα ως λευκός και δηλώνει ότι πιστεύει στο δόγμα της Πρώτης Τροποποίησης της θρησκευτικής ελευθερίας - εφόσον οι Χριστιανοί είναι πρώτοι στη σειρά για αυτήν την ελευθερία, ενώ άλλες θρησκείες δίνουν το υποχρεωτικό τους νεύμα αλλά κατευθύνονται προς τα πίσω.
Ένας Χριστιανός Εθνικιστής μπορεί ή δεν μπορεί να ταυτιστεί ως τέτοιος (είναι, τελικά, ένας σχετικά νέος όρος) αλλά προσυπογράφει ένα συγκεκριμένο εθνικό και πολιτιστικό πρότυπο που περιλαμβάνει πρώτα και κύρια τις λέξεις «Αμερική» και «Χριστιανός» ως συνώνυμες ή στο τουλάχιστον ειπωμένο με την ίδια ανάσα. Ως χριστιανικό έθνος με χριστιανικό πρότυπο, ορισμένα πράγματα θα πρέπει να προσαρμοστούν ώστε να ταιριάζουν στο παράδειγμα. Αυτά θα περιελάμβαναν την ιστορία—όπως διδάσκεται θα απαιτούσε ένα χριστιανικό πρόγραμμα σπουδών που θα βασίζεται στην ειδική σχέση του Θεού με την Αμερική. μετανάστευση—με χειρουργικά ακριβείς περιορισμούς σε ορισμένες θρησκείες και εθνότητες, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η διαφορετικότητα θα εξαλειφθεί πριν ξεφύγει από τον έλεγχο· και επαναπροσδιορισμός και επιβολή ηθικών κωδίκων, συμπεριλαμβανομένων αυστηρών κυρώσεων για το ίδιο φύλο, το προγαμιαίο σεξ και άλλες συμπεριφορές που θεωρούνται ανήθικες. Ορισμένοι χριστιανοί εθνικιστές έχουν ταράξει για μια συνταγματική τροποποίηση που θα αναγνωρίζει τη χριστιανική κληρονομιά και το ήθος της Αμερικής. Αυτό το ήθος, δεδομένης της σαφώς λευκής σύνθεσης των ομολογημένων Χριστιανών Εθνικιστών, αναγκαστικά θα απέκλειε ή θα μείωνε το καθεστώς των πολιτών κατώτερης κάστας όπως οι Μαύροι Αμερικανοί, οι Ασιάτες Ειρηνικοί Αμερικανοί, οι ιθαγενείς της Αμερικής και άλλοι που θεωρούνται ότι ανήκουν σε άλλη φυλή εκτός από τους λευκούς. που περιλαμβάνει Μουσουλμάνους, Σιχ και ναι, Εβραίοι.
Αρκετοί επιφανείς πολιτικοί έχουν ζητήσει την έπαρση της σημαίας στον χριστιανικό εθνικισμό. Ένα μέλος του Κογκρέσου είπε: «Πρέπει να είμαστε το κόμμα του εθνικισμού, και είμαι χριστιανός και το λέω περήφανα, πρέπει να είμαστε χριστιανοί εθνικιστές». Ένας άλλος είπε, «Η εκκλησία υποτίθεται ότι κατευθύνει την κυβέρνηση, η κυβέρνηση δεν πρέπει να κατευθύνει την εκκλησία. Δεν το σκόπευαν έτσι οι ιδρυτές μας. Και έχω κουραστεί από αυτόν τον διαχωρισμό των σκουπιδιών εκκλησίας και κράτους που δεν υπάρχει στο Σύνταγμα». Και πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας βρόντηξε σε μια εκκλησία του Τέξας με ενθουσιώδεις επευφημίες, «Αν πρόκειται να έχουμε ένα έθνος υπό τον Θεό, το οποίο πρέπει, πρέπει να έχουμε μία θρησκεία. Ένα έθνος υπό τον Θεό και μία θρησκεία υπό τον Θεό».
Κάποιος μπορεί να αντιπαραβάλει την έντονα αποκλειστική και αποφασιστικά πολιτική ρητορική του χριστιανικού εθνικιστικού κινήματος με αυτή του ίδιου του Χριστιανισμού, της στοργικής του καλοσύνης, της προθυμίας του για θυσίες και της αγάπης του για τον πλησίον, όπως παραδειγματίζεται από τη χριστιανική επιδίωξη της κατάργησης της δουλείας στο παρελθόν και η επιδίωξή της για δικαιοσύνη - φυλετική ισότητα, κράτος δικαίου και εφαρμογή των αρχών πάνω στην εξουσία, πίστη έναντι του πολιτισμού, ταπεινοφροσύνη έναντι της κληρονομιάς - στο παρόν.
Ο χριστιανός εθνικιστής βλέπει την Αμερική να γίνεται περισσότερο Αμερική — δηλαδή περισσότερο ποικίλες, περισσότερο πολυσχιδής, περισσότερο ποικίλλει σε πίστη, χρώματα και ηθικά κέντρα—και αισθάνεται τον μεγαλύτερο πόνο της προσωπικής απειλής. Το πάπλωμα συνονθύλευμα πρέπει να σκιστεί, πιστεύει ο Χριστιανός Εθνικιστής. Το μωσαϊκό πρέπει να θρυμματιστεί. Το ουράνιο τόξο πρέπει να είναι λευκό.
Τόσο ο Αμερικανός Χριστιανός όσο και ο Αμερικανός Χριστιανός Εθνικιστής ισχυρίζονται ότι υποκινούνται από την αγάπη, και ενώ υπάρχει αλήθεια σε αυτό, η διαφορά είναι ότι ενώ ο Αμερικανός Χριστιανός Εθνικιστής αγαπά την Αμερική, ο Αμερικανός Χριστιανός αγαπά απλώς τους Αμερικανούς.
(Εικόνα CC-BY 2.0)
