Ο Βίνσεντ Βαν Κουίκενμπορν, υπουργός Δικαιοσύνης του Βελγίου, παραιτήθηκε από τη θέση του. Η απόφασή του να παραιτηθεί ήρθε μετά από έναν τραγικό τρομοκράτη επίθεση στις Βρυξέλλες.
Το περιστατικό αφορούσε έναν Τυνήσιο που πυροβόλησε και σκότωσε δύο ποδοσφαιρόφιλους στη βελγική πρωτεύουσα. Αυτό το γεγονός ήταν ιδιαίτερα σημαντικό καθώς συνδέθηκε με ένα «μνημειακό σφάλμα» που αφορούσε το αίτημα έκδοσης από την Τυνησία για έναν ισλαμιστή εξτρεμιστή.
Ο Van Quickenborne δήλωσε ότι ήθελε να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για αυτό το απαράδεκτο λάθος. Η παραίτησή του υπογραμμίζει τη σοβαρότητα της κατάστασης και τις σοβαρές συνέπειες του λάθους που συνέβη υπό την εποπτεία του ως Υπουργού Δικαιοσύνης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι βελγικές αρχές επικρίνονται για την αποτυχία τους να αποτρέψουν επιθέσεις, ενώ σπαταλούν κεφάλαια και πόρους ασφαλείας για την επιτήρηση ειρηνικών θρησκευτικών οργανώσεων. Στην πραγματικότητα, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν όπου οι αρχές βρέθηκαν αδύναμες στο χειρισμό πιθανών απειλών. Ως Νταν Λούζαντερ με βραβείο Πούλιτζερ Έγραψε, "Κατά ειρωνικό τρόπο, ενώ οι βελγικές αρχές είχαν εμμονή με Scientology, έχασαν την εμφάνιση τρομοκρατικού πυρήνα στις Βρυξέλλες. Αυτό το κελί ήταν το κλειδί για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι που στοίχισαν 130 ζωές."
Το 2015 και το 2016, εκατοντάδες ζωές χάθηκαν σε τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι οι Βέλγοι αξιωματούχοι είχαν προηγούμενη γνώση για το Ένοπλος τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες αλλά δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν. Αυτό εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την αποτελεσματικότητα του βελγικού μηχανισμού ασφαλείας.
Επιπλέον, μια θανατηφόρα επίθεση στο Βέλγιο πυροδότησε μια σφοδρή συζήτηση για το αποτυχίες της πολιτικής απέλασης της χώρας. Οι επικριτές υποστήριξαν ότι οι βελγικές αρχές αδυναμία ορθής εφαρμογής και επιβολής αυτής της πολιτικής ήταν ένας παράγοντας που συνέβαλε στην επίθεση.
Αυτά τα περιστατικά, μαζί με την πρόσφατη τραγωδία με τον Τυνήσιο εξτρεμιστή, υπογραμμίζουν σημαντικά ελαττώματα στην προσέγγιση των βελγικών αρχών για την αντιμετώπιση πιθανών απειλών. Η παραίτηση του Vincent Van Quickenborne, του Βέλγου Υπουργού Δικαιοσύνης, αποτελεί ξεκάθαρη παραδοχή αυτών των συστημικών αποτυχιών και έκκληση για επείγουσα μεταρρύθμιση.
Παραδείγματα λανθασμένου στιγματισμού, ενώ αποτυγχάνουν να σταματήσουν πραγματικές απειλές για την ασφάλεια
Υπάρχει ένα μοτίβο στιγματισμού και κακοδιαχείρισης και δεν είναι νέο φαινόμενο στο Βέλγιο και σε ορισμένες άλλες χώρες, οι οποίες επικεντρώνονται σε μειονοτικές θρησκευτικές ομάδες ενώ χάνουν την εστίαση σε πραγματικές απειλές για την ασφάλεια των πολιτών. Ένα καλό παράδειγμα είναι το εξής: Το 1997, το βελγικό κοινοβούλιο δημοσίευσε μια αμφιλεγόμενη λίστα που στιγμάτιζε 189 θρησκευτικές ομάδες ως τις αποκαλούμενες «επικίνδυνες σέκτες», μια κίνηση που αποτέλεσε τη βάση για μια ποινική έρευνα κατά της Εκκλησίας του Scientology.
Η δίωξη συμπεριέλαβε τη μαύρη λίστα της Βουλής στο ποινικό μητρώο.
Το Δικαστήριο δήλωσε ότι παρουσιάζοντας έναν κατάλογο με 189 κινήσεις που θεωρούσε επιβλαβείς, η Κοινοβουλευτική Επιτροπή έκανε μια αξιακή κρίση την οποία δεν είχε το δικαίωμα να κάνει, παραβιάζοντας το τεκμήριο της αθωότητας (Όπως ανέφερε η Human Rights Watch). Το Δικαστήριο διαπίστωσε περαιτέρω ότι η Κοινοβουλευτική Επιτροπή «παρασύρθηκε» και «υπερέβη τις εξουσίες της», κάτι που «θα πρέπει να λυπάται που προέρχεται από ένα τέτοιο όργανο».
Η απόφαση που έδωσε την τελική νίκη στο Scientologists Μετά από χρόνια κρατικής και δυσφήμισης, διαπιστώθηκε ότι οι θρησκευτικές μαύρες λίστες που δημοσιεύονται από ένα Κοινοβούλιο υπερβαίνουν τις νομοθετικές εξουσίες και παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στο τεκμήριο της αθωότητας, έχουν σημαντική προηγουμένη αξία σε όλη την Ευρώπη.
Ωστόσο, ενώ οι ειρηνικές θρησκευτικές ομάδες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν στιγματισμό από ορισμένες τοπικές βελγικές αρχές και ακόμη και μέσα ενημέρωσης, επικίνδυνα άτομα δεν παρακολουθήθηκαν ή διώχθηκαν επαρκώς, οδηγώντας σε μια σειρά θανατηφόρων επιθέσεων στη χώρα. Αυτή η αντιπαράθεση υπογραμμίζει μια ανησυχητική τάση στην προσέγγιση του Βελγίου για την εθνική ασφάλεια και δικαιοσύνη, όπου τα ειρηνικά κινήματα στιγματίζονται ενώ επικίνδυνα άτομα ξεφεύγουν από τις ρωγμές.
Για να πούμε το ίδιο με άλλα λόγια, ενώ αυτό το μεταγενέστερο περιστατικό απέχει πολύ από το παραπάνω παράδειγμα ως περίπτωση, η παραίτηση του Vincent Van Quickenborne, Βέλγου Υπουργού Δικαιοσύνης, μετά από μια θανατηφόρα επίθεση που συνδέεται με ένα «μνημειώδες λάθος». », μπορεί να θεωρηθεί ως ένα έντονο σύμβολο αυτών των συστημικών αποτυχιών και της επείγουσας ανάγκης για μεταρρύθμιση.
