Στις 7 Δεκεμβρίου, η αργεντίνικη εφημερίδα «ΤΟ ΕΘΝΟΣ», τιτλοφορείται ένα άρθρο σχετικά με τη Σχολή Γιόγκα του Μπουένος Άιρες (BAYS) που κατηγορείται για εγκληματικές δραστηριότητες: «Η υπόθεση είναι ξανά στο μηδέν και οι κατηγορούμενοι είναι κοντά στην αθώωση». Αυτό ήταν το συμπέρασμα του Gabriel di Nicola, του συγγραφέα του άρθρου, αφού το εφετείο κήρυξε την ακυρότητα της παραπομπής σε δίκη της υπόθεσης.
Η απόφαση ελήφθη από το τμήμα II του Εφετείου του Ομοσπονδιακού Ποινικού και Σωφρονιστικού Δικαστηρίου του Μπουένος Άιρες, αποτελούμενο από τους δικαστές Martin Irurzun, Roberto Boico και Eduardo Farah.
Στην υπόθεση BAYS, δεκαεπτά άτομα είχαν διωχθεί για εγκλήματα παράνομης συναναστροφής, εμπορίας ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες μέσα ενημέρωσης στην Αργεντινή και στο εξωτερικό είχαν παρουσιάσει την ομάδα γιόγκα με επικεφαλής τον Juan Percowicz, 85 ετών, ως «λατρεία τρόμου».
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά από αίτημα του ομοσπονδιακού εισαγγελέα Carlos Stornelli και του συναδέλφου του από το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα για την Εμπορία και Εκμετάλλευση Προσώπων (PROTEX), Alejandra Mangano, ο ομοσπονδιακός δικαστής Ariel Lijo είχε κλείσει την έρευνα της υπόθεσης και την έφερε στο δίκη με 17 κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων και ο Χουάν Πέρκοβιτς, ο 85χρονος αρχηγός της σχολής γιόγκα, ο οποίος αναγνωρίστηκε από τους εισαγγελείς ως επικεφαλής της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης.
9 γυναίκες δήλωσαν θύματα εμπορίας ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση παρά τη θέλησή τους
Εννέα γυναίκες που είχαν παρακολουθήσει τα μαθήματα της Σχολής Γιόγκα του Μπουένος Άιρες (BAYS), κατηγορούμενες για φερόμενη εμπορία ανθρώπων για πορνεία, κηρύχθηκαν θύματα του BAYS από δύο εισαγγελείς της PROTEX παρά τις επανειλημμένες και σθεναρές αρνήσεις ότι είχαν ποτέ εκπορνευτεί.
Μέχρι το 2012, η σεξουαλική εκμετάλλευση τιμωρούνταν με τον νόμο 26.364, αλλά στις 19 Δεκεμβρίου 2012, ο νόμος αυτός τροποποιήθηκε με τέτοιο τρόπο που άνοιξε την πόρτα σε αμφιλεγόμενη ερμηνεία και εφαρμογή. Τώρα προσδιορίζεται ως Νόμος αριθ. 26.842 για την πρόληψη και την τιμωρία της εμπορίας ανθρώπων και την παροχή βοήθειας σε θύματα.
Σχετικά με ορισμένες πτυχές της εφαρμογής αυτού του νόμου, το HRWF ζήτησε κάποιες διευκρινίσεις από την κα Marisa Tarantino, Βοηθό Εισαγγελέα της Εθνικής Εισαγγελίας Αρ. 34 και πρώην νόμιμο εισαγγελέα του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα. Είναι επίσης ειδική στη Διοίκηση Δικαιοσύνης (Universidad de Buenos Aires/ Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες) και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο Ποινικό Δίκαιο (Universidad de Palermo / Πανεπιστήμιο Παλέρμο).
Ακολουθούν μερικά από τα νομικά της σχόλια:
Καταρχάς, δεν λέω τη γνώμη μου για συγκεκριμένες περιπτώσεις που δεν γνωρίζω το αρχείο, αλλά μπορώ να σας δώσω κάποιες τεχνικές εξηγήσεις. Αυτό που μπορεί να γίνει κατανοητό με τον όρο «πορνεία» είναι θέμα ερμηνείας, αλλά γενικά εννοείται ότι είναι η ανταλλαγή του σεξ με χρήματα ή άλλα οφέλη οικονομικής αξίας.
Αυτός ο νόμος αναμόρφωσε τον Ποινικό Κώδικα σε διάφορα άρθρα που προβλέπουν διάφορες ποινικές ταξινομήσεις για περιπτώσεις εμπορίας ανθρώπων και εκμετάλλευσης προσώπων (άρθρα 125 bis, 126, 127, 140).
Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, όταν η πορνεία άλλων ή οποιαδήποτε άλλη μορφή προσφοράς σεξουαλικών υπηρεσιών σε άλλους προωθείται, διευκολύνεται ή εμπορευματοποιείται, αποτελεί εγκληματική δραστηριότητα.
Στις τροπολογίες στους ποινικούς ορισμούς που αφορούν τη σεξουαλική εκμετάλλευση, υπάρχει ένα ρητή αναφορά της έλλειψης νομικής συνάφειας της συναίνεσης του παθητικού υποκειμένου. Ταυτόχρονα, η μεταρρύθμιση μεταβίβασε και τα λεγόμενα «μέσα διάπραξης» που στον προηγούμενο νόμο περιλαμβάνονταν στους βασικούς ορισμούς και πλέον εντάσσονται σε βαρύ έγκλημα.
Και οι δύο αποφάσεις έχουν ως αποτέλεσμα μια ριζική αλλαγή στη μεταχείριση της πορνείας στον ποινικό τομέα.
Το κλειδί για τη μεταρρύθμιση είναι ότι τα «μέσα διάπραξης», τα οποία προηγουμένως καθόριζαν στοιχεία του εγκλήματος όπως προέβλεπε ο βασικός ορισμός, δεν ισχύουν πλέον. Οποιαδήποτε άσκηση εξαναγκασμού, σωματικής βίας ή ακόμα και κατάχρησης κατάστασης ευάλωτης αποτυπώνεται από επιβαρυντικά ποινικά αδικήματα. Έτσι, ο βασικός ορισμός προβλέπει απόλυτα αυτόνομες ανταλλαγές απαλλαγμένες από την άσκηση βίας ή εξαναγκασμού.
Εν ολίγοις, εάν σε μια συγκεκριμένη περίπτωση οι διωκτικές αρχές εντοπίσουν μια δραστηριότητα που χαρακτηρίζουν μια μορφή «πορνείας», ακόμη και αν ασκείται από ενήλικα και αυτόνομα άτομα, αυτά θα θεωρούνται αντικειμενικά θύματα και όσοι καθιστούν δυνατή τη δραστηριότητα ή επωφελούνται από αυτήν με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και αν είναι περιστασιακή, θα υπόκεινται σε δίωξη».
Στην έκθεσή τους στην οποία είχαν ζητήσει επίσης τη σύλληψη του Percowicz, ιδρυτή και αρχηγού της BAYS, και των άλλων υπόπτων, των εισαγγελέων Stornelli, Mangano και Marcelo Colombo, ο τελευταίος επίσης μέλος της PROTEX, υποστήριξαν ότι η BAYS εισέπραττε 500,000 δολάρια το μήνα και ότι το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος προήλθε από τη σεξουαλική εκμετάλλευση των «μαθητών».
Αφού οι δικηγόροι ορισμένων από τους κατηγορούμενους, Claudio Caffarello και Fernando Sicilia, ενημερώθηκαν για τη δικαστική απόφαση, δήλωσαν στο LA NACION:
«Αυτή είναι μια πολύ θαρραλέα απόφαση. Αποδείχθηκε, με πραγματογνωμοσύνη του Ιατροδικαστικού Σώματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ότι τα άτομα που προσδιορίστηκαν ως θύματα δεν πέρασαν καταστάσεις ευπάθειας, ότι δεν ήταν υποτακτικά και ότι ενεργούσαν πάντα με ελεύθερο αυτοέλεγχο. της συμπεριφοράς τους. Ήμασταν πάντα πεπεισμένοι ότι δεν υπήρχε έγκλημα σε αυτή την υπόθεση».
Ο δικηγόρος Alfredo Olivan, ο οποίος μαζί με τον συνάδελφό του Martín Calvet Salas εκπροσωπεί οκτώ από τους κατηγορούμενους, θεωρεί ότι οι πελάτες τους πρέπει να κηρυχθούν αθώοι για παράνομη συναναστροφή, εμπορία ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Και ανακοίνωσε ότι θα υποβάλει αίτημα για αθώωση όλων των πελατών του.
Για την ευπάθεια των μη θυμάτων που πέφτουν στα χέρια της PROTEX
Η ερώτηση που έθεσε το HRWF στην κα Marisa Tarantino ήταν: «Ποια είναι τα εγχώρια ένδικα μέσα για να μην αναγνωριστεί ένα υποτιθέμενο θύμα πορνείας ως θύμα και να ΜΗΝ εμπλέκεται σε ποινική υπόθεση εναντίον τρίτου;»
Η απάντηση του Ταραντίνο ήταν:
Το ισχύον δικονομικό δίκαιο αναγνωρίζει ρητά το δικαίωμα των θυμάτων να ακουστούν και να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη τους. Πρέπει να ενημερωθούν για την εξέλιξη της διαδικασίας και να έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν επανεξέταση των αποφάσεων εκείνων που θέτουν τέρμα στη διαδικασία.
Έχουν επίσης το δικαίωμα να γίνουν ενάγοντες για να ασκήσουν κατηγορίες εναντίον των κατηγορουμένων. Ωστόσο, τα θύματα δεν δικαιούνται να καθορίσουν τη δημόσια εγκληματική ενέργεια. Τα εγκλήματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι αδικήματα δημόσιας δράσης. Επομένως, η απόφαση ενός θύματος να μην προχωρήσει στην ποινική διαδικασία, αν και μπορεί και πρέπει να ακουσθεί, δεν αρκεί για να κλείσει μια υπόθεση. Ο νόμος θεωρεί ότι στα εγκλήματα δημόσιας δράσης διακυβεύεται κρατικό συμφέρον και η δίωξη πρέπει να συνεχιστεί ακόμη και αν το θύμα δεν συμφωνεί. Ως εκ τούτου, οι εισαγγελείς υποχρεούνται να το πράξουν εκτός εάν αποκλείσουν την ύπαρξη του εγκλήματος λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων ή έλλειψης καταλληλότητας της υπόθεσης στις νομικές απαιτήσεις του ποινικού τύπου.
Καταδικαστικά συμπεράσματα
Καθ' όλη τη διάρκεια της επιχείρησης εναντίον της σχολής γιόγκα, οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε η PROTEX ήταν πολύ αμφιλεγόμενες.
Η PROTEX κατασκεύασε μια ποινική υπόθεση με βάση μια λανθασμένη προπαρασκευαστική έρευνα και την αναξιόπιστη μαρτυρία ενός και μόνο ατόμου, με αποτέλεσμα τη δημόσια κατασκευή ενήλικων γυναικών σε θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, παρά την έντονη και επανειλημμένη άρνησή τους.
Η PROTEX πραγματοποίησε μια θεαματική αστυνομική επιχείρηση και μια μεγάλης κλίμακας επίδειξη δύναμης για την οποία ενημερώθηκαν τα μέσα ενημέρωσης με προφανή σκοπό να επωφεληθούν από μεγάλη δημοσιότητα, ενώ μπορούσε και έπρεπε να είχε οργανωθεί με διακριτικότητα και να ανακοινωθεί στη συνέχεια με δελτίο τύπου με μετρημένους όρους ή συνέντευξη Τύπου.
Η PROTEX επέλεξε να ασκήσει βία κατά τη διάρκεια των επίπεδων ερευνών, σπάζοντας τις εξώπορτες όταν οι κάτοικοι προσφέρθηκαν να τις ανοίξουν με τα κλειδιά τους.
Η PROTEX διοργάνωσε μια άκρως οπτική απεικόνιση της ανακάλυψης μετρητών που φέρεται να ήταν έσοδα από εμπορία ανθρώπων με σκοπό την πορνεία.
Η PROTEX κινηματογράφησε την καταστολή, αλλά όχι με ουδέτερο τρόπο, για να δείξει τον υποτιθέμενο επαγγελματισμό και την αποτελεσματικότητά της, και δημοσιοποίησε τα βίντεο.
Από την αρχή, δεν υπήρξαν θύματα στην υπόθεση του BAYS, όπως ισχυρίζονταν πάντα δυνατά οι εννέα γυναίκες και τώρα επιβεβαιώνει η πραγματογνωμοσύνη του Ιατροδικαστικού Σώματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ως αποτέλεσμα της δράσης της PROTEX
– 19 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του σχεδόν 85χρονου ιδρυτή της BAYS, συνελήφθησαν για φερόμενες εγκληματικές δραστηριότητες και πέρασαν από 18 έως 84 ημέρες στη φυλακή
– κακώς δημοσιοποιήθηκαν τα ονόματα πολλών γυναικών που περιγράφονται ως εργάτριες του σεξ, παρά την άρνησή τους
– αρκετά θύματα αυτής της αστυνομικής επιχείρησης έχασαν τους συζύγους ή τους συντρόφους τους, τις δουλειές τους ή τους πελάτες τους στις οικονομικές τους δραστηριότητες.
Κάποιες από τις ζημιές είναι ανεπανόρθωτες. Η «λατρεία του τρόμου», όπως έχει περιγραφεί ο BAYS σε εκατοντάδες άρθρα του Τύπου και τηλεοπτικά προγράμματα, δεν υπήρξε ποτέ. Ψεύτικες ειδήσεις αλλά πραγματική ζημιά.
