Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
«…Πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτό, και ξεκάθαρα να ξέρουμε ότι δεν υπάρχει κακό εκτός από μία αμαρτία, και δεν υπάρχει καλό εκτός από μία αρετή και ευάρεστη στον Θεό σε όλα. Η χαρά δεν προέρχεται από το μεθύσι, αλλά από την πνευματική προσευχή, όχι από το κρασί, αλλά από έναν εποικοδομητικό λόγο. Το κρασί προκαλεί καταιγίδα, αλλά μια λέξη παράγει σιωπή. Το κρασί προκαλεί θόρυβο, αλλά μια λέξη σταματά τη σύγχυση. Το κρασί σκοτεινιάζει το μυαλό, αλλά η λέξη φωτίζει τους σκοτεινιασμένους. Το κρασί ενσταλάζει λύπες που δεν ήταν, αλλά η λέξη διώχνει εκείνες που ήταν. Τίποτα συνήθως δεν οδηγεί σε ειρήνη και χαρά όσο οι κανόνες της σοφίας – να περιφρονείς το παρόν, να αγωνίζεσαι για το μέλλον, να μη θεωρείς οτιδήποτε ανθρώπινο μόνιμο – ούτε πλούτο, ούτε δύναμη, ούτε τιμές, ούτε προστασία. Αν έχεις μάθει να είσαι σοφός έτσι, τότε δεν θα σε βασανίζει ο φθόνος όταν δεις έναν πλούσιο, και όταν πέφτεις στη φτώχεια, δεν θα ταπεινωθείς από τη φτώχεια. και έτσι θα μπορείτε να γιορτάζετε συνεχώς.
Είναι σύνηθες ο χριστιανός να γιορτάζει όχι σε ορισμένους μήνες, όχι την πρώτη μέρα του μήνα, όχι τις Κυριακές, αλλά να περνάει όλη του τη ζωή σε μια γιορτή που του αρμόζει. Τι είδους γιορτή του ταιριάζει; Ας ακούσουμε γι' αυτό τον Παύλο που λέει: ας γιορτάζουμε με τον ίδιο τρόπο, όχι με προζύμι οινοπνεύματος, ούτε με προζύμι κακίας και κακίας, αλλά χωρίς προζύμι αγνότητας και αλήθειας (Α' Κορ. Ε', 1. ). Έτσι, εάν έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας, τότε έχετε συνεχείς διακοπές, τρεφόμενοι με καλές ελπίδες και παρηγορούμενοι από την ελπίδα για μελλοντικές ευλογίες. αν δεν είσαι ήρεμος στην ψυχή σου και είσαι ένοχος για πολλές αμαρτίες, τότε ακόμα και κατά τη διάρκεια χιλιάδων εορτών και γιορτών δεν θα νιώσεις καλύτερα από αυτούς που κλαίνε.
Έτσι, εάν θέλετε να επωφεληθείτε από την αρχή των νέων μηνών, κάντε το εξής: στο τέλος του έτους, ευχαριστήστε τον Κύριο που σας φύλαξε μέχρι αυτό το όριο των ετών. Λυπήσου την καρδιά σου, μέτρησε τον χρόνο της ζωής σου και πες στον εαυτό σου: οι μέρες τρέχουν και περνούν. τα χρονια τελειωνουν? Έχουμε ήδη ολοκληρώσει ένα μεγάλο μέρος του ταξιδιού μας. τι καλό κάναμε Αλήθεια θα φύγουμε από εδώ χωρίς όλα, χωρίς καμία αρετή; Το δικαστήριο είναι προ των πυλών, η υπόλοιπη ζωή τείνει στα γηρατειά.
Γι' αυτό να είστε σοφοί στην αρχή των νέων μηνών. Φέρτε το στη μνήμη κατά τη διάρκεια των ετήσιων κυκλοφοριών. Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την επόμενη μέρα, μήπως κάποιος πει για εμάς το ίδιο που είπε ο προφήτης για τους Εβραίους: οι μέρες τους χάθηκαν στη ματαιότητα και τα χρόνια τους πέρασαν με προσοχή (Ψαλμός LXXVII, 33). Μια τέτοια γιορτή για την οποία μίλησα, συνεχής, που δεν περιμένει τον κύκλο των ετών, δεν περιορίζεται σε ορισμένες ημέρες, μπορεί να γιορτάζεται εξίσου από πλούσιους και φτωχούς. γιατί αυτό που χρειάζεται εδώ δεν είναι χρήματα, όχι πλούτος, αλλά μια αρετή. λεφτά δεν έχεις; Υπάρχει όμως ο φόβος του Θεού, θησαυρός καλύτερος από όλα τα πλούτη, που δεν χαλάει, δεν αλλάζει και δεν εξαντλείται. Κοιτάξτε τον ουρανό, τον ουρανό των ουρανών, τη γη, τη θάλασσα, τον αέρα, τα διάφορα ζώα, τα διάφορα φυτά, ολόκληρη την ανθρώπινη φύση. σκέψεις για αγγέλους, αρχαγγέλους, ανώτερες δυνάμεις. να θυμάσαι ότι όλα αυτά είναι ο πλούτος του Δασκάλου σου. Είναι αδύνατο για τον υπηρέτη ενός τόσο πλούσιου Κυρίου να είναι φτωχός αν ο Κύριός του είναι ελεήμων μαζί του. Η παρατήρηση των ημερών δεν συνάδει με τη χριστιανική σοφία, αλλά αυτό είναι θέμα παγανιστικού λάθους.
Έχετε διοριστεί στην υψηλότερη πόλη, σας έγινε δεκτός στην τοπική ιθαγένεια, μπήκατε στην κοινωνία των αγγέλων, όπου δεν υπάρχει φως που μετατρέπεται σε σκοτάδι, δεν υπάρχει μέρα που τελειώνει με τη νύχτα, αλλά πάντα μέρα, πάντα φως. Εκεί θα προσπαθούμε συνεχώς. Ζητήστε αυτούς που βρίσκονται ψηλά, λέει (ο απόστολος), όπου είναι ο Χριστός, κάθεται στα δεξιά του Θεού (Κολοσσαείς Γ', 1). Δεν έχετε τίποτα κοινό με τη γη, όπου υπάρχει η ροή του ήλιου και η περιστροφή των εποχών και των ημερών. αλλά αν ζεις δίκαια, τότε η νύχτα γίνεται μέρα για σένα, όπως για εκείνους που περνούν τη ζωή τους σε ασέβεια, μεθύσι και ακράτεια, η μέρα μετατρέπεται σε νυχτερινό σκοτάδι, όχι επειδή σκοτείνιασε ο ήλιος, αλλά επειδή σκοτείνιασε το μυαλό τους από μέθη . Το να παρατηρείς τις μέρες, να βρίσκεις ιδιαίτερη ευχαρίστηση σε αυτές, να ανάβεις λάμπες στην πλατεία, να πλέκεις στεφάνια, είναι θέμα παιδικής ανοησίας. Και έχετε ήδη αναδυθεί από αυτή την αδυναμία, έχετε φτάσει στην ανδρική ηλικία και έχετε εγγραφεί στην ουράνια ιθαγένεια. Μη φωτίζεις την πλατεία με αισθησιακή φωτιά, αλλά φωτίζεις το μυαλό σου με πνευματικό φως. Έτσι, είπε (ο Κύριος), αφήστε το φως σας να λάμψει μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τις καλές σας πράξεις και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς (Ματθ. Ε ́, 16). Ένα τέτοιο φως θα σας φέρει μεγάλη ανταμοιβή. Μη στολίζεις τις πόρτες του σπιτιού σου με στεφάνια, αλλά ζήσε μια τέτοια ζωή ώστε να λάβεις το στεφάνι της δικαιοσύνης στο κεφάλι σου από το χέρι του Χριστού…»
Πηγή: Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Από το Πρωτοχρονιάτικο Κήρυγμα, 1 Ιανουαρίου 387.
