Από τον ιερέα Daniil Sysoev
«Τελικά, μας έδειξαν τα περίφημα λόγια του Αγίου Φιλάρετου, που υποτίθεται ότι απεικονίζουν τον πατριωτισμό ως χριστιανική αρετή:
«Δεν έδωσε η Βίβλος καλή εκπαίδευση στον λαό του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη; Δεν έδωσε ακόμη πιο τέλεια εκπαίδευση στον λαό του Θεού στην Καινή Διαθήκη; Διοργανώνοντας σοφά την εκπαίδευση των μελλοντικών πολιτών του Βασιλείου των Ουρανών, δεν της έλειπε η σοφία για να διδάξει τους σωστούς κανόνες για το σχηματισμό ενός καλού πολίτη του βασιλείου της γης και είχε την ανάγκη να τους διδάξει, επειδή ένας κακός πολίτης το βασίλειο της γης δεν είναι κατάλληλο για το Βασίλειο των Ουρανών.
Έτσι, αξίζει τον κόπο να αναζητήσουμε διδασκαλίες για την εκπαίδευση στη Βίβλο.
Η αρχαιότερη διδασκαλία σχετικά με αυτό βρίσκεται στον λόγο του Κυρίου προς τον Αβραάμ: Ο Αβραάμ θα γίνει ένα μεγάλο και άφθονο έθνος, και όλα τα έθνη της γης θα ευλογηθούν εξαιτίας του: γιατί γνωρίζουμε ότι πρόσταξε τους γιους του και Το σπιτικό του μετά τον εαυτό τους, και θα τηρήσουν τις οδούς του Κυρίου για να κάνουν δικαιοσύνη και δικαιοσύνη. (Γέν.18:18,19). Εδώ, πρώτον, με τη μορφή επαίνου για την ανατροφή που δίνει ο Αβραάμ στα παιδιά του, διδάσκεται ο κύριος κανόνας ανατροφής: Δώστε εντολή στους γιους σας να διαφυλάξουν τις οδούς του Κυρίου, να κάνουν δικαιοσύνη και δικαιοσύνη - ή, να λένε το ίδιο πράγμα με τους σημερινούς όρους, δώστε στα παιδιά σας ευσεβή ανατροφή και ηθική, σύμφωνα με το Νόμο του Θεού. Δεύτερον, οι ευεργετικές συνέπειες μιας τέτοιας ανατροφής φαίνονται και εδώ: ο Αβραάμ θα είναι μεγάλος και πολυάριθμος [Γεν. 17:5] – ο πατέρας μιας οικογένειας που δίνει στα παιδιά του ευσεβή και ηθική ανατροφή μπορεί να περιμένει από τον εαυτό του πολυάριθμους, σεβαστούς και ευημερούντες απογόνους. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτός που δεν ενδιαφέρεται για μια τέτοια ανατροφή δεν μπορεί να περιμένει το ίδιο, αλλά τον απειλεί με το αντίθετο. Επιπλέον, βρίσκουμε άμεσα δηλωμένους κανόνες εκπαίδευσης στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, κυρίως σε βιβλία διδασκαλίας, στο βιβλίο των παραβολών του Σολομώντα και στο βιβλίο του Ιησού, γιου του Σιράχ».
Μου φαίνεται προφανές ότι για τον άγιο, κακός πολίτης του επίγειου βασιλείου δεν είναι αυτός που δεν θέλει να αφιερώσει την καρδιά του σε ένα επίγειο πατρώνυμο, αλλά αυτός που ανατράφηκε όχι με τα λόγια του Θεού, αλλά με ψέματα. Ο χειρότερος πολίτης του βασιλείου της γης εδώ είναι αυτός που κλέβει, σκοτώνει και γενικά ανατράφηκε όχι με βάση τη Βίβλο, αλλά με κάτι άλλο. Με την έννοια του Αγίου Φιλάρετου, οι κακοί πολίτες του βασιλείου της γης, ακατάλληλοι για τη βασιλεία των ουρανών, δεν είναι οι Ουρανοπολίτες. και πολλοί συμπολίτες μας είναι πλέον ανεξάρτητα από τον πατριωτισμό τους. Εάν οι άνθρωποι δεν ανατρέφονται σύμφωνα με τη Βίβλο, τότε είναι ακατάλληλοι για τη βασιλεία των ουρανών και για τα επίγεια. Ποιος από τους Ουρανοπολίτες θα διαφωνούσε με αυτό; Αυτά τα λόγια σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν ότι ο πατριωτισμός είναι χριστιανική αρετή. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει απλώς να τα βγάλετε εκτός πλαισίου. Αν τους κατανοούσαμε με την έννοια ότι όποιος προδώσει την επίγεια πατρίδα του για οποιονδήποτε λόγο, τον υψηλότερο, την εγκαταλείπει, καλεί τους υπερασπιστές της να παραδοθούν – θα αποδεικνυόταν ότι ήταν εσκεμμένα κακός πολίτης του Βασιλείου των Ουρανών, τότε ο Ο άγιος θα βρισκόταν σε κατάφωρη αντίφαση με τη Γραφή, όπου ο Αβραάμ (μετανάστης), η Ραχάβ (προδότης), ο Ιερεμίας (ήττας) θα βρεθούν εκτός του Βασιλείου. και δεδομένου ότι όλοι απλώς εκτελούσαν ακριβώς το θέλημα του Θεού, τότε ο ίδιος ο Θεός θα βρισκόταν εκτός της Βασιλείας.
Δεν υπάρχει τέτοια εντολή. ότι να αγαπάς την επίγεια πατρίδα. αλλά υπάρχει άμεση εντολή να τιμάς και να υποτάσσεσαι στις αρχές. Γι' αυτό ο ουρανοπολίτης συμμετέχει σε δίκαιους πολέμους, πληρώνει φόρους και κάνει ό,τι του απαιτεί το κράτος, αρκεί να μην διεκδικεί την καρδιά του και να μην απαιτεί την παράβαση εντολής. Ένα πράγμα τον διακρίνει από τους πολίτες της γης – όλα του τα ενδιαφέροντα είναι στον Παράδεισο και στην Εκκλησία – Ο Παράδεισος στη Γη. Όσο για το βασίλειο της γης, ο ουρανοπολίτης δεν πρέπει να κάνει τίποτα χωρίς να του δώσει την καρδιά του.
Επαναλαμβάνω ότι η Γραφή και η Παράδοση (ό,τι έχει διδάξει ο καθένας, πάντα και παντού) δεν αναγνωρίζει κατ' αρχήν διπλή πατρίδα στους χριστιανούς. Έχουμε μια πατρίδα – τον παράδεισο, και υπάρχει ένα ξενοδοχείο όπου περιπλανιόμαστε τώρα. Σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο, βρισκόμαστε πάντα σε ξένη χώρα, όπου κι αν ζούμε, αλλά σε κάθε τόπο υπάρχει η εξουσία του Θεού. Και όσο για τους Ορθόδοξους πατριώτες που θέλουν να υπηρετήσουν δύο αφέντες. Τότε ο Απόστολος Ιάκωβος είπε γι' αυτούς: «Ο άνθρωπος με διπλές σκέψεις είναι ασταθής σε όλους τους δρόμους του» (Ιακώβου 1:8).
