Άγιος Tikhon Zadonsky
26. Ξένος ή περιπλανώμενος
Όποιος έχει εγκαταλείψει το σπίτι του και την πατρίδα του και ζει σε μια ξένη πλευρά είναι ξένος και περιπλανώμενος εκεί, όπως ένας Ρώσος που είναι στην Ιταλία ή σε άλλη χώρα είναι ξένος και περιπλανώμενος εκεί. Το ίδιο και ο χριστιανός, που απομακρύνθηκε από την ουράνια Πατρίδα και ζει σε αυτόν τον ταραγμένο κόσμο, ξένος και περιπλανώμενος. Ο άγιος Απόστολος και οι πιστοί λένε σχετικά: «Δεν έχουμε μόνιμη πόλη εδώ, αλλά αναζητούμε το μέλλον» (Εβρ. 13: 14). Και ο Άγιος Δαυίδ το ομολογεί: «Είμαι ξένος μαζί σου και ξένος, όπως όλοι οι πατέρες μου» (Ψαλμ. 39: 13). Και προσεύχεται επίσης: «Είμαι ξένος στη γη. μη μου κρύβεις τις εντολές σου» (Ψαλμ. 119: 19). Ένας περιπλανώμενος, που ζει σε μια ξένη γη, καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να κάνει και να πετύχει αυτό για το οποίο ήρθε σε μια ξένη γη. Ο Χριστιανός λοιπόν, καλούμενος από τον λόγο του Θεού και ανανεωμένος από το άγιο Βάπτισμα στην αιώνια ζωή, προσπαθεί να μη χάσει την αιώνια ζωή, που εδώ σε αυτόν τον κόσμο είτε είναι επίκτητη είτε χαμένη. Ένας περιπλανώμενος ζει σε μια ξένη χώρα με μεγάλο φόβο, επειδή είναι ανάμεσα σε ξένους. Ομοίως, ο χριστιανός, που ζει σε αυτόν τον κόσμο, σαν σε ξένη γη, φοβάται και φυλάσσεται από τα πάντα, δηλαδή τα πνεύματα του κακού, τους δαίμονες, την αμαρτία, τις γοητείες του κόσμου, τους κακούς και ασεβείς ανθρώπους. Όλοι αποφεύγουν τον πλανόδιο και απομακρύνονται από αυτόν, σαν από κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό του και έναν ξένο. Ομοίως, όλοι οι ειρηνόφιλοι και οι γιοι αυτής της εποχής αποξενώνουν τον αληθινό χριστιανό, απομακρύνονται και τον μισούν, σαν να μην είναι δικός τους και να είναι αντίθετος με αυτούς. Ο Κύριος μιλά για αυτό: «Αν ήσασταν από τον κόσμο, ο κόσμος θα αγαπούσε τους δικούς του. Και επειδή δεν είστε από τον κόσμο, αλλά εγώ σας εξέλεξα από τον κόσμο, γι' αυτό ο κόσμος σας μισεί» (Ιωάννης 15:19). Η θάλασσα, όπως λένε, δεν κρατά ένα νεκρό σώμα μέσα της, αλλά το εκτοξεύει. Έτσι ο άστατος κόσμος, όπως η θάλασσα, διώχνει μια ευσεβή ψυχή, σαν νεκρή στον κόσμο. Ένας λάτρης της ειρήνης είναι ένα αγαπητό παιδί στον κόσμο, ενώ ένας περιφρονητής του κόσμου και των υπέροχων πόθων του είναι εχθρός. Ο περιπλανώμενος δεν εγκαθιστά τίποτε ακίνητο, δηλαδή ούτε σπίτια, ούτε κήπους, ούτε οτιδήποτε άλλο παρόμοιο, σε ξένη γη, παρά μόνο ό,τι είναι απαραίτητο, χωρίς το οποίο είναι αδύνατον να ζήσει. Έτσι, για έναν αληθινό Χριστιανό, τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο είναι ακίνητα. τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του σώματος, θα μείνουν πίσω. Ο άγιος απόστολος μιλά για αυτό: «Επειδή δεν φέραμε τίποτα στον κόσμο. Είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα από αυτό» (1 Τιμ. 6: 7). Επομένως, ο αληθινός Χριστιανός δεν αναζητά τίποτα σε αυτόν τον κόσμο παρά μόνο αυτό που είναι απαραίτητο, λέγοντας στον απόστολο: «Έχοντας τροφή και ρούχα, θα είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό» (Α’ Τιμ. 6: 8). Ο περιπλανώμενος στέλνει ή μεταφέρει κινητά πράγματα, όπως χρήματα και αγαθά, στην Πατρίδα του. Έτσι, για έναν αληθινό Χριστιανό, τα κινητά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο, τα οποία μπορεί να πάρει μαζί του και να τα μεταφέρει στην επόμενη εποχή, είναι καλές πράξεις. Προσπαθεί να τα συγκεντρώσει εδώ, ζώντας στον κόσμο, σαν πνευματικός έμπορος, πνευματικά αγαθά, και να τα φέρει στην ουράνια Πατρίδα του και μαζί τους να εμφανιστεί και να εμφανιστεί μπροστά στον Επουράνιο Πατέρα. Ο Κύριος μας νουθετεί γι' αυτό, Χριστιανούς: «Συλλέξτε για τον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά καταστρέφουν, και όπου οι κλέφτες δεν εισβάλλουν και δεν κλέβουν» (Ματθαίος 6:20). Οι γιοι αυτής της εποχής φροντίζουν για το θνητό σώμα, αλλά οι ευσεβείς ψυχές φροντίζουν για την αθάνατη ψυχή. Οι γιοι αυτής της εποχής αναζητούν τους πρόσκαιρους και επίγειους θησαυρούς τους, αλλά οι ευσεβείς ψυχές αγωνίζονται για αιώνια και ουράνια πράγματα και επιθυμούν τέτοιες ευλογίες που «ούτε μάτι δεν είδε, κανένα αυτί δεν άκουσε, και τίποτα δεν μπήκε στην καρδιά του ανθρώπου» (1 Κορ. . 2:9). Κοιτάζουν αυτόν τον θησαυρό, αόρατο και ακατανόητο από πίστη, και παραμελούν κάθε τι το επίγειο. Οι γιοι αυτής της ηλικίας προσπαθούν να γίνουν διάσημοι στη γη. Αλλά οι αληθινοί Χριστιανοί αναζητούν τη δόξα στον ουρανό, όπου είναι η Πατρίδα τους. Οι γιοι αυτής της εποχής στολίζουν το σώμα τους με διάφορα ενδύματα. Και οι γιοι της βασιλείας του Θεού στολίζουν την αθάνατη ψυχή και ντύνονται, σύμφωνα με τη νουθεσία του αποστόλου, «έλεος, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία» (Κολ. 3: 12). Και επομένως οι γιοι αυτής της εποχής είναι παράλογοι και παράφρονες, γιατί αναζητούν κάτι που από μόνο του δεν είναι τίποτα. Οι γιοι της βασιλείας του Θεού είναι λογικοί και σοφοί, αφού νοιάζονται για το τι περιέχει μέσα τους η αιώνια ευδαιμονία. Είναι βαρετό για έναν περιπλανώμενο να ζει σε μια ξένη χώρα. Είναι λοιπόν βαρετό και λυπηρό για έναν αληθινό Χριστιανό να ζει σε αυτόν τον κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο είναι παντού εξορία, φυλακή και τόπος εξορίας, σαν να απομακρύνθηκε από την επουράνια Πατρίδα. «Αλίμονό μου», λέει ο Άγιος Δαυίδ, «που είναι μακρά η ζωή μου στην εξορία» (Ψαλμ. 119: 5). Άλλοι άγιοι λοιπόν παραπονιούνται και αναστενάζουν γι' αυτό. Ο περιπλανώμενος, αν και είναι βαρετό να ζει σε μια ξένη γη, εντούτοις ζει για χάρη της ανάγκης για την οποία άφησε την Πατρίδα του. Ομοίως, αν και είναι λυπηρό για έναν αληθινό Χριστιανό να ζει σε αυτόν τον κόσμο, όσο διατάζει ο Θεός, ζει και υπομένει αυτή την περιπλάνηση. Ο περιπλανώμενος έχει πάντα στο μυαλό και στη μνήμη του την Πατρίδα του και το σπίτι του και θέλει να επιστρέψει στην Πατρίδα του. Οι Εβραίοι, όντας στη Βαβυλώνα, είχαν πάντα την Πατρίδα τους, την Ιερουσαλήμ, στις σκέψεις και τις αναμνήσεις τους και επιθυμούσαν ειλικρινά να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους. Έτσι οι αληθινοί Χριστιανοί σε αυτόν τον κόσμο, όπως στα ποτάμια της Βαβυλώνας, κάθονται και κλαίνε, ενθυμούμενοι την ουράνια Ιερουσαλήμ – την Ουράνια Πατρίδα, και σηκώνουν τα μάτια τους προς αυτήν με στεναγμούς και κλάματα και θέλουν να έρθουν εκεί. «Γι’ αυτό στενάζουμε, επιθυμώντας να ντυθούμε την ουράνια κατοικία μας», στενάζει ο άγιος Παύλος με τους πιστούς (Β΄ Κορ. 5: 2). Για τους γιους αυτής της εποχής, εθισμένους στον κόσμο, ο κόσμος είναι σαν πατρίδα και παράδεισος, και ως εκ τούτου δεν θέλουν να χωριστούν από αυτόν. Αλλά οι γιοι της βασιλείας του Θεού, που έχουν χωρίσει τις καρδιές τους από τον κόσμο και υπομένουν κάθε είδους θλίψη στον κόσμο, θέλουν να έρθουν σε εκείνη την Πατρίδα. Για έναν αληθινό Χριστιανό, η ζωή σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι τίποτα άλλο από το συνεχές βάσανα και τον σταυρό. Όταν ένας περιπλανώμενος επιστρέφει στην Πατρίδα, στο σπίτι του, η οικογένειά του, οι γείτονες και οι φίλοι του τον χαίρονται και καλωσορίζουν την ασφαλή άφιξή του. Έτσι, όταν ένας Χριστιανός, έχοντας ολοκληρώσει τις περιπλανήσεις του στον κόσμο, έρχεται στην ουράνια Πατρίδα, όλοι οι Άγγελοι και όλοι οι άγιοι κάτοικοι του ουρανού τον χαίρονται. Ένας περιπλανώμενος που έχει έρθει στην Πατρίδα και στο σπίτι του ζει με ασφάλεια και ηρεμεί. Ένας χριστιανός λοιπόν, έχοντας μπει στην ουράνια Πατρίδα, ηρεμεί, ζει με ασφάλεια και δεν φοβάται τίποτα, χαίρεται και χαίρεται για την ευδαιμονία του. Από εδώ βλέπεις, Χριστιανέ: 1) Η ζωή μας σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι παρά περιπλάνηση και μετανάστευση, όπως λέει ο Κύριος: «Είστε ξένοι και μετανάστες μπροστά μου» (Λευ. 25: 23). 2) Η αληθινή μας Πατρίδα δεν είναι εδώ, αλλά στον ουρανό, και γι' αυτήν δημιουργηθήκαμε, ανανεωθήκαμε με το Βάπτισμα και κληθήκαμε από τον Λόγο του Θεού. 3) Εμείς, ως καλούμενοι στις ουράνιες ευλογίες, δεν πρέπει να επιζητούμε τα επίγεια αγαθά και να προσκολληθούμε σε αυτά, εκτός από όσα είναι απαραίτητα, όπως τροφή, ένδυση, σπίτι και άλλα πράγματα. 4) Ένας Χριστιανός άνθρωπος που ζει στον κόσμο δεν έχει τίποτα περισσότερο να επιθυμεί από την αιώνια ζωή, «γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας» (Ματθαίος 6:21). 5) Όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να χωρίσει τον εαυτό του από τον κόσμο στην καρδιά του μέχρι να φύγει η ψυχή του από τον κόσμο.
27. Πολίτης
Βλέπουμε ότι σε αυτόν τον κόσμο ένα άτομο, ανεξάρτητα από το πού ζει ή πού βρίσκεται, ονομάζεται κάτοικος ή πολίτης της πόλης στην οποία έχει το σπίτι του, για παράδειγμα, ένας κάτοικος της Μόσχας είναι Μοσχοβίτης, ένας κάτοικος του Νόβγκοροντ είναι Novgorodian, και ούτω καθεξής. Ομοίως, οι αληθινοί Χριστιανοί, αν και βρίσκονται σε αυτόν τον κόσμο, έχουν ωστόσο μια πόλη στην ουράνια Πατρίδα, «της οποίας Καλλιτέχνης και Κατασκευαστής είναι ο Θεός» (Εβρ. 11:10). Και λέγονται πολίτες αυτής της πόλης. Αυτή η πόλη είναι η ουράνια Ιερουσαλήμ, την οποία είδε ο άγιος Απόστολος Ιωάννης στην αποκάλυψή του: «Η πόλη ήταν καθαρό χρυσάφι, σαν καθαρό γυαλί. Ο δρόμος της πόλης είναι καθαρός χρυσός, σαν διαφανές γυαλί. και η πόλη δεν έχει ανάγκη από τον ήλιο ή το φεγγάρι για να τη φωτίσει, γιατί η δόξα του Θεού τη φώτισε, και το Αρνί είναι το Λυχνάρι της» (Αποκ. 21:18, 21, 23). Στους δρόμους του τραγουδιέται συνεχώς ένα γλυκό τραγούδι: «Hallelujah!» (Βλέπε Αποκ. 19:1, 3, 4, 6). «Κανένα ακάθαρτο πράγμα δεν θα μπει σε αυτήν την πόλη, ούτε κάποιος που κάνει βδέλυγμα και ψέματα, αλλά μόνο εκείνοι που είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου» (Αποκ. 21:27). «Και έξω είναι τα σκυλιά, και οι μάγοι, και οι πόρνοι, και οι δολοφόνοι, και οι ειδωλολάτρες, και όλοι όσοι αγαπούν και πράττουν την ανομία» (Αποκ. 22:15). Οι αληθινοί Χριστιανοί ονομάζονται πολίτες αυτής της όμορφης και φωτεινής πόλης, αν και περιπλανιούνται στη γη. Εκεί έχουν τις κατοικίες τους, που τους έχει προετοιμάσει ο Ιησούς Χριστός, ο Λυτρωτής τους. Εκεί σηκώνουν τα πνευματικά τους μάτια και αναστεναγμούς από τις περιπλανήσεις τους. Επειδή τίποτα ακάθαρτο δεν θα μπει σε αυτήν την πόλη, όπως είδαμε παραπάνω, «ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας, αγαπητέ Χριστιανή, «από κάθε ακαθαρσία σάρκας και πνεύματος, τελειοποιώντας την αγιότητα με φόβο Θεού», σύμφωνα με την αποστολική προτροπή (Β΄ Κορ. 2:7). Και ας γίνουμε πολίτες αυτής της ευλογημένης πόλης και, αφού φύγαμε από αυτόν τον κόσμο, ας είμαστε άξιοι να εισέλθουμε σε αυτόν, με τη χάρη του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ας είναι δόξα μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα για πάντα. Αμήν.
Πηγή: St. Tikhon Zadonsky, «Πνευματικός θησαυρός που συλλέγεται από τον κόσμο».
