Τα περιστατικά, τα οποία έχουν αυξηθεί από τις αρχές Ιανουαρίου, φέρεται να συνδέονται με παραβιάσεις του αυστηρού κώδικα ενδυμασίας των Ταλιμπάν για τις γυναίκες.
Η Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων- διορισμένοι εμπειρογνώμονες που ονομάζεται στις de facto αρχές να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις του Αφγανιστάν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των Σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών.
Η καταστολή των Ταλιμπάν ξεκίνησε αρχικά στη δυτική Καμπούλ, που κατοικείται κυρίως από τη μειονοτική εθνοτική κοινότητα Χαζάρα –η οποία είναι στόχος εξτρεμιστικής βίας εδώ και χρόνια– αλλά γρήγορα επεκτάθηκε σε άλλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων περιοχών και επαρχιών που κατοικούνται από Τατζίκους, όπως το Bamiyan, το Baghlan, το Balkh. , Daykundi και Kunduz.
Λαμβάνονται με τη βία
Γυναίκες και κορίτσια που κατηγορούνται από τους Ταλιμπάν ότι φορούσαν «κακή χιτζάμπ» συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης σε δημόσιους χώρους, συμπεριλαμβανομένων εμπορικών κέντρων, σχολείων και λαϊκών αγορών.
Μερικοί οδηγήθηκαν βίαια σε οχήματα της αστυνομίας, κρατήθηκαν σε ανεπιφύλακτη και αρνήθηκαν νομική εκπροσώπηση, σύμφωνα με δελτίο τύπου που εκδόθηκε από το γραφείο δικαιωμάτων του ΟΗΕ ΥΑ για λογαριασμό των εμπειρογνωμόνων.
«Γυναίκες και κορίτσια φέρεται να κρατούνταν σε υπερπλήρεις χώρους σε αστυνομικά τμήματα, λάμβαναν μόνο ένα γεύμα την ημέρα, με μερικά από αυτά να υφίστανται σωματική βία, απειλές και εκφοβισμό», ανέφεραν.
Τον Μάιο του 2022, οι de facto αρχές διέταξαν όλες τις γυναίκες να τηρούν «σωστό χιτζάμπ», κατά προτίμηση φορώντας ένα τσαδάρι – ένα φαρδύ μαύρο ρούχο που καλύπτει το σώμα και το πρόσωπο – δημοσίως και καθιστά αρσενικούς συγγενείς υπεύθυνους για την επιβολή της απαγόρευσης ή αντιμετωπίζουν τιμωρία.
Θεσμοθετημένες διακρίσεις
Ενώ ορισμένοι κρατούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από λίγες ώρες, άλλοι σύμφωνα με πληροφορίες παρέμειναν υπό κράτηση για μέρες ή εβδομάδες.
Η έλλειψη διαφάνειας και πρόσβασης στη δικαιοσύνη σημαίνει ότι είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ο τρέχων αριθμός των κρατουμένων που δυνητικά κρατούνται σε αδράνεια.
Η απελευθέρωσή τους εξαρτάται από τα αρσενικά μέλη της οικογένειας και τους ηλικιωμένους της κοινότητας που παρέχουν διαβεβαιώσεις, συχνά γραπτές, ότι θα συμμορφώνονται με τον προβλεπόμενο κώδικα ενδυμασίας στο μέλλον.
«Εκτός από την τιμωρία των γυναικών για ό,τι φοράνε, η ανάθεση ευθύνης για το τι φορούν οι γυναίκες στους άνδρες παραβιάζει τη γυναικεία αντιπροσωπεία και διαιωνίζει ένα θεσμοθετημένο σύστημα διακρίσεων, ελέγχου των γυναικών και των κοριτσιών και μειώνει περαιτέρω τη θέση τους στην κοινωνία», ανέφεραν οι ειδικοί.
Οι εμπειρογνώμονες που μιλούν έχουν εντολή από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να παρακολουθούν και να αναφέρουν την κατάσταση των δικαιωμάτων στη χώρα καθώς και τη βία και τις διακρίσεις κατά των γυναικών και των κοριτσιών.
Εργάζονται σε εθελοντική βάση, υπηρετούν με την ατομική τους ιδιότητα, δεν είναι προσωπικό του ΟΗΕ και δεν λαμβάνουν μισθό.
Προβληματικό μοτίβο
Τον περασμένο μήνα, μια έκθεση του ΟΗΕ διαπίστωσε ότι αρκετές εκατοντάδες Αφγανές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους ή συνελήφθησαν και δεν είχαν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες το τελευταίο τρίμηνο του 2023.
Στους συλληφθέντες περιλαμβάνονται γυναίκες που αγόραζαν αντισυλληπτικά χάπια, γυναικείο προσωπικό υγειονομικής περίθαλψης και γυναίκες που δεν συνοδεύονταν από μαράμ – ένας άντρας συνοδός.
Οι ντε φάκτο αρχές φέρεται να δήλωσαν ότι «ήταν ακατάλληλο να εργάζεται μια ανύπαντρη γυναίκα».
Τραγική ανθρωπιστική κατάσταση
Εν τω μεταξύ, η ανθρωπιστική κατάσταση σε ολόκληρη τη χώρα συνεχίζει να επιδεινώνεται.
Τέσσερις δεκαετίες συγκρούσεων, εδραιωμένης φτώχειας, λόγω της κλιματικής αλλαγής και φυσικών καταστροφών και σοβαροί περιορισμοί στα δικαιώματα έχουν αφήσει σχεδόν 24 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 12 εκατομμύρια παιδιά, σε ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας και προστασίας.
Σε απάντηση, τα Ηνωμένα Έθνη και οι εταίροι αρωγής έχουν δρομολογήσει 3.06 δισεκατομμύρια δολάρια σχέδιο ανταπόκρισης για το 2024, στοχεύοντας 17.3 εκατομμύρια για βοήθεια.
Απαιτούνται μεγαλύτερες προμήθειες τροφίμων παράλληλα με την ανοικοδόμηση του γεωργικού τομέα, των συστημάτων υγείας, του νερού και της αποχέτευσης. Η προστασία των γυναικών, των παιδιών και άλλων ευάλωτων ομάδων αποτελεί επίσης βασική προτεραιότητα.