13.3 C
Βρυξέλλες
Wednesday, May 8, 2024
ΝεαΜικρές ποσότητες γλυκόριζας αυξάνουν την αρτηριακή πίεση

Μικρές ποσότητες γλυκόριζας αυξάνουν την αρτηριακή πίεση

ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ: Οι πληροφορίες και οι απόψεις που αναπαράγονται στα άρθρα είναι αυτές που τις αναφέρουν και είναι δική τους ευθύνη. Δημοσίευση σε The European Times δεν σημαίνει αυτόματα έγκριση της άποψης, αλλά δικαίωμα έκφρασης.

ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ: Όλα τα άρθρα σε αυτόν τον ιστότοπο δημοσιεύονται στα Αγγλικά. Οι μεταφρασμένες εκδόσεις γίνονται μέσω μιας αυτοματοποιημένης διαδικασίας γνωστής ως νευρωνικές μεταφράσεις. Εάν έχετε αμφιβολίες, ανατρέξτε πάντα στο αρχικό άρθρο. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.

Γραφείο εφημερίδων
Γραφείο εφημερίδωνhttps://europeantimes.news
The European Times Οι ειδήσεις στοχεύουν να καλύψουν ειδήσεις που έχουν σημασία για την αύξηση της ευαισθητοποίησης των πολιτών σε όλη τη γεωγραφική Ευρώπη.


Είναι γνωστό ότι μεγάλες ποσότητες γλυκόριζας προκαλούν υψηλή αρτηριακή πίεση. Μια μελέτη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Linköping δείχνει τώρα ότι ακόμη και μικρές ποσότητες γλυκόριζας αυξάνουν την αρτηριακή πίεση. Τα άτομα που αντιδρούν πιο έντονα δείχνουν επίσης σημάδια πίεσης στην καρδιά.

1 3 Μικρές ποσότητες γλυκόριζας αυξάνουν την αρτηριακή πίεση

Μια γλυκόριζα – ενδεικτική φωτογραφία. Πίστωση εικόνας: Pixabay (Δωρεάν άδεια Pixabay)

Η γλυκόριζα παράγεται από τη ρίζα φυτών του είδους Glycyrrhiza και χρησιμοποιείται από καιρό ως φυτικό φάρμακο και αρωματικό. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η κατανάλωση γλυκόριζας μπορεί επίσης να αυξήσει την αρτηριακή πίεση. Αυτό οφείλεται κυρίως σε μια ουσία που ονομάζεται γλυκυρριζικό οξύ που επηρεάζει την ισορροπία υγρών του σώματος μέσω επιδράσεων σε ένα ένζυμο στο νεφρό. Η υψηλή αρτηριακή πίεση, με τη σειρά της, αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.

Τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι 100 mg γλυκυρριζικού οξέος την ημέρα είναι πιθανώς ασφαλές για κατανάλωση για τα περισσότερα άτομα. Αλλά μερικοί άνθρωποι τρώνε περισσότερη γλυκόριζα από αυτό. Η Σουηδική Υπηρεσία Τροφίμων έχει υπολογίσει ότι το 5 τοις εκατό των Σουηδών έχουν πρόσληψη μεγαλύτερη από αυτό το επίπεδο.

Είναι το όριο ασφαλές;

Στην τρέχουσα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Η American Journal of Clinical Nutrition, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Linköping ήθελαν να ελέγξουν εάν το όριο που δηλώνεται ως πιθανό ασφαλές είναι πράγματι έτσι ή όχι.

Δεν είναι εύκολο να γνωρίζουμε πόσο γλυκυρριζικό οξύ υπάρχει στη γλυκόριζα που τρώτε, καθώς η συγκέντρωσή του σε διάφορα προϊόντα γλυκόριζας ποικίλλει πολύ. Αυτή η διακύμανση μπορεί να εξαρτάται από παράγοντες όπως η προέλευση, οι συνθήκες αποθήκευσης και τα είδη ρίζας γλυκόριζας. Επιπλέον, η ποσότητα του γλυκυρριζικού οξέος δεν αναφέρεται σε πολλά προϊόντα. Η μελέτη του Πανεπιστημίου Linköping είναι η πρώτη που μέτρησε προσεκτικά την ποσότητα γλυκυρριζικού οξέος στη γλυκόριζα που δοκιμάστηκε, ενώ τυχαιοποιήθηκε και είχε ομάδα ελέγχου.

Έφαγε γλυκόριζα για δύο εβδομάδες

Στη μελέτη, 28 γυναίκες και άνδρες ηλικίας 18-30 ετών έλαβαν οδηγίες να τρώνε γλυκόριζα, ή ένα προϊόν ελέγχου που δεν περιείχε γλυκόριζα, σε δύο χρονικές περιόδους. Αντίθετα, το προϊόν ελέγχου περιείχε salmiak, το οποίο δίνει στη αλμυρή γλυκόριζα τη γεύση της. Η γλυκόριζα ζύγιζε 3.3 γραμμάρια και περιείχε 100 mg γλυκυρριζικού οξέος, δηλαδή την ποσότητα που υποδεικνύεται ως πιθανώς ασφαλής για τους περισσότερους ανθρώπους να τρώνε καθημερινά. Οι συμμετέχοντες ανατέθηκαν τυχαία να φάνε είτε γλυκόριζα είτε το προϊόν ελέγχου για δύο εβδομάδες, να κάνουν ένα διάλειμμα για δύο εβδομάδες και στη συνέχεια να φάνε την άλλη ποικιλία για δύο εβδομάδες. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους ερευνητές να συγκρίνουν την επίδραση και των δύο ποικιλιών στο ίδιο άτομο. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη κλήθηκαν να μετρούν την αρτηριακή τους πίεση στο σπίτι κάθε μέρα. Στο τέλος κάθε περιόδου πρόσληψης, οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα διαφόρων ορμονών, την ισορροπία αλατιού και τον φόρτο εργασίας της καρδιάς.

«Στη μελέτη, διαπιστώσαμε ότι η ημερήσια πρόσληψη γλυκόριζας που περιέχει 100 mg γλυκυρριζικού οξέος αύξησε την αρτηριακή πίεση σε νεαρά υγιή άτομα. Αυτό δεν έχει αποδειχθεί στο παρελθόν για τόσο μικρές ποσότητες γλυκόριζας», λέει ο Peder af Geijerstam, διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Υγείας, Ιατρικής και Επιστημών Φροντίδας στο Πανεπιστήμιο Linköping, γενικός ιατρός και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Όταν οι συμμετέχοντες έφαγαν γλυκόριζα, η αρτηριακή τους πίεση αυξήθηκε κατά μέσο όρο 3.1 mmHg.

Κάποιοι ήταν πιο ευαίσθητοι

Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης δύο ορμόνες που επηρεάζονται από τη γλυκόριζα και που ρυθμίζουν την ισορροπία των υγρών: τη ρενίνη και την αλδοστερόνη. Τα επίπεδα και των δύο αυτών μειώθηκαν όταν έτρωγαν γλυκόριζα. Το τέταρτο των συμμετεχόντων στη μελέτη που ήταν πιο ευαίσθητοι, με βάση τα επίπεδα των ορμονών ρενίνης και αλδοστερόνης που μειώθηκαν περισσότερο μετά την κατανάλωση γλυκόριζας, κέρδισαν επίσης ελαφρώς βάρος, πιθανότατα λόγω της αυξημένης ποσότητας υγρών στο σώμα. Αυτή η ομάδα είχε επίσης αυξημένα επίπεδα πρωτεΐνης που η καρδιά εκκρίνει περισσότερο όταν χρειάζεται να εργαστεί σκληρότερα για να αντλήσει το αίμα στο σώμα, το Ν-τερματικό προεγκεφαλικό νατριουρητικό πεπτίδιο (NT-proBNP). Αυτό υποδηλώνει αυξημένο όγκο υγρών και φόρτο εργασίας της καρδιάς στα άτομα που είναι πιο ευαίσθητα στις επιδράσεις της γλυκόριζας.

«Τα αποτελέσματά μας δίνουν λόγους να είμαστε πιο προσεκτικοί όσον αφορά τις συστάσεις και την επισήμανση για τρόφιμα που περιέχουν γλυκόριζα», λέει ο Fredrik Nyström, καθηγητής στο ίδιο τμήμα, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη μελέτη.

Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε με την υποστήριξη, μεταξύ άλλων, από το Strategic Research Network in Circulation and Metabolism (LiU-CircM) στο Πανεπιστήμιο Linköping, το National Research School in General Practice στο Πανεπιστήμιο Umeå, το King Gustaf V and Queen Victoria Freemason Foundation και την περιοχή Östergötland .

Άρθρο: Μια χαμηλή δόση ημερήσιας πρόσληψης γλυκόριζας επηρεάζει τη ρενίνη, την αλδοστερόνη και την αρτηριακή πίεση στο σπίτι σε μια τυχαιοποιημένη διασταυρούμενη δοκιμή, Peder af Geijerstam, Annelie Joelsson, Karin Rådholm and Fredrik Nyström, (2024). American Journal of Clinical Nutrition, Τομ. 119 Αρ. 3-682-692. Δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο 20 Ιανουαρίου 2024, doi: 10.1016/j.ajcnut.2024.01.011

Σε σενάριο Karin Söderlund Leifler 

πηγή: Linköping University



σύνδεση πηγή

- Διαφήμιση -

Περισσότερα από τον συγγραφέα

- ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ -spot_img
- Διαφήμιση -
- Διαφήμιση -
- Διαφήμιση -spot_img
- Διαφήμιση -

Πρέπει να διαβάσετε

Πρόσφατα άρθρα

- Διαφήμιση -