«Sinesten dut Jainko bakar batean, Aita, Ahalguztiduna,
Zeruaren eta lurraren sortzailea,
ikusgai eta ikusezin gauza guztien artean”
(Fedearen ikurra)
Kredoko lehen artikuluan ikusezin hitzarekin ulertu behar dugu aingeruak dauden mundu ikusezina edo espirituala.
Aingeruak izpirituak dira, gorpuztu gabeko izakiak, gogoaz, borondatez eta sentimenduz hornituak. Espiritu zerbitzariak dira (Heb. 1:14), gizakia baino perfektuagoak gogoan, boterean eta ahalmenean, baina oraindik mugatuak dira.
Aingeru hitza grekoa da eta mezularia esan nahi du. Gorputz gabeko izpirituak horrela deitzen dira, Jainkoak gizonei bere borondatearen berri ematera bidaltzen dituelako. Esaterako, Gabriel Goiaingerua Jainkoak bidali zuen Andre Maria Santuarengana, munduaren Salbatzailea erdituko zuela jakinarazteko (Lk 1, 26-35).
Divine Revelation aingeru kopurua handiegia dela adierazten du. Honela, bere ikuskarietako batean, Daniel profetak honela dio:
«Tronuak ezarri ziren, eta Egunetako Antzinakoa eseri zen... mila mila zerbitzatu zioten, eta hamarnaka mila eta hamar mila jarri ziren haren aurrean; epaileak eseri ziren, eta liburuak ireki ziren» (Dan. 7:9-10).
Jesukristo harrapatzean, bere ikasleetako batek aizto bat atera zuenean hura babesteko, esan zion:
"Jarri zure labana bere lekuan... edo uste al duzu orain ezin diodala nire Aitari galdetu, eta hamabi aingeru legio baino gehiago emango dizkidala?" (Mt. 26:52-53).
Aingeru zaindariak
Eliza Ortodoxoaren irakaspenaren arabera, pertsona bakoitzak bere aingeru zaindaria du (Aingeru-franititel, aingeru zaindaria), zeina ikusezina den berarekin egoten dena sehaskatik hilobiraino, ongian laguntzen eta gaitzetik babesten duena. Egia honetaz ziur egon gaitezke Jesukristoren beraren hitzetatik:
«Ikusi ez dezazula mespretxatzen txiki hauetako bat, zeren, diotsuet, zeruko haien Aingeruak beti ikusten dute Nire Zeruko Aitaren aurpegia» (Mt. 18:10).
«Kontuz ibili ez dezazula mespretxatu txiki horietako bat; zeren diotsuet, zeruan haien aingeruak beti ikusten dutela zeruan dagoen nire Aitaren aurpegia” (KJV Mat 18:10).
«Begira, ez ezazu gutxietsi txiki horietako bat; zeruko haien aingeruek beti ikusten dutela nire Aita zerukoaren aurpegia diotsuet» (Mt 18:10).
Apurka-apurka haurrak ulertu behar ditugu, eta gero egiazko kristau guztiak, beren leuntasunean eta apaltasunean umeen antza dutenak. Aingeruek beti zeruko Aitaren aurpegira begiratzeak Jainkoarengandik bereziki hurbil daudela esan nahi du, eta haien hurbiltasuna beren garbitasun moralak erabakitzen du.
Antza denez, lehen eliza kristauaren fededunek ere sinesten zuten aingeru zaindariaren benetako existentzian. Jaunaren Aingeruak San Ap. Pedro kartzelatik, Joan Markosen eta bere amaren etxera joan zen “non asko biltzen ziren eta otoitz egiten”.
«Pedrok errepideko etsaia jo zuenean, Rhoda izeneko morroi bat entzutera joan zen. Eta, Pedroren ahotsa ezaguturik, ez zuen atea poztasunez ireki, baina korrika egin eta Pedro ate ondoan zegoela deitu zuen. Eta esan zioten: zu burutik kanpo zaude! Baina hala zela aldarrikatu zuen. Eta esan zuten: Au da bere Aingerua. Aldi hartan, Pedrok jotzen jarraitu zuen. Eta ireki zutenean, hura ikusi eta harrituta gelditu ziren» (Eginak 12:13-15).
“Bere” izenordain posesiboa erabili izanak, zalantzarik gabe, San Pedrok bere aingeru pertsonala zuela uste dutela adierazten du.
Argazkia: Aingeruen Sinaxiaren ikonoa (E. Tzanes, 1666)
