De Parlemintêre Gearkomste fan de Rie fan Europa hat in oanbefelling en in resolúsje oannommen oer de ynstitúsjonalisaasje fan persoanen mei in beheining. Beide jouwe wichtige rjochtlinen yn it proses fan ymplemintaasje fan minskerjochten op dit fjild foar de kommende jierren.
Sawol de Oanbefelling en de resolúsje waarden goedkard mei in tige grutte mearderheid stimmen tidens de Gearkomste Spring sesje ein april. Elke politike fraksje, lykas alle sprekkers tidens it debat, stipe it rapport en de oanbefellings dêrfan en befêstigje dêrmei de rjochten fan persoanen mei in beheining as ûnderdiel fan 'e Europeeske aginda.
Mefrou Reina de Bruijn-Wezeman, fan 'e Kommisje Sosjale Saken, Sûnens en Duorsume Untwikkeling fan 'e Gearkomste, hie it ûndersyk fan 'e Gearkomste nei de kwestje fan hast twa jier laat. Se presintearre har befinings en oanbefellings no oan 'e plenêre gearkomste, nei in unanym goedkarring yn de kommisje.
Se fertelde de gearkomste, dat "Persoanen mei in beheining hawwe deselde minskerjochten as jo en ik. Se hawwe it rjocht om selsstannich te wenjen en passende mienskipsbasearre tsjinsten te ûntfangen. Dat jildt, hoe yntinsyf stipe ek nedich is.”
Se foege ta dat "De-ynstitúsjonalisaasje, nei myn miening, in wichtige stapstien is foar it einigjen fan twang yn mentale sûnens. It rjocht fan persoanen mei in beheining op gelikensens en ynklúzje wurdt no erkend op ynternasjonaal nivo, benammen troch de UN Konvinsje fan 'e rjochten fan persoanen mei in beheining, de CRPD, oannommen yn 2006."
Mefrou Reina de Bruijn-Wezeman, as lêste punt yn har presintaasje sei: "Ik rop it parlemint op om de nedige stappen te nimmen om de wetjouwing dy't ynstitúsjonalisaasje fan persoanen mei in beheining machtigje, en ek de wetjouwing foar geastlike sûnens dy't behanneling sûnder tastimming en net stypje of ûnderskriuwe konsept wetteksten dy't suksesfolle en sinfolle deynstitúsjonalisaasje dreger meitsje en dy't yngeane yn 'e geast fan' e letter fan 'e CRPD."
Komitee Opinion
As ûnderdiel fan de reguliere prosedueres fan de Parlemintêre Gearkomste waard in saneamd Advys oer it rapport fan in oare Parlemintêre Kommisje presintearre. Mefrou Liliana Tanguy fan 'e Komitee foar gelikensens en net-diskriminaasje presintearre it advys fan it Komitee. Se merkte op dat "de gearkomste har stipe hat befêstige foar it folsleine respekt fan 'e rjochten fan persoanen mei in beheining." Se lokwinske frou Bruijn-Wezeman mei har rapport, dêr't se dúdlik oanjûn hat wêrom't de-ynstitúsjonalisaasje fan minsken mei in beheining in yntegraal ûnderdiel fan dizze oanpak wêze moat.
Se tafoege dat se ek "de rapporteur lokwinskje wol, om't har rapport fierder giet dan gewoane beliedsposysjes. It vestigt de oandacht op de konkrete maatregels dy't steaten nimme kinne en moatte nimme om te soargjen foar in relevant, effektyf en duorsum deynstitúsjonalisaasjeproses, mei it folslein respektearjen fan de rjochten fan minsken mei in beheining en ek de boarnen fan finansiering om dit te berikken."
Pleatst yn in ynstelling wurdt pleatst yn gefaar
Mefrou Reina de Bruijn-Wezeman hie yn 'e presintaasje fan har rapport opmurken dat "pleatsing op ynstellingen it libben fan mear as in miljoen Europeeske boargers beynfloedet en in pervasive ynbreuk is op 'e rjochten lykas fêstlein yn kêst 19 fan 'e CRPD, dy't opropt ta in fêste ynset foar de-ynstitúsjonalisaasje."
Dit moat sjoen wurde yn 'e opfetting dat persoanen mei in beheining guon fan' e meast kwetsbere yndividuen yn ús maatskippij binne. En dat se pleatst wurde yn ynstellingen "set se op it risiko fan systemyske en yndividuele minskerjochten, en in protte belibje fysyk, geastlik en seksueel geweld," fertelde se de gearkomste.
Dat it gjin lege wurden binne, waard fêst befêstige doe't de hear Thomas Pringle út Ierlân, dy't spruts út namme fan 'e Unified European Left Group, keas foar guon foarbylden te jaan út Ierlân en sels syn eigen kiesdistrikt, wiene seksueel misbrûk fan ynwenners fan in sintrum hie foar it ljocht komme. Hy fertelde de parlemintariërs út hiel Europa dat d'r in lange skiednis west hat fan misbrûk yn Ierlân dy't yn 'e lêste tsien jier of mear bleatsteld is, mei't de regearing regelmjittich ferûntskuldigje moast oan boargers.
"It wie mar in kwestje fan tiid foardat minsken mei in beheining moatte wurde ferûntskuldigje foar de ferwaarloazing en misbrûk dy't se krigen hawwe wylst se ûnderbrocht binne troch de steat," tafoege de hear Thomas Pringle.
Mefrou Beatrice Fresko-Rolfo, spruts út namme fan 'e Alliance of Liberalen en Demokraten foar Europa (ALDE) groep merkte op dat minsken mei in beheining en harren húshâldings faak ûnderfine in betizing yn it ynstitúsjonele systeem op kosten fan harren meast basale rjochten. "Meastentiids wurde se yn ynstellings pleatst as se bûten har kinne bloeie," sei se.
Se fertelde de Gearkomst dat se persoanlik "alle arguminten dielt oer de foardielen dy't út de-ynstitúsjonalisaasje komme, sawol foar de steat, foar de oanbelangjende minsken en foar ús maatskiplike modellen." Se foege ta dat "Koartsein, in nij sûnensbelied dat soe fertrouwe op in tanimming fan minsklike en finansjele middels foar soarch yn 'e stêd."
De meast kwetsbere en útdage boargers
De hear Joseph O'Reilly spruts út namme fan 'e Fractie fan' e Europeeske Folkspartij en Kristendemokraten beklamme, dat "De wiere maat fan in beskaafde maatskippij is hoe't it reagearret op har meast kwetsbere en útdage boargers." En hy stavere it út, doe't er sei: "Te lang hat ús antwurd op persoanen mei in beheining ynstitúsjonalisaasje west, in fuortsmiten fan 'e kaaien en grof ûnfoldwaande soarch, as net misbrûk. Wy moatte minsken mei psychiatryske steuringen deinstitutionalisearje. Psychiatryske behanneling is en is de Cinderella fan medisinen.
De hear Constantinos Efstathiou út Syprus kommentearre fierder oer de needsaak om te soargjen foar de kwetsbere, "Jierrenlang hat ynstitúsjonalisaasje bewiisd it ekskús te wêzen om ús ferantwurdlikens net te nimmen, in spesjale ferantwurdlikens en plicht om te soargjen foar de kwetsbere." Hy foege ta, dat "De praktyk fan beheinen en ferjitten is net langer akseptabel. Us mei-boargers dy't tafallich kwetsber binne, moatte wurde stipe en frij om har minskerjochten yn prinsipe út te oefenjen, nettsjinsteande de kosten of ynspanning.
Frou Heike Engelhardt út Dútslân merkte op dat “Us maatskippij as gehiel wurdt oproppen om ynklusive wenfoarmen te bieden dêr't âld en jong byinoar wenje, wêryn minsken sûnder beheining en minsken mei helpferliening as buorlju byinoar wenje. Sokke libbensfoarmen bringe ús tichter by dit doel.”
"It is wichtich en rjocht dat mentale sûnens har plak hat hjir yn 'e Ried fan Europa," tafoege se. "Wy moatte der foar soargje dat ús oanbefellings respektearje it UN-rjochten foar handikaptenkonvinsje fan 2006. It Konvinsje begrypt dat minskerjochten foar elkenien jilde. Se binne net te dielen. Minsken mei in beheining moatte har eigen besluten nimme kinne as aktive leden fan 'e maatskippij. Wy binne hjir hjoed om wat tichter by dit doel te kommen.”
Deinstitutionalisaasje fereaske
Margreet de Boer, Nederlân "De beweging nei de-ynstitúsjonalisaasje fan persoanen mei in beheining is sawol sterk nedich as fereaske troch steaten fan minskerjochtenferplichtingen wêr't pleatsing yn ynstellingen moatte wurde ferlitten. It wurdt noch fierstente faak brûkt yn alle soarten soarch, sawol foar minsken mei in lichaamlike beheining as minsken mei psychiatryske problemen.”
"It ultime doel fan de-ynstitúsjonalisaasje is om minsken mei in beheining yn steat te meitsjen om gewoane libbens te libjen op gewoane plakken, om selsstannich te libjen yn har mienskip op gelikense basis mei oaren," sei frou Fiona O'Loughlin út Ierlân.
Se stelde doe de retoryske fraach "Wat moatte wy dwaan om dat te berikken?" Wat se antwurde mei de ferklearring: "Wy hawwe in wiidweidige útrol nedich fan training foar bewustwêzen fan beheining yn oerienstimming mei it minskerjochtenmodel fan beheining. Allinne dan kinne wy begjinne om ûnbewuste foaroardielen te konfrontearjen en minsken mei in beheining te besjen en te wurdearjen foar wa't se binne as boargers fan 'e maatskippij, yn steat om by te dragen oan' e maatskippij en selsstannich te libjen."
En bewustwêzen is nedich. Mr Antón Gómez-Reino út Spanje útsprutsen it leauwe, dat "wy libje yn in drege tiid foar gelikensens, der binne in protte tsjustere krêften ek yn ús demokrasyen, se sette foaroardielen diskusjes op 'e tafel. En krekt dêrom moatte wy ús ynset foar dy minsken mei in beheining ek fersterkje.”
Yn oerienstimming mei oare sprekkers spruts hy út: "It is net akseptabel dat it antwurd op ús boargers mei in beheining besletten is sûnder alternatyf, har ferjit, en it is de ynbreuk en it ûntbrekken fan rjochten." Hy wiisde derop dat, "Wy moatte fierder gean dan ienfâldige, patologisearjende en segregearjende fizioenen dy't guon noch ferdigenje, en dy modellen dy't allinich en eksklusyf oplosse mei frijheidsberoving. Dizze situaasjes fereaskje in gruttere gefoelichheid en foaral in gruttere ynset fan wetjouwers en it publyk.
Lange termynstrategy
Mefrou Reina de Bruijn-Wezeman hie yn har presintaasje dúdlik makke dat in wichtige útdaging is om te soargjen dat it proses fan ynstitúsjonalisaasje sels op in wize útfierd wurdt dy't konform is mei de minskerjochten.
It proses fan de-ynstitúsjonalisaasje, ferklearre se, "fereasket in lange-termynstrategy dy't soarget dat goede kwaliteitssoarch beskikber is yn mienskipsomjouwings. Om't ynstitúsjonalisearre persoanen wer yn 'e maatskippij wurde yntegrearre, is der ferlet fan in wiidweidige maatskiplike tsjinst en yndividuele stipe yn it proses fan de-ynstitúsjonalisaasje om dizze persoanen en yn in protte gefallen har famyljes of oare fersoargers te stypjen. Sokke stipe moat begelaat wurde troch spesifike tagong ta tsjinsten bûten ynstellingen dy't minsken mooglik meitsje om soarch, wurk, sosjale bystân, húsfesting, ensfh.
Se warskôge dat "as it proses fan de-ynstitúsjonalisaasje net goed beheard wurdt en sûnder de spesjale behoeften fan elke oanbelangjende persoan, dit ûngelokkige gefolgen kin hawwe."
De hear Pavlo Sushko út Oekraïne befêstige dat dit nedich wêze soe, basearre op ûnderfining út syn lân. Hy merkte op dat "In protte Jeropeeske lannen strategyen foar deynstitúsjonalisaasje hawwe of op syn minst maatregels hawwe oannommen yn in bredere strategy foar handikapten." Mar ek, dat dizze dien wurde moatte op basis fan de besteande betingsten fan dat bepaalde lân.
Hy sei dat "Elk lân syn eigen tempo en foarútgong hat yn dizze herfoarming." In stânpunt dat dield waard troch oare sprekkers.
Diele ûnderfinings
Ferskate sprekkers neamden it toaniel fan har lannen sawol it goede as it minne. Opfallend wiene de goede foarbylden út Sweden neamd troch frou Ann-Britt Åsebol. Se wiisde derop dat minsken mei in beheining rjocht hawwe op in eigen wenning yn Sweden en op de stipe dy't nedich is om in selsstannich libben te libjen. Oare foarbylden waarden neamd út Azerbeidzjan en sels Meksiko.
Dat fertelde frou Reina de Bruijn-Wezeman The European Times dat se bliid wie mei it dielen fan nasjonale ûnderfiningen as ûnderdiel fan it proses fan de-ynstitúsjonalisaasje yn ferskate lannen dy't oanjûn wie troch sprekkers fan 'e gearkomste.
As ôfsluting fan it debat joech mefrou Reina de Bruijn-Wezeman in opmerking oer in finansjele soarch fan guon beliedsmakkers oangeande persoanen mei komplekse handikapten. Se sei dat "Ynstitúsjonalisearre soarch in soad jild betellet foar in minder resultaat yn termen fan kwaliteit fan libben." Se befêstige lykwols ek dat it wier is dat deynstitúsjonalisaasje kostber is yn de oergongsperioade as de ynstellingen noch rinne en de mienskipsoarch úteinset. Mar dit is allinich yn dizze oergongstiid dy't se rûsde op 5 oant 10 jier.
Mefrou Reina de Bruijn-Wezeman by it reflektearjen oer it debat fertelde The European Times dat se de brede stipe fan har rapport en de Resolúsje en Oanbefelling wurdearre. Se konstatearre lykwols ek dat d'r wat "mars" wiene. Se ferwiisde ûnder oaren nei de ferklearring fan de hear Pierre-Alain Fridez út Switserlân, dy't, wylst se de doelstellingen fan it rapport folslein stipe hie in "mar" útsprutsen. Hy leaude dat yn guon gefallen ynstitúsjonalisaasje spitigernôch om in protte redenen de ienige oplossing is. Hy wiisde op sokke gefallen as in heul heech nivo fan drugsferslaving en de útputting fan famyljefersoargers.
It rjocht om te kiezen en op weardichheid
Yn in ôfslutende taspraak sei de foarsitter fan 'e Kommisje foar Sosjale Saken, Sûnens en Duorsume Untwikkeling, mefrou Selin Sayek Böke, opnij dat "elk en elk yndividu it rjocht hat om te kiezen hoe't se wolle libje, mei wa't se wenje, wêr't se wenje, en hoe't se har deistige ûnderfinings útfiere. Elk yndividu hat it rjocht op weardichheid. En as sadanich moat al ús belied eins besykje dat wy dy weardichheid, it rjocht op in weardich libben beskermje en garandearje. En dit is it liedende prinsipe yn 'e paradigmaferoaring dy't de FN hat foarsteld mei it Ferdrach oangeande de rjochten fan persoanen mei in beheining."
Se wiisde op it feit dat kêst 19 fan it ferdrach dúdlik stelt ús plicht om de gelikense rjochten fan minsken mei in beheining te erkennen en te soargjen foar folsleine ynklúzje en partisipaasje yn 'e mienskip troch: Ien, it garandearjen fan frije kar fan libbensomstannichheden; Twa, it garandearjen fan tagong ta dy kar, wat betsjut dat wy de finansjele en ekonomyske middels nedich hawwe om dit te dwaan. Trije, troch it garandearjen fan in wiidweidich en holistysk ramt fan it leverjen fan publike tsjinsten troch dy finansjele middels, fariearjend fan tagong ta sûnens, ûnderwiis, wurkgelegenheid koartsein, tagong ta it libben net allinich foar handikapten, mar ek foar har famyljes, sadat wy echt bouwe in mienskip-basearre tsjinst.
Se foege ta "Wy moatte derfoar soargje dat wy dat mienskipsbasearre systeem bouwe troch in systemyske strategy, troch goed pleatst ekonomysk belied, fia in holistysk ramt, troch tafersjoch wêr't wy derfoar soargje dat it wirklik bart."
De hear Éctor Jaime Ramírez Barba, in waarnimmer fan 'e Parlemintêre Gearkomste fan' e Ried fan Jeropa foar de Meksikaanske Pan-partij stelde dat "yn Meksiko leau ik dat wy de oanbefelling moatte folgje dy't yn dit rapport jûn is, dy't ik hoopje dat dizze Gearkomste sil goedkarre."
