O arqueólogo afeccionado Daniel Ludin descubriu un caché de fragmentos de cerámica e moedas que se remontan ao 330 d. C. preto do castelo de Wildenstein do século XIII en Suíza cun detector de metais.
Buscou axuda de especialistas que desenterraron coidadosamente a pota e realizaron un TAC do seu contido.
En total, o pote contiña 1290 moedas do reinado do emperador Constantino o Grande.
As moedas están compostas por unha aliaxe de cobre con moi pouca prata. O valor de todas as moedas probablemente correspondía a uns dous meses de salario dun soldado da época, escribe archaeologie.bl.ch.
Fase tranquila nun tempo de tormenta
As moedas consisten nunha aliaxe de cobre cunha cantidade moi pequena de prata. Como resultado, é unha gran cantidade de pequeno cambio cun poder adquisitivo modesto. É probable que o valor de todas as moedas correspondese a un solidus de ouro que pesaba 4.5 g, o que equivale a uns dous meses de ganancia dun soldado nese momento. Todas as 1,290 moedas foron acuñadas durante o reinado do emperador Constantino o Grande (306-337 d.C.). Os exemplares máis novos datan dos anos 332-335 d.C. O período romano tardío (séculos III e IV) ten numerosos "horizontes de tesouro": en tempos convulsos -desenados por guerras civís, incursións de grupos étnicos veciños ou crises económicas-, moitas persoas enterraron os seus obxectos de valor no chan para protexelos do acceso non autorizado. . Para a época na que se agochaba a pota de Bubendorf, apenas hai acumulacións comparables en todo o Imperio Romano. Estes anos caracterízanse máis pola súa estabilidade política e certa recuperación económica. Por unha banda, isto fai que o achado sexa moi especial, pero por outro lado expón máis misterios. Por que motivos se enterraron as moedas e por que non se recuperaron? Ademais de motivos persoais, xa non comprensibles, o lugar do achado podería proporcionar pistas para unha explicación: atópase na zona fronteiriza entre tres leiras romanas. Quen sabe, quizais as moedas gardábanse aquí nunha especie de santuario fronteirizo ou sacrificábanse aos deuses.
