Entre as tendencias crecentes sinaladas no informe estaba o aumento de persoas que optan por non cooperar coa ONU por preocupacións pola súa seguridade, ou só o fan se se manteñen no anonimato.
Vítimas e testemuñas en dous terzos dos Estados que figuran no informe solicitaron denuncias anónimas de represalias, en comparación con só un terzo o ano pasado.
O aumento da vixilancia dos que cooperan ou intentan cooperar coa ONU informouse na metade dos países enumerados.
Tamén se observou un aumento da vixilancia física por parte dos axentes estatais, probablemente vinculado a un retorno ás formas presenciais de compromiso das Nacións Unidas.
"Espazo cívico reducido"
En particular, case o 45 por cento dos países enumerados no informe seguen aplicando ou promulgando novas leis e regulamentos que castigan, disuaden ou dificultan a cooperación coa ONU. Estes marcos lexislativos representan graves obstáculos para os socios de longa data dos dereitos humanos da ONU.
"Un contexto global de redución do espazo cívico dificulta cada vez máis documentar, informar e responder adecuadamente aos casos de represalias, o que significa que probablemente o número sexa moito maior", dixo a subsecretaria xeral de Dereitos Humanos, Ilze Brands Kehris, en O xoves presentación ao Consello de Dereitos Humanos en Xenebra.
Mulleres e nenas
A gravidade das represalias contra as mulleres e nenas, que constitúen a metade das vítimas no informe deste ano, volveu identificarse como unha preocupación especial.
A maioría destas mulleres eran defensoras dos dereitos humanos obxecto da súa cooperación cos mecanismos de dereitos humanos e operacións de paz da ONU, pero tamén había un número importante de oficiais xudiciais e avogados.
"Temos un deber con aqueles que depositan a súa confianza en nós", dixo a Sra Kehris.
"É por iso que na ONU estamos decididos a cumprir coa nosa responsabilidade colectiva de previr e abordar a intimidación e as represalias contra aqueles que cooperan coa organización e os seus mecanismos de dereitos humanos".
