წმიდა იოანე ოქროპირის მიერ
მაშინ, თერახის სიკვდილის შემდეგ, უფალმა უთხრა აბრამს: წადი შენი მიწიდან, შენი ოჯახიდან და მამაშენის სახლიდან და წადი იმ ქვეყანაში, რომელსაც მე გაჩვენებ. და გაგიკეთებ დიდ ენად, და გაკურთხებ და განვადიდებ შენს სახელს და კურთხეული იქნები. და ვაკურთხებ შენს მლოცველს და ვაწყევლე შენს დამფიცებელს: და კურთხეული იქნება შენს გამო ქვეყნის ყველა ოჯახი (დაბ. XII, 1, 2, 3). გულდასმით გამოვიკვლიოთ თითოეული ეს სიტყვა, რათა დავინახოთ პატრიარქის ღვთისმოყვარე სული.
ნუ უგულებელვყოფთ ამ სიტყვებს, მაგრამ განვიხილოთ, რამდენად რთულია ეს ბრძანება. გამოდი, ამბობს ის, შენი მიწიდან, ნათესავებიდან და მამის სახლიდან და წადი იმ ქვეყანაში, რომელსაც მე გაჩვენებ. მიატოვეთ, ამბობს ის, რაც ცნობილია და სანდოა და ამჯობინეთ უცნობი და უპრეცედენტო. ნახეთ, თავიდანვე როგორ ასწავლიდნენ მართალ ადამიანს უხილავი ხილულს და მომავალს იმას, რაც უკვე მის ხელში იყო. მას არ უბრძანებია რაიმე უმნიშვნელო; (უბრძანა) დაეტოვებინა მიწა, სადაც ამდენი ხანი ცხოვრობდა, დაეტოვებინა მთელი თავისი ნათესაობა და მთელი მამის სახლი და წასულიყო იქ, სადაც არ იცოდა და არ აინტერესებდა. (ღმერთმა) არ უთქვამს, რომელ ქვეყანაში სურდა მისი გადასახლება, მაგრამ მისი ბრძანების გაურკვევლობით გამოსცადა პატრიარქის ღვთისმოსაობა: წადი, ამბობს, მიწაზე და მე გაჩვენებო. დაფიქრდი, საყვარელო, რა ამაღლებული სული სჭირდებოდა, ყოველგვარი ვნებათა თუ ჩვეულებით დაუცველი ამ ბრძანების შესასრულებლად. სინამდვილეში, თუ ახლაც, როცა ღვთისმოსავი რწმენა უკვე გავრცელდა, ბევრი ისე მჭიდროდ ეკიდება ჩვევას, რომ ურჩევნია ყველაფრის გადატანა, ვიდრე საჭიროების შემთხვევაში დატოვონ ადგილი, სადაც აქამდე ცხოვრობდნენ, და ეს ხდება. არამარტო უბრალო ადამიანებთან, არამედ მათთანაც, ვინც თავი დააღწია ყოველდღიურობის ხმაურს და აირჩია მონაზვნური ცხოვრება - მაშინ მით უფრო ბუნებრივი იყო ამ მართალ კაცს ასეთი ბრძანებით აღელვება და ყოყმანის შესრულება. ის. წადი, ამბობს ის, მიატოვე ნათესავები და მამის სახლი და წადი იმ მიწაზე, რომელსაც მე გაჩვენებ. ვინ არ დააბნევს ასეთ სიტყვებს? მისთვის ადგილის ან ქვეყნის გამოცხადების გარეშე (ღმერთი) მართალთა სულს ასეთი გაურკვევლობით სცდის. ასეთი ბრძანება რომ მიეცა სხვას, უბრალო ადამიანს, იტყოდა: ასეც იყოს; შენ მიბრძანებ, დავტოვო მიწა, სადაც ახლა ვცხოვრობ, ჩემი ნათესაობა, მამაჩემის სახლი; მაგრამ რატომ არ მეტყვით სად უნდა წავიდე, რომ ვიცოდე მაინც რა დიდი მანძილია? საიდან ვიცი, რომ ის მიწა ბევრად უკეთესი და ნაყოფიერი იქნება, ვიდრე ეს, რომელსაც მე დავტოვებ? მაგრამ მართალს მსგავსი არაფერი უთქვამს და არც უფიქრია და ბრძანების მნიშვნელობას რომ შეხედა, უცნობს ამჯობინა ხელში. მეტიც, ამაღლებული სული და ბრძენი გონება რომ არ ჰქონოდა, ღმერთს ყველაფერში მორჩილების უნარი რომ არ ჰქონოდა, სხვა მნიშვნელოვან დაბრკოლებას წააწყდებოდა – მამის სიკვდილს. მოგეხსენებათ, რამდენჯერ სურდათ ახლობლების კუბოების გამო სიკვდილი იმ ადგილებში, სადაც მათმა მშობლებმა სიცოცხლე დაასრულეს.
4. ასე რომ, ამ მართალ კაცს, ძალიან რომ არ იყოს ღვთისმოყვარე, ბუნებრივი იქნებოდა ამაზე ფიქრიც, რომ მამაჩემმა ჩემი სიყვარულის გამო დატოვა სამშობლო, მიატოვა ძველი ჩვევები და გადალახა. ყველა (დაბრკოლება), აქაც კი მოვიდა და თითქმის შეიძლება ითქვას, ჩემს გამო გარდაიცვალა უცხო ქვეყანაში; და მისი გარდაცვალების შემდეგაც კი არ ვცდილობ მის ანაზღაურებას ნატურით, არამედ პენსიაზე გავდივარ და მამაჩემის ოჯახთან ერთად დავტოვებ მის კუბოს? თუმცა, ვერაფერი შეაჩერებდა მის გადაწყვეტილებას; ღმერთის სიყვარულმა მისთვის ყველაფერი მარტივი და კომფორტული ჩანდა.
ასე რომ, ძვირფასო, ძალიან დიდია ღვთის წყალობა პატრიარქის მიმართ! მათ, ამბობს, ვინ დაგლოცავთ, მე დაგილოცავთ; და დაგწყევლი მათ, ვინც შენ გწყევლებს და შენს გამო კურთხეული იქნება დედამიწის ყველა ოჯახი. აი კიდევ ერთი საჩუქარი! ყველა, ამბობს ის, დედამიწის ტომები შეეცდებიან დალოცონ შენი სახელით და ისინი თავიანთ დიდებას განადიდებენ შენი სახელის ტარებაში.
თქვენ ხედავთ, როგორ დაბრკოლება არ ყოფილა მისთვის არც ასაკი და არც სხვა რამ, რაც მას საშინაო ცხოვრებასთან მიბმას შეძლებდა; პირიქით, ღმერთის სიყვარულმა ყველაფერი დაამარცხა. ამრიგად, როდესაც სული ხალისიანი და ყურადღებიანია, ის გადალახავს ყველა დაბრკოლებას, ყველაფერი მიისწრაფის თავისი საყვარელი ობიექტისკენ და რაც არ უნდა სიძნელე აღმოჩნდეს მას, არ აყოვნებს, მაგრამ ყველაფერი გადის და ჩერდება, სანამ არ მიაღწევს. სურს. ამიტომ ამ მართალმა კაცმა, თუმცა სიბერე და მრავალი სხვა დაბრკოლება შეიძლებოდა შეკავებულიყო, მაგრამ მაინც გაწყვიტა ყველა ბორკი და, როგორც ახალგაზრდა, ენერგიული და არაფერში შემაფერხებელი, იჩქარა და აჩქარდა ბრძანების შესრულებას. უფალო. და შეუძლებელია, ვინც გადაწყვეტს გააკეთოს რაიმე დიდებული და ვაჟკაცური, გააკეთოს ეს ისე, რომ წინასწარ არ შეიარაღებულიყო ყველაფრის წინააღმდეგ, რამაც შეიძლება ხელი შეუშალოს ასეთ საწარმოს. მართალმა კაცმა ეს კარგად იცოდა და ყველაფერს უყურადღებოდ ტოვებდა, ჩვევაზე, ნათესაობაზე, მამის სახლზე, (მამის) კუბოზე, სიბერეზეც კი არ უფიქრია, მთელი თავისი ფიქრები მხოლოდ ამაზე იყო მიმართული, თითქოს. მას შეასრულოს უფლის ბრძანება. შემდეგ კი მშვენიერი სანახაობა წარმოიშვა: კაცი უკიდურეს სიბერეში, ცოლთან ერთად, ასევე მოხუცებულთან და მრავალ მონასთან ერთად, მოძრაობდა, არც კი იცოდა სად დამთავრდებოდა მისი ხეტიალი. და თუ თქვენ ასევე ფიქრობთ იმაზე, თუ რამდენად რთული იყო იმ დროს გზები (მაშინ შეუძლებელი იყო, როგორც ახლა, თავისუფლად შეგეშინდეთ ვინმე და ამით მგზავრობა კომფორტულად გაეტარებინათ, რადგან ყველა ადგილას იყო სხვადასხვა ავტორიტეტი და მოგზაურები უნდა გამოეგზავნათ ერთი მფლობელიდან მეორეზე და თითქმის ყოველდღე გადადიოდა სამეფოდან სამეფოში), მაშინ ეს გარემოება იქნებოდა საკმარისი დაბრკოლება მართალთათვის, თუ მას არ ექნებოდა დიდი სიყვარული (ღმერთისადმი) და მზადყოფნა შეესრულებინა მისი მცნება. მაგრამ მან ყველა ეს დაბრკოლება ძროხის ქსელივით დაარღვია და… რწმენით გააძლიერა გონება და დაემორჩილა აღთქმულის სიდიადეს, გზას დაადგა.
ხედავთ, რომ სათნოებაც და მანკიერებაც დამოკიდებულია არა ბუნებაზე, არამედ ჩვენს თავისუფალ ნებაზე?
შემდეგ, რომ გავიგოთ, რა მდგომარეობაში იყო ეს ქვეყანა, ამბობს: ქანაანელები მაშინ ცხოვრობდნენ დედამიწაზე. ნეტარმა მოსემ ეს შენიშვნა გააკეთა არა უმიზნოდ, არამედ იმისთვის, რომ თქვენ გეცნოთ პატრიარქის ბრძენი სული და იქიდან, რომ მას, რადგან ეს ადგილები ჯერ კიდევ ქანაანელებს ეკავათ, უნდა ეცხოვრა როგორც მოხეტიალე და მოხეტიალე, როგორც ზოგიერთი. გარიყული ღარიბი კაცი, როგორც მას მოუწია, რომელსაც, ალბათ, არ ჰქონდა თავშესაფარი. და მაინც ამაზე არც უჩიოდა და არც უთქვამს: რა არის ეს? მე, რომელიც ასეთი პატივითა და პატივისცემით ვცხოვრობდი ჰარაანში, ახლა, როგორც უძირო, როგორც მოხეტიალე და უცხო, უნდა ვიცხოვრო აქ და აქ, მოწყალების გამო, ვეძიო მშვიდობა ჩემთვის ღარიბ თავშესაფარში - და ამასაც ვერ მივიღებ. მაგრამ იძულებული ვარ კარვებში და ქოხებში ვიცხოვრო და ყველა სხვა უბედურება გავუძლო!
7. მაგრამ ძალიან რომ არ გავაგრძელოთ სწავლება, აქ შევჩერდეთ და სიტყვა დავასრულოთ და ვთხოვოთ თქვენს სიყვარულს, რომ მიბაძოთ ამ მართალი კაცის სულიერ განწყობილებას. მართლაც, უკიდურესად უცნაური იქნება, თუ ეს მართალი კაცი, რომელიც (მისი) მიწიდან (სხვისი) მიწაზე იყო გამოძახებული, ისეთი მორჩილება გამოავლინა, რომ არც სიბერე, არც სხვა დაბრკოლებები დაგვითვალა და არც (მაშინ) უხერხულობა. დრომ და ვერც სხვა სიძნელეებმა, რამაც შეიძლება შეაჩეროს იგი, ვერ შეაჩერა მორჩილება, მაგრამ, გაწყვიტა ყველა კავშირი, ის, მოხუცი, გაიქცა და მხიარული ჭაბუკივით გაიქცა, ცოლთან, ძმისშვილთან და მონებთან ერთად, რათა შეესრულებინა. ღვთის ბრძანებით, ჩვენ, პირიქით, არ ვართ მოწოდებულნი მიწიდან დედამიწაზე, არამედ მიწიდან ზეცაში, არ გამოვავლენთ მორჩილებაში იმავე მონდომებას, როგორც მართალს, არამედ წარმოვადგენთ ცარიელ და უმნიშვნელო მიზეზებს და გამოვავლენთ. არ შეგაწუხოთ არც (ღვთის) აღთქმების სიდიადე, არც ხილულის, როგორც მიწიერი და დროებითი მნიშვნელოვნება, არც მომწოდებლის ღირსება, – პირიქით, აღმოვაჩენთ ისეთ უყურადღებობას, რომ დროებითს ვამჯობინებთ. მუდამ მყოფი, დედამიწა ცაში, და ჩვენ დავაყენებთ იმას, რაც არასოდეს დასრულდება იმაზე დაბლა, ვიდრე ის გაფრინდება, სანამ ის გამოჩნდება."
წყარო: წმინდა იოანე ოქროპირი. საუბრები დაბადების წიგნზე.
საუბარი XXXI. და მისცა თერახმა წყალი აბრამსა და ნაჰორს, მის ვაჟებს, ლოტს, მისი ძის არანის ძეს, და სარაის, მის რძალს, მისი ძის აბრამის ცოლს, და გამოვიყვანე იგი ქალდეველთა ქვეყნიდან, წავიდა ქანაანის ქვეყანაში და მივიდა ხარანში და იქ დასახლდა (დაბ. XI, 31).
საილუსტრაციო ფოტო: ძველი აღთქმის ებრაული.
