კონფერენცია ევროპარლამენტში, რათა სამყარო უკეთესი გახდეს
ევროკავშირის უმცირესობათა რელიგიური ან მრწამსის ორგანიზაციების სოციალური და ჰუმანიტარული აქტივობები სასარგებლოა ევროპის მოქალაქეებისთვის და საზოგადოებისთვის, მაგრამ ძალიან ხშირად იგნორირებულია პოლიტიკური ლიდერებისა და მედია საშუალებების მიერ.
ეს იყო მესიჯი გამოგზავნილი სპიკერების ფართო სპექტრის მიერ, სხვადასხვა რელიგიური და რწმენის მქონე ფონზე რწმენისა და თავისუფლების სამიტი III 18 აპრილს ბრიუსელში ევროპარლამენტში გაიმართა.
თუმცა, ამ უმცირესობის ორგანიზაციების მუშაობა კლიმატის ცვლილების ან ანტინარკოტიკული კამპანიების შესახებ, მათი დახმარების პროგრამები ლტოლვილებისა და უსახლკარო ადამიანებისთვის, მიწისძვრების და სხვა სტიქიური უბედურებების ადგილებში, იმსახურებს ხაზგასმას, აღიარებას და ცნობას, რათა გაექცეს უხილავობას და ზოგჯერ უსაფუძვლო სტიგმატიზაციას.
ამ კონფერენციის ფარგლებში, მე გამოვიყენე დებატების დრო, რათა გამეზიარებინა ზოგიერთი შეხედულებები და მოსაზრებები ადამიანის უფლებების პერსპექტივიდან, რომლებსაც სტრუქტურირებულად ვაჯამებ შემდგომში.
რელიგიური თუ სარწმუნოებრივი ორგანიზაციების სოციალური და ჰუმანიტარული საქმიანობა უგულებელყოფილი და გაჩუმებული იყო
უმცირესობის რელიგიური და ფილოსოფიური ორგანიზაციების წარმომადგენელთა მრავალრიცხოვანმა პრეზენტაციამ, რომლებმაც გაამდიდრა ეს კონფერენცია, ხაზი გაუსვა მათი ჰუმანიტარული, საქველმოქმედო, საგანმანათლებლო და სოციალური აქტივობების მნიშვნელობას და გავლენას მსოფლიოს უკეთეს ადგილად საცხოვრებლად. მათ ასევე აჩვენეს, რომ ისინი სასარგებლოა ევროკავშირის სახელმწიფოებისთვის, რომლებსაც არ შეუძლიათ ყველა სოციალური პრობლემის გადაჭრა მარტო სამოქალაქო საზოგადოების ამ სეგმენტის წვლილის გარეშე.
თუმცა, მედიაში მათი საქმიანობის კვალი პრაქტიკულად არ შეიმჩნევა. შეიძლება დავინტერესდეთ ამ სიტუაციის ძირითადი მიზეზების შესახებ. სოციალური მუშაობა ამ ორგანიზაციების საჯარო და თვალსაჩინო გამოხატვის ფორმაა. პირადი რწმენის გამოხატვა ამ საქმიანობაში წვლილის მეშვეობით არავის აწუხებს. თუმცა, რელიგიური ერთეულის სახელით ამის გაკეთება ზოგჯერ საერო მოძრაობებისა და მათი პოლიტიკური რელეების მიერ აღიქმება, როგორც კონკურენტუნარიანი მათ ფილოსოფიურ მრწამსებთან და როგორც ისტორიული ეკლესიების გავლენის დაბრუნების პოტენციურ საფრთხედ, რომლებიც საუკუნეების განმავლობაში კარნახობდნენ თავიანთ კანონს სახელმწიფოებს. და მათი სუვერენები. სეკულარიზაციისა და ნეიტრალიტეტის ეს კულტურა გაჟღენთილია მედიასაშუალებებშიც.
ამ უნდობლობის ჩრდილში, რელიგიურ ან ფილოსოფიურ უმცირესობებს იგივე აქტორები, მაგრამ ასევე დომინანტური ეკლესიები ეჭვობენ, რომ იყენებენ თავიანთ სოციალურ და ჰუმანიტარულ აქტივობებს, როგორც იარაღს საზოგადოებრივი თვითრეკლამისთვის და ახალი წევრების მოსაზიდად. დაბოლოს, რაც არანაკლებ მნიშვნელოვანია, ზოგიერთი უმცირესობა 25 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში აღმოჩნდა ეგრეთ წოდებული მავნე და არასასურველი „კულტების“ შავ სიებში, რომლებიც შედგენილი და მოწონებულია ევროკავშირის რამდენიმე სახელმწიფოს მიერ და ფართოდ გავრცელებული მედიით. თუმცა, საერთაშორისო სამართალში ცნება „კულტი“ არ არსებობს. გარდა ამისა, კათოლიკურ ეკლესიას უნდა ახსოვდეს, რომ ინდოეთში ცნობილ დედა ტერეზას, მიუხედავად მისი მშვიდობის ნობელის პრემიისა, ადანაშაულებდნენ ხელშეუხებლებისა და სხვების ქრისტიანობაზე მოქცევაში მის კათოლიკურ საავადმყოფოებსა და საგანმანათლებლო დაწესებულებებში.
აქ საუბარია რელიგიური თუ ფილოსოფიური უმცირესობების, როგორც კოლექტიური და თვალსაჩინო სუბიექტების გამოხატვის თავისუფლებაზე, რომლებიც არ მალავენ საკუთარ ვინაობას საჯარო სივრცეში.
ეს სარწმუნოებაზე დაფუძნებული ორგანიზაციები განიხილება, როგორც „არასასურველი“ ევროპის ზოგიერთ ქვეყანაში და განიხილება საფრთხედ დამკვიდრებული წესრიგისა და სწორი აზროვნებისთვის. ამის შემდეგ, რეაქცია პოლიტიკურ წრეებში და მედიაშია, რათა გაჩუმდნენ მათ კონსტრუქციულ სოციალურ და ჰუმანიტარულ საქმიანობაზე, თითქოს ისინი არასოდეს არსებობდნენ. ან, ამ მოძრაობებისადმი მტრული აქტივიზმის საშუალებით, ისინი წარმოდგენილია სრულიად ნეგატიური კუთხით, როგორიცაა „ეს არის არასათანადო პროზელიტიზმი“, „ეს არის მსხვერპლთა შორის ახალი წევრების დაკომპლექტება“ და ა.შ.
ევროკავშირის უფრო ინკლუზიური საზოგადოებებისკენ
ორმაგი სტანდარტები პრინციპულად უნდა იქნას აცილებული სამოქალაქო საზოგადოების აქტორების პოლიტიკური და მედია მოპყრობისას, რათა თავიდან იქნას აცილებული რაიმე მავნე დაძაბულობა და მტრობა სოციალურ ჯგუფებს შორის. სეგრეგაცია, რომელიც იწვევს საზოგადოების ფრაგმენტაციას და სეპარატიზმს, შობს სიძულვილს და სიძულვილის დანაშაულებს. ინკლუზიურობას მოაქვს პატივისცემა, სოლიდარობა და სოციალური მშვიდობა.
რელიგიური და ფილოსოფიური ჯგუფების სოციალური, საქველმოქმედო, საგანმანათლებლო და ჰუმანიტარული საქმიანობის გაშუქება უნდა იყოს თანაბარი. სამართლიანობა უნდა აღსრულდეს მისი სამართლიანი ღირებულებით და ზიანის მიყენების გარეშე ყველას მიმართ, ვინც ხელს უწყობს ევროკავშირის მოქალაქეების კეთილდღეობას.
