Cum dies festos Nativitatis appropinquant, contentiones calefactae desaeviunt super conservationem quarundam traditionum christianarum in publica sphaera. Puta in Hispania proximis annis, collocatio nativitatis scaenae in aedificiis municipalibus, ludi natalicii in scholis publicis, et institutio trium regum pompae satis controversiae sunt.
Nunc Unionis Europaeae in media disceptatione est, propter quae "ducationes communicationis inclusive" subnixus ab Aequalitate Commissarius Helena Dilli - servis civilibus Europae destinavit, ne in eorum communicationibus quavis lingua quae civium animos offenderet posset - vel, saltem, eos sentire sicut "extranes" in Unione Europaea - multis variisque rationibus, etiam religione. Ad hunc finem commendantur, ut "Laetabilis Nativitas Domini" cum "Felicis Festis" reponeret ac nominum usum vitaret cum indubitato sapore Christiano - sicut Ioannes et Maria - in quibusdam adiunctis exemplando.
Non est dubium quin pluralismus et diversitas religiosa sint elementa essentialia societatum popularium. Unio Europaea ab hac re alienus non est, sicut unus e suis fundamentalibus textibus — Chartae iurium fundamentalium — asserit observare diversitatem culturalem, religiosam et linguisticam.
Magni interest ut Unionem diversitatem « promovere » non suscipiat, sed solum « respectum » pluralismi exsistentis observantiae postulat assumere positionem acceptionis propriae rei socialis, abstinens ab omni directo interventu qui suam mutare studet. figuratio. Et hoc magis apparet quando de diversitate religionis loquimur. Quaevis actio publica hac in re significare vellet intercedere opinionum "liberum forum", ut nonnulli cives ad minorem fidei causa pluralismum religionis adhaerendum libenter sentiant.
Talis habitus repugnaret laicismo vel neutralitati religionis quae est una e principiis fundamentalibus quae animum maxime Europaei ad religionem dirigunt. In sua fundamentali significatione, hoc principium vetat statum identitatis cum quavis denominatione religiosa, ac quodlibet indebitum subsidium unius fidei super aliam.
Unio Europaea suam opinionem de religione non definivit. Tractatus sic dictus de Munere Unionis Europaeae solum affirmavit observare et non praeiudicare membra relationum in hac provincia rationes. Simul autem agnoscit collationem confessionum religiosarum ad formandum Europa ac se in aperto ac perspicuo colloquio. Ex hac ordinatione saltem duae conclusiones sumi possunt. Ex altera parte, Unionem non agnoscit cum aliqua religione et ex altera, quod a positionibus laicis/saecularis, id est inimicitiae erga religionem, se dissociat.
Cum has duas dimensiones coniungens - diversitas et neutralitatis religiosae - mirum non est has vias statim subduci. Religiosa diversitas evenit ex pacifico exercitio libertatis religiosae a singulis — inclusa in Europae carta iurium fundamentalium — qui libere adhaerere possunt religioni religiosae, mutare religionem aut omnino seiunctum manere a phaenomeno religioso. Sponte igitur a societate oritur et artificiose per publicas rationes creari non potest, cum hoc intercederet iurium fundamentalium civium.
Ideo, cum ad diversitatem religiosam advenit, solum munus est quod Unio Europaea - ac socius affirmat - agere pertinet ad recte administrandum. Quod imprimis implicat aequationem omnium civium in exercitio suorum iurium et libertatum praestans, condiciones discriminis eliminatis (religione innixa). Secundo, ad solvendas quaslibet contentiones, quae inter coetus sociales certare possunt, non sustinendo unum in detrimentum aliorum, sed condiciones creando ut se invicem tolerare et observare possint.
Denique, propria religiosae diversitatis administratio non requirit ut christianismus invisibilis, sed potius ut minores quoque locum habeant in provincia publica, quae perfecte compatitur respectu traditionum et culturae populorum, qui societatem Europaeam constituunt.
