St. Tikhon Zadonsky
26. extraneus aut vagus
Quicumque patriam suam et patriam reliquerit et extraneam partem habitat, peregrinus est et ibi vagus, sicut Russus qui est in Italia vel in alia terra, peregrinus et peregrinus est ibi. Sic est Christianus, a coeleste migrans, et in hoc turbido saeculo vivens, peregrinus et vagus. De hoc dicunt sanctus Apostolus et fideles: « Non habemus hic civitatem stabilem, sed futuram exspectamus » (Hebr. 13: 14). Et hoc sanctus David confitetur: « Advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei » (Ps. 39: 13). Item orat: Extraneus sum in terra; non abscondas a me mandata tua. 119: 19). Vagus, in aliena terra vivens, omni studio ad faciendum et perficiendum quod in aliena terra uenit. Christianus, verbo Dei vocatus et sancto Baptismo renovatus ad vitam aeternam, vitam aeternam, quae hic in hoc mundo vel acquiritur, vel amittitur, non conatur amittere. Vagus in terra aliena cum magno timore vivit, quia inter alienos est; Item Christianus, in hoc mundo existens, tanquam in aliena terra, timet et cavet ab omnibus, id est, spiritibus malignis, daemonibus, peccatis, amoenitate mundi, malos et impios homines. Quisque fugit errantem, et recedit ab illo, sicut ab alio quam a se et ab extraneo. Item, omnes amatores et filii huius saeculi pacem abalienant verum Christianum, eum recedunt et oderunt, quasi non sua, et illis contraria. De hoc dicit Dominus: Si de mundo essetis, mundus quod suum est diligeret; Et quia de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo, ideo mundus vos odit » (John 15). Mare, ut aiunt, cadaver in seipso non tenet, sed evomit. Sic mundum mobilem, Ut mare, ejicit animam Piam, quasi mortuam mundo. Amator pacis est mundo carus, et mundi contemptor et amabilia desideria hostis est. Non condit aliquid immobile, hoc est, non domos, non hortos, aut quidvis aliud huiusmodi, in terra aliena, nisi quod necessarium est, sine quo vivere non potest. Pro vero christiano, omnia in hoc mundo immobilia sunt; omnia in hoc mundo, etiam ipsum corpus, relinquentur. De hoc dicit sanctus Apostolus: Nihil enim intulimus in mundum; Patet quod ex eo aliquid discere non possumus » (1 Tim. 6: 7). Verus ergo Christianus in hoc mundo nihil quaerit nisi quod necessarium est, dicens Apostolo: Habentes victum et vestitum, hoc contenti sumus (I Tim. 6: 8). Vagus mobilia mittit vel portat, ut pecunia et bona, ad patriam suam. Ita pro vero christiano, mobilia in hoc mundo, quae secum sumere potest et in aliam aetatem portare, bona sunt opera. Conatur hic colligere viventes in mundo, sicut mercator spiritualis, bona spiritualia, ac perducere in Patriam suam coelestem, ac cum illis apparent et apparent coram Patre Caeleste. Admonet nos Dominus de hoc Christianis: Thesaurizate vobis thesauros in caelo, ubi neque erugo neque tinea demolitur, et ubi fures non effodiunt et furantur. Filii huius saeculi corpus mortale curant, animae vero piae animae immortales curant. Filii huius saeculi temporalia et terrena thesauros suos quaerunt, sed piae animae ad aeterna et caelestia contendunt, et talia desiderant bona, ut « non oculus vidit, nulla auris audivit, nec in cor hominis introivit » (1 Cor. . 2, 9). Hunc thesaurum invisibilem et incomprehensibilem fide spectant, terrena omnia negligunt. Filii huius saeculi in terris clarescere conantur. Sed veri Christiani gloriam quaerunt in coelo, ubi patria est eorum. Filii saeculi huius corpora variis vestibus ornant. Filii autem regni Dei immortalem animam ornant et vestiuntur, iuxta apostoli admonitionem, misericordiam, misericordiam, humilitatem, mansuetudinem, longanimitatem. 3: 12). Et ideo filii huius saeculi insensati sunt et insani, quaerunt aliquid quod in se nihil est. Rationabiles et sapientes regni Dei filii sunt, quoniam curant quid in se contineat aeterna beatitudo. Odiosum est vagari in terra aliena vivere. Taedium est et dolens verum christianum in hoc mundo vivere. Hic ubique in exilio, carcere, et exsilio locus est, ac si a coelesti patria submoveretur. "Vae mihi", inquit sanctus David, "longa est in exilio vita mea" (Ps. 119: 5). Sic alii sancti de hoc queruntur et suspirant. Vagus, licet taedet vivere in aliena terra, vivit tamen propter necessitatem quam patriam reliquit. Item, quamuis tristatur de vero Christiano in hoc mundo uiuere, quamdiu deus precipit, uiuit et sustinet hanc uiam. Vagus semper patriam et domum suam in mente et memoria habet et in patriam reverti cupit. Judaei, cum in Babylonia essent, patriam suam, Jerusalem, cogitationibus et memoriis semper habuere, et in patriam redire cupiebant. Veri ergo Christiani in hoc mundo, tanquam super flumina Babylonis, sedent et clamant, memores celestis Jerusalem, scilicet celestis patrie, et levant oculos suos ad eam cum gemitu et clamantibus, et volunt venire illuc. Unde gemimus, caelesti habitatione vestiri cupientes, sanctus Paulus cum fidelibus gemit. 5: 2). Filii enim huius saeculi, mundo addicti, mundus est sicut patria et paradisus, et ideo ab ea separari nolunt. Filii autem regni Dei, qui corda eorum separaverunt a mundo et omnes aerumnas sustinent in mundo, ad illam patriam pervenire volunt. Pro vero christiano, vita in hoc mundo nihil aliud est quam constans passio et crux. Cum vagus in patriam redit, ad domum, ad domum, ad familiam, vicini et amici de eo gaudent et adventum suum recipiunt. Sic cum Christianus, completis in mundo erroribus, ad coelestem patriam pervenerit, gaudent de eo omnes angeli et omnes sancti coeli incolae. Vagus qui ad patriam venit et domum suam incolumis vivit et residat. Sic Christianus, celestis Patriam ingressus, sospes vivit et nihil timet, de sua beatitudine gaudet et gaudet. Hinc vides, Christiane: 1) Vita nostra in hoc mundo nihil aliud est quam vagatio et migratio, dicente Domino: "Advenæ et migrantes estis coram me" (Lev. 25: 23). 2) Vera nostra patria non hic est, sed in coelo, qua per Baptismum renovati et Verbo Dei vocati sumus. 3) Nos, ad caelestia bona vocati, terrena bona non quaeramus, eisque inhaereamus, exceptis necessariis, ut victum, vestitum, domum et alia. 4) Christianus homo in mundo vivens nihil plus habet quam vitam aeternam appetere, "ubi enim est thesaurus tuus, ibi erit et cor tuum" (Matth. VI, 6). 5) Qui vult salvus esse, debet se a mundo corde secernere, donec anima eius e mundo recedat.
27. Cives
Videmus quod in hoc mundo homo, ubicumque habitat vel ubi sit, dicitur incola vel civis civitatis in qua habet domum suam, ut puta Moscoviae incola Moscoviticus, Novo- gorius incola est. Novgorodian, et sic deinceps. Item veri Christiani, licet sint in hoc mundo, tamen habent civitatem in patria caelesti, cuius artifex et conditor Deus. Dicuntur autem cives huius civitatis. Haec est civitas caelestis Ierusalem, quam vidit sanctus Ioannes apostolus in sua revelatione. platea civitatis aurum purum sicut vitrum perlucidum; et civitas non eget sole neque luna ut luceant in ea, nam claritas Dei illuminavit eam, et lucerna eius est Agnus. In plateis eius carmen dulce perpetuo canitur: Alleluja. xix 11, 10, 21, 18]. « Non intrabit in civitatem hanc immundum, nec qui facit abominationem et mendacium, nisi qui scripti sunt in libro vitae Agni » (Apoc. XXI, 21). XXII, 23: foris canes, et venefici, et fornicarii, et homicidae, et idolis servientes, et omnis qui amat et facit iniquitatem. Veri Christiani vocantur cives huius civitatis pulcherrimae et clarae, quamvis in terris vagantur. Ibi mansiones habent paratas per Iesum Christum, Redemptorem suum. Ibi oculos et suspiria spiritualia erigunt ab erroribus. Cum nihil immundum in hanc civitatem intraret, sicut supra vidimus, 'mundemus nos, dilectissime Christiane, ab omni inquinamento carnis et spiritus, perficientes sanctificationem in timore Dei', secundum apostolicam exhortationem. 19, 1; Et beátæ civitatis cives simus, et de hoc mundo delícto mereámur ad eam ingredi per grátiam Salvatoris nostri Jesu Christi, cui sit glória cum Patre et Spíritu Sancto in scula sæculórum. Amen.
S. Tikhon Zadonsky, "Thesaurus spiritualis ex mundo collectus."
