Iacobus Moran
9. Fides in Deum aeternum filios suos humanos puniens, eos in Gehenna deserens/ Inferno impariter simile est cum cultoribus paganis, filios suos in igne in valle Ge Hinnom immolantes. Patet William Blake Deum damnationis Satanam accusatorem esse, non Dominum absconditum patrem.
Isaias 49, 14-15 Dixit autem Sion : Dereliquit me Dominus, et Deus meus oblitus est mei. Et respondit Dominus : Numquid oblivisci potest mulier infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui ? Etiam ipsae oblivisci possunt, ego tamen non obliviscar tui.
Nihilo minus, quod Gehenna/Infernum non significat, in urbana societate dimitti debet. Plus habet punctum potentius, semel ab errore animadversionis.
10. Una moderna Gehennae interpretatio, quae se "narrativam historicam" hermeneuticam exprimit, multorum textuum Iudaeorum et christianorum sensum praebet, iconographiam inferni intelligendo magis secundum certamen Israelis cum vicinis suis paganis. Deniquc Judaeos vindi- cebit Deus, quicquid tundendi viam incipiunt. Sic post omne illud certamen historicum et politicum, in quo Judaei identidem sunt victimae, ad extremum ad extremum, Dominus Judaeis favebit et probabit, vindicabit et laudabit, et suis paganis persecutoribus Infernum tradet. .
Haec interpretatio etiam Isaiae et Jeremiae facit sensum, quia legit illa quae de 'Inferno' veniunt ad Israelem praemonitionem imminentis ruinae gentis Judaicae et Exsilii in Babylonem. Ita fiet ipsa Hierosolyma sicut Gehenna/Infernus [Jerem. 19, 2-6; XIX, 19-11], semel ad Assyrios decidit. Quare? Quia cum ceciderit Israel, erit sicut vallis Rubbish, ignes consument, cadavera ejus vermes pascent.
Denique inferni imagines pro loco ignis inextinguibilis [Mc, 9, 43-48, ex Isaia] et locum ubi vermis non moritur [Esai, 66, 24; etiam repetitur a Jesu apud Marcum, i. 9, 44; 9, 46; IX, 9], non alicubi, aut aliquo statu entis, post mortem itur, sed imagines interitus, ruinae, in hac vita. Tam Israel, quam eius hostes Assyrii, ad hanc conditionem tartaream venientes, postquam corruunt et corruunt. Mali sui addictio in eos atrocem ruinam inducet.
Duae saltem magni ponderis aspectus huius inferni significationis tamquam finalis interitus viae malae - non poenae eorum qui viam malam tribuunt, definite tamen finis eorum quae sua virtute aestimaverunt, secuti, aedificaverunt. .
[1] Admonitio mali facere nihil boni in fine dirigi potest non solum ad Iudaeos in ipsorum contextu, sed ad omnes semper in adiunctis versantibus. Constans est pugnare bonam pugnam et viam bonam ambulare non est simpliciter difficilis per se, dura via sicut e converso, sed potius, opponitur viribus mundanis et malis viribus 'secretis'. eos cursus. Infernus est absconditus in hoc mundo sub palliis honestatis, sanatio per legem humanam, quae nihil curat veram ethicam rectitudinem et ethicam praevaricationem tolerat, ac tota patina venenatarum phantasiarum imaginum bonae vitae in paradiso terrestri seducens. adulationem capere et corrumpere cupiditatem humanam. In hoc casu, homines per "fidem, veritatem, iustitiam, misericordiam" vivere conantur, asperam equitationem habituri sunt. Mali via ad tempus prosperabitur et dominabitur, et diu adversantibus, sive religiosis sive non religiosis, gehennam ad standum obtinebit.
Imago inferni non dicit eos qui redemptioni opposuerunt, numquam redimendi sunt, ut puerili quodam stimulo ultionis satisfaciant. Realiter dirigitur ad eos qui redemptionis operantur, et contra 'ascibilem aciem'. Hi operarii in vinea vastata, eam reflorescere conantes, vitam suam in redemptione amiserunt, hisque detegitur in fine vindicabitur. Quicquid dorsa et supplicia a Maligno et servis suis in sublimibus ad malitiam ascendentibus toleranda est, saltus fidei — in incognitis et non firmatis fiducia — tenendum est. 'Quamvis omnia.' ctus est. Linteum noli inicere. Ne conformes. Aude exire de lignis, pro veritate stare contra mendacium. In hoc mundo benefaciendo, et renitendo transeundo mali, quod tibi fecit, aliis idem malum faciendo, non servabitur, nec materialiter remuneratur, verisimilius plectetur; nihilo minus haec certatio sua est praemium intrinsecum, et signanter in longum bolum vincet.
Qui enim non nisi falso et amori serviunt, vita, opera, successus mali et edificationes inanis gloriae, tota magnitudine et immiti exitio erunt.
Haec destructio quodammodo erit 'ultima sententia' in proditione veri, et rejectio amoris, in talibus vitae inceptis.
Haec necessitas non habet aliquas implicationes ad interitum, quae in ultimi huius mundi momentum, non solum spiritus mundi, in corpore, non solum anima, in creatura composita, non solum in aliqua parte meliore ueluti. it as opposed to deteriore parte.
[2] Numquam minus, etsi Infernus loquitur de arcano spirituali potentiae quae in fine Ludus erit acriter activae, unum momentum habet momentum ad interitum. Poenam pro malo facto aeternam non implicat, sed malefactorem duarum rerum facile monet sub tapete trahi. [a] Non solum quod in fine testamentum suum in hoc mundo suo tempore nihil relinquant, id erit eorum legatum, ut nihil ad redemptionem conferant, et ideo tempus suum in hic et in. nunc tantum criminis ac dedecus recordatio relinquit. sed et quod in conspectu Dei non est possibile introire in aeternum cum stercore, cum stercore, cum mendacio, cum caritate. Non est quod Deus puniat nos quod fecerit X, Y, Z. Talis est veritas divina, et divinus amor, quodcunque falsum et inamabile in ea manere non potest. Possumus in hac vita veritatem celare, amorem celare, ac aliquantisper evadere cum illa videri. De hac vita decedere est nudum. Nec plura latens. Veritas nostrae veritatis vel falsitatis, conamen amoris vel evasionis amoris, revelatur. Plus est, quam revelatum non potest vivere in aeternum. Vitae brevem habuit, sed in aeternam ingredi non potest.
Hic est modus loquendi de quo nobiscum ex hoc mundo sumimus. Domum, phaselum, currum habere possumus, sed "non potes eam tecum accipere". Solum ad breve momentum harum rerum mundanarum custodes sumus. Estne aliquid aeternum e vita nostra in hoc mundo accipere quod in novo illo ambitu durabit? Sola facta veritatis et amoris « progredi possunt ». Hae erunt nostrae stolae honoris, quas nobiscum gerimus. Patet, si graviter identificamur et collocamur in falsitate et inanitate, tunc moriens offensus erit, quia omnia, quae talem aestimamus, talem spem in vanum ac evanidum ostendentur. Cum exuret velut diurna hesterna in igne, 'nihil reliqui habebimus'. Sic veros pauperes intrare volumus sempiternos.
11. Apud Esaiam, Infernus dicitur locus incendii [Esai, 30, 33], et quod execrandum incendium hoc dicatur, non tam concretum, quam urbs diruta, postquam invasor exercitus diripuit, potentius. et arcanus.
Ipsa hermeneutica historico-narratio non nimis proprie impelli debet. Descensus seu interitus significationes habet spirituales et exsistentias ac definitas contextus politicos et historicos. Quid significant omnia illa, quae destructio est, et cor humanum;
Deus non punit, sed diabolus punit, et ideo Diabolus est artifex mercedis et poenae missionis, sicut falsus deus idololatriae, qui exigit humanitatem nostram pro Mammona sacrificare. Religio satanatica est inhumana, anti-humana, et in hoc casu, impetus, immo sacrificia, puerilis in omnibus. Puer vulnerabilis nimis et flexibilis, nimis audax et stroppy, nimis mixtus tritici et zizaniorum religioni Satanicae cupit hanc paradoxicam mixturam nostrae humanitatis fundamentalis "dilectum", constitutum "uno modo vel alio modo", et utitur; minas eterne exilii et eterne cruciatus compellere in hac vita immaturam et duram divisionem agnorum et hircorum. Satanica religio eam solvit, praeiudicans Deo quodlibet iudicium faciens, qui est 'in' et qui est 'exire'. The 'in' artum corde, kow remulco to the Satanic commination; "exire" sunt magis dilatare, dissidentes, mixti, corde, sed possunt illuc venire in fine, secundum Dei judicium. Deus legit cor.
Deus nec immaturum cor hominis damnat, nec sinum tolerat.
Deus non punit. Sed Deus certe perimit.
Perditur malum, nisi blatantia [historice-politice], interius [psychologice-spiritualiter], quia malum quod facimus cor nostrum in Inferno.
Quod omnes istae significationes in se confluunt, res est summae rerum, quod ignis falsitatis in corde hominis non potest in igne veritatis aeternaliter permanere. Sive ergo incendium veritatis consumentis falsitatis in hac vita fiat, sive post mortem fiat, utroque modo fatum est inevitabile. Huius Ignis Spiritus experientia caelestis est gaudium et ardor passionis; eiusdem ignis spiritus tormentum passionis infernalis. 'Nullis quies peccatoribus', nunquam quiescit tormentum, nunquam nobis pacem concedit.
Tormentum oritur et tunc sequitur et sequitur, quando mentimur nobis et humanitati et Deo, inhaerentes mendacio nostro, resistentes nuditati eius et necessitatem repudiantes dimittere, sicut nugas dimittere. sit, exuri ac vermibus vesci.
Hic sors purgationis incipit in vita nostra in terra, et forte pergit in vitam.
12. Sed quid curo distinctionem ignis coelestis vel gehennalis, pro nostro amplexu vel repudiatione? Quidni, inquam, quid? Quid est pensi? Mittamus fuss.. Frigidus e..
Infernus, in quod nos falsum in corde et ejus operibus producit, nonnisi negligi, vel leviter, si actiones non respiciunt, dimittuntur.
Si actus non est materia, cor non refert.
Si cor non refert, organum ignis, per quod Deus vult venire in hunc mundum, amittitur.
Quod calamitosum esset. Satanica poena est iniuriarum. Sed ad hoc pertinet quod malum cordis et operationum quae in mundo, habeat effectus graves, pro factore et pro omnibus aliis.
Maxime, refert ad Deum, si cor hominis revera efficiatur ut thronus sit thronus adventus Dei ad mundum.
Hinc est falsum, quod in igne veritatis succensum est, necessitas vocationis humanae ad complendum ostium, per quod Deus in mundum intrat.
Infernus est in profunditatibus cordis humani.
13. Magni interest, hanc exsistentiam inferni intelligentiam notare quomodo Iesus de Gehenna 11 temporum in Novo Testamento significat.
Causarum una iterum atque iterum repetit, ut satius sit laedi, vel imperfecta, si hoc vetat ire ad Inferos, quam esse sanos, utens hac valetudine, ingenio, viribus, malitiam persequi. « Melius est tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam. also Mathew, 5, 29; 5, 30; 10, 28; 18, 9; 23, 15; Marc, 23, 33; 9, 43; 9, 45; Luc, 9, 47].
Haec in nova directione — ad Crucem.
Per injuriam, per imperfectionem, a potentibus ad mali adhæsionem refrenamur. Si satis frangi possumus ut cor nostrum in nobis et in omnibus, penitus in corde, comprehendamus, tunc crucem amplecti possumus.
In cordis luce, meliore positione sumus ad crucem amplectendam.
Crux infernum in profundis omnis generis humani secat. Ita crux dualismum coeli et inferni terminat.
Hoc in christianismo non est late notum, quod pauci christiani vocati sunt ad extremam crucem ingrediendam.
Primus hanc rem probans fuit Bonus Latro, qui iuxta Christum in Cruce mortuus est. Hic non erat iustus, sed iniustus receptus. De omni stricto Dualist iudicio vitae suae vilis, non ad paradisum, sed ad Gehennam post mortem est petendus. Habet tamen crux conversionem, qua potuit venire iniustus latro in regnum redemptorum, ante iustos. Iusti 'cruce non egent', sed id est amissio eorum. Quod si non amplectuntur, desiderant quod finem 'Caelum versus Infernum' imponat, ab intimo suo in corde humano in profunda voragine inferni secando.
Iesus debuit ingredi Hierosolymam et ire per passionem suam, cognoscere Crucem Infernum finire.. Caelum versus Infernum est veritas relativa, sicut Karma, quia graviter veritatem accipit vel in actibus nostris mentitur, et sic in corde e. quo omnis actio venit; in Cruce convertitur, et non fit veritas aeterna. Alia veritas, parta dolore et conversione, exit ab imis voraginibus, ubi fuerat Infernus absconditus.
Judaei intellexerunt Infernum e converso regni advenisse. Ita in inferno cognoscimus redemp- tionem in hoc mundo prodidisse, et sic in corde nostro terribiliter morsus compunctionis et sui ipsius opprobrii.
Sed crux hunc infernum cordis se convincentis terminat, quia via eius est via deficiendi et cordis contritionis. Inde est, quod in Inferno est arcanum Dei seu abscondita sapientia.
Diabolus est qui vult Infernum esse viae finem humanitatis. Infernus est pulvis spiritualis, ubi reprobationes projiciuntur, et quo plenius ad summum infernum est cum vilia humana, eo magis diabolus delectatur.
Qui- cunque cor habet, redim- bitur apud Inferos, et per Infer- nus. Infernus per Crucem fit processus perveniens.
Momentum discriminis gravissimi in incendio saepe est momentum maxime dramaticum vertere. In profundis alicuius populi, potes audire mutationem sicut turbo aestivi subito in postica tua. In aliis profundis insensibiliter accidit, sicut mitissima pluvia verna.
