De missione Ecclesiae orthodoxae in mundo hodierno

Per Sanctum et Magnum Orthodoxae Ecclesiae Concilium

Orthodoxae collatio Ecclesiae in pace, iustitia, libertate, in fraternitate et amore inter populos percipienda, ac in privationem nationis et cetera discrimina.

Sic enim Deus dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret, ut omnis qui credit in eum non pereat, sed habeat vitam aeternam (Io 3, 16). Ecclesia Christi est in mundoSed quod non mundi (cfr Io 17, 11, 14-15). Ecclesia ut Corpus Incarnati Logos Dei (Ioannes Chrysostomus, n. Homilia ante Exilium, 2 PG 52, 429) vivam « praesentiam » constituit tamquam signum et imaginem Regni Dei et trini in historia, bonum nuntium annuntiantis. nova creatio (II Cor caeli novi et terra nova in quibus habitat iustitia (II Pt 3, 13); nuntium de mundo in quo Deus omnem lacrimam ab oculis hominum absterget; mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor. Non erit amplius dolor (Cf. Ap XX, 21-4).

Talis spes experitur ac praenuntiatur ab Ecclesia, praesertim quotiescumque Divina Eucharistia celebratur simul (I Cor 11, 20). dispersi sunt filii Dei (Io 11, 52) sine respectu generis, sexus, aetatis, sociales et quaecumque alia condicione in unum corpus in quo non est Iudaeus neque Graecus non est servus neque liber non est masculus neque femina (Gal 3, 28; cfr Col 3, 11).

Hoc praegustatum nova creatio— de mundo transfigurato — Ecclesia etiam in vultu sanctorum suorum experitur, qui per spiritales suas contentiones et virtutes iam in hac vita imaginem Regni Dei revelaverunt, ita comprobantes ac affirmantes exspectationem. pax, justitia, amor non utopia, sed substantia rerum sperandarum (Heb 11:1), per gratiam Dei et hominis certamen spirituales obtinendi.

Ecclesia, in hac exspectatione ac praelibatione Regni Dei assidue inveniens, non potest indifferens esse problemata humanitatis singulis temporibus. E contra, angustias et exsistentes nostras participat problemata, se ipsam suscipiens, sicut Dominus — passiones et vulnera, quae in mundo causantur et, sicut bonus Samaritanus, oleum et vinum nostris vulneribus infundens. verba autem patientia et consolatione (Rom 15, 4; Heb 13, 22), et per amorem in opere. Verbum ad mundum destinatur non imprimis mundum iudicare et condemnare (cf. Io 3, 17; 12, 47), sed potius mundo offerre regimen Evangelii Regni Dei, spes et securitas malum, quodcumque formam suam, ultimum verbum in historia non habet nec debet praescribere cursum suum.

Evangelii nuntiatio secundum ultimum Christi mandatum, Euntes ergo docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, docentes eos servare omnia mea. praecepit tibi (Matth. 28, 19) Ecclesiae missio est diachronica. Haec missio peragi debet non infensi neque in variis proselytismi formis, sed in amore, humilitate et observantia erga identitatem cuiusque personae ac singularitatem culturalem singulorum hominum. Omnes Ecclesiae Orthodoxae obligationem habent ad hunc conatum missionalem conferendi.

Ecclesia Orthodoxa ducens ex his principiis experientiam ac doctrinam patristicae, liturgicae et asceticae traditionis cumulata ac sollicitudinem et sollicitudinem humanitatis hodiernae communicat circa quaestiones fundamentales quae hodie mundum occupant. Haec igitur adiuvare cupit quaestiones componendas, permittens Dei pax, quae exsuperat omnem sensum (Phil 4, 7), reconciliationem et amorem praevalere in mundo.

A. Dignitas Personae Humanae

1. Persona humana singularis dignitas, quae oritur ad imaginem et similitudinem Dei et ex munere nostro in consilium Dei de humanitate et mundo, fons fuit inspiratio erga Patres Ecclesiae, qui penitus in divinorum mysteriorum introierunt. oikonomia. Quod ad hominem attinet, S. Gregorius Theologus indolem illam inculcat; Alterum mundum constituit Creator super terram, magnum in sua exiguitate, alium angelum, naturae compositae cultorem, creaturae visibilium contemplatorem, creaturae intelligibilem initiatum, regem super omnia quae in terra sunt... animantem; hic paratus et alibi transportatus et (quae culmen est mysterii) per attractionem ad Deum divus (Homilia 45, In Festo Paschae, 7. PG 36, 632AB). Propositum incarnationis Verbi Dei est deificatio hominis. Christus, Adam vetus in se renovatus (cf. Eph 2, 15). Personam humanam divinam fecit sibi similem, nostrae spei initium Eusebii Caesariensis. Demonstrationes in Evangeliolib. 4, 14. PG 22, 289A). Sicut enim in veteri Adam omne genus humanum continebatur, ita et in novo Adam totum genus humanum colligitur; Unigenitus homo factus est ut in unum colligeret et ad statum pristinum rediret humanum genus lapsi Cyrillus Alexandrinus. Commentarius in Evangelium Ioannis9, lib. 74, PG 273, 275D-XNUMXA). Haec Ecclesiae doctrina fons est omnium christianorum conatus ad dignitatem et maiestatem personae humanae conservandam.
2. Ex hoc fundamento, necesse est ut inter-christianas cooperationem quaquaversum promoveatur ad dignitatem humanam tuendam et ad bonum pacis, ita ut pax custodia omnium christianorum, nullo exceptione, maius pondus ac momentum acquirat.
3. Praepositio ad ampliorem cooperationem hac in re communis acceptio summi pretii personae humanae utilis esse potest. Variae Ecclesiae Orthodoxae locales conferre possunt ad intellegentiam interreligiosam et cooperationem pro pacifica coexistentia et concor- dantia in societate degentium, sine hoc quod implicat syncretismum religiosum. 
4. Persuasum est, ut Dei adiutores Ad hoc commune servitium progredi possumus una cum omnibus hominibus bonae voluntatis, qui pacem amant Deo gratam, societatis humanae causa in locali, nationali et internationali. Hoc ministerium mandatum est Dei (Mt 3, 9).

B. Libertas et Officia

1. Libertas una maxima Dei homini est. Qui ab initio hominem creavit, illum liberam et definitam fecit, eum dumtaxat legibus mandatorum finiens. (Gregorius Theologus; Homilia 14, de Amore Pauperum, 25. PG 35, 892A). Libertas hominem reddit capacem ad perfectionem spiritualem progrediendi; verum etiam periculum inoboedientiae includit tamquam independentiae a Deo et consequenter casus, qui tragice malum in mundo gignit.
2. Mali consequentia includunt imperfectiones et defectus quae hodie vigent, inter: saecularismum; violentia; moralis laxitas; phaenomena detrimentum, sicut usus substantiarum addictivis et aliarum addictionum praesertim in vita quarundam iuventutis; racism; arma, genus, bella, et inde sociales ruinas; oppressio quorundam coetuum socialium, communitatum religiosarum totumque populorum; socialis inaequalitas; restrictio iurium humanorum in campo libertatis conscientiae - in speciali libertate religiosa; the misinformation and manipulation of public opinion; miseria oeconomica; distributio facultatum vitalium disproportivata seu plenaria earum carentia; fames sestertium hominum; migratio incolarum et hominum commercium coactus; perfuga discriminis; interitus, ambitus; et immoderatus usus geneticae biotechnologiae et biomedicinae in principio, duratione, et fine vitae humanae. Haec omnia infinitam sollicitudinem hominum hodie gignunt.
3. Adversus hoc condicionem, quae notionem personae humanae depravavit, munus Ecclesiae orthodoxae hodie est — per eius praedicationem, theologiam, cultum et actionem pastoralem — veritatem libertatis in Christo asserere. Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt. Omnia mihi licent, sed non omnia aedificant. Nemo quod suum est quaerat, sed alterius salutem…cur enim libertas mea de aliena conscientia iudicatur? (I Cor 10, 23-24, 29). Libertas sine officio et amor tandem ad libertatem perducit.

C. Pax et Iustitia

1. Ecclesia Orthodoxa diachrone agnovit et ostendit praecipuum pacis et iustitiae in vita hominum. Ipsa Christi revelatio veluti a . evangelium pacis (Eph 6, 15). pax omnibus per sanguinem crucis eius Col 1, 20; pacem longe et prope (Eph 2, 17) et factum est nobis pacem (Eph 2, 14). Haec pax; quae exsuperat omnem sensum (Philipp. IV, 4), sicut ipse Dominus ante passionem discipulis suis, latior et essentialior est quam pax quae mundo promittitur; pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis; non sicut mundus dat ego do vobis (Io 14, 27). Hac de causa, quia pax Christi est maturus fructus restitutionis omnium in Ipso, revelatio dignitatis et maiestatis personae humanae ut imago Dei, manifestatio unitatis organicae in Christo inter humanitatem et mundum; universalitas principiorum pacis, libertatis, iustitiae socialis ac denique amoris christiani inter homines et nationes mundi efflorescens. Omnium horum principiorum Christianorum Regnum in terris verae pacis oritur. Pax superna est, pro qua Orthodoxa Ecclesia assidue in cotidianis precibus orat, hoc ab omnipotente Deo, qui ad se in fide accedentium preces exaudit.
2. Ex praedictis patet quare Ecclesia corpus Christi (I Cor 12, 27), pro pace totius mundi semper orat; Haec pax, secundum Clementem Alexandrinum, justitiae synonymum est.Stromates 4, 25. PG 8, 1369B-72A). Huic Basilius Magnus addit: Non possum mihi persuadere sine mutua dilectione et sine pace cum omnibus hominibus, prout in possibilitate mea est, me dignum servum Iesu Christi dicere. (Epistola 203, 2. PG 32, 737B). Hoc, ut idem Sanctus notat, christiano per se notum est nihil tam proprium est rei Christianae quam ut pacificus sit (Epistola 114. PG 32, 528B). Christi pax vis mystica est quae oritur ex reconciliatione inter hominem et Patrem caelestem; secundum Christi providentiam, qui omnia in ipso perficit, et pacem ineffabilem et praedestinatam a seculis facit, qui nos cum seipso et in seipso cum Patre reconciliat. (Dionysius Areopagita. de divinis nominibus, 11, 5, PG 3, 953AB).
3. Eodem tempore obligamur in luce dona pacis et iustitiae ab hominum synergia etiam pendere. Spiritus Sanctus dona spiritalia largitur, cum in poenitentia Dei pacem et iustitiam quaerimus. Haec pacis et iustitiae dona manifestantur ubicumque Christiani ad opus fidei, caritatis et spei in Domino nostro Iesu Christo contendunt (I Thess 1, 3).
4. Peccatum morbus est spiritualis, cuius indicia externa includunt conflictum, divisionem, crimen, bellum, ac funestos horum consectaria. Ecclesia non solum externa indicia aegritudinis, sed etiam ipsius infirmitatis, scilicet peccati, tollere nititur.
5. Eodem tempore Ecclesia orthodoxa officium suum esse censet omnia fovere quae vere pacis causa inserviunt (Rom 14, 19) atque viam sternit iustitiae, fraternitati, verae libertatis et mutui amoris inter omnes filios. unus Pater caelestis necnon inter omnes populos qui unam familiam humanam constituunt. Patitur cum omnibus hominibus qui in variis mundi partibus pacis et iustitiae beneficiis privantur.

4. Pax et aversio belli

1. Ecclesia Christi bellum generaliter damnat, illud agnoscens eventum praesentiae mali et peccati in mundo; Unde bella et lites ex vobis? Nonne ex concupiscentiis vestris quae militant in membris vestris? (Jc 4, 1). Omne bellum minatur creationem et vitam perdere.
   
   Quod maxime accidit in bellis cum telis exstinctionis, quia eorum consequentia horrifica non solum quia praevisa hominum ducunt ad mortem, sed etiam quod intolerabilem reddunt vitam superstitibus. Etiam morbos insanabiles ducunt, conversiones geneticas et alias clades causant, cum ictum calamitosum in posteros.
   
   Congeretio non solum armorum nuclei, chemici, et biologici, sed omnis generis telorum, pericula gravissima proponit, cum sensum altioris et dominationis in reliquo orbe falsum efficiunt. Talia autem arma ex metu et diffidentia efficiunt, ut novum genus armorum efficiat impulsum.
2. Ecclesia Christi, quae bellum intellegit tamquam essentialiter eventum mali et peccati in mundo, omnia incepta et conamina sustinet ne vel avertat illud per dialogum et omnia alia media vibilia. Cum bellum inevitabile fit, Ecclesia pergit orare et curare pastorali modo pro suis filiis, qui in conflictu militari propter vitam suam libertatemque tuendae sunt, dum omni conatu ad perniciem pacis ac libertatis restituendam operam dant.
3. Ecclesia orthodoxa multiplicis conflictationes ac bella fanatica orta ex principiis religiosis constanter damnat. Gravis cura est de permanente inclinatione augendae oppressionis et persecutionis Christianorum aliarumque communitatum in Medio Oriente et alibi propter suas opiniones; aeque molestae sunt conatus evellendi Christianismi e patriis traditis. Quam ob rem interfides et relationes internationales imminet, cum multi Christiani domos suas deserere coguntur. Orthodoxi christiani per totum mundum cum suis christianis et omnibus in hac regione persecutionibus patiuntur, rogantes etiam iustam et duram resolutionem ad regiones difficultates.
   
   Bella per nationem inspirata et ad purgationem ethnicam inducunt, fines violati civitatis et territorii captio damnantur.

E. Habitus Ecclesiae Ad Discrimen

1. Dominus, rex iustitiae (Hebr 7, 2-3) violentiam et iniustitiam denunciat (Ps 10, 5), inhumanam proximi tractationem damnans (Mt 25, 41-46; Iac 2, 15-16). In Regno Eius, in Ecclesia Eius in terris reflectitur et praesens, nullus locus est odii, inimicitiarum, intolerantiae (Is 11, 6; Rom 12, 10).
2. De hac positione Ecclesiae orthodoxae patet. Credit quod Deus fecit ex uno omne genus hominum inhabitare super universam faciem terrae (Act. 17, 26.) et hoc in Christo non est Iudaeus neque Graecus non est servus neque liber non est masculus neque femina omnes enim vos unum estis in Christo Iesu (Gal 3, 28). Ad quaestionem: Quis est meus proximus?Christus parabola boni Samaritani respondet (Lc 10, 25-37). Quod cum faciebat, omnia nos inimicitiis et praeiudiciis erectos destruere docuit. Ecclesia Orthodoxa confitetur omnem hominem, cuiuscumque coloris, religionis, generis, sexus, ethnicitatis et linguae, ad imaginem et similitudinem Dei creari, et in societate aequalia iura habere. Huic opinioni consentaneum, Ecclesia Orthodoxa discrimen respuit propter quascumque causas praedictas, quia differentiam dignitatis inter homines supponunt.
3. Ecclesia, in spiritu iurium humanorum omniumque aequalium curandorum, horum principiorum applicationem aestimat sub lumine suae doctrinae de sacramentis, de familia, de munere utriusque generis in Ecclesia et in altioribus Ecclesiae principiis. traditionem. Ecclesia ius habet suam doctrinam nuntiandi et testificandi in publico.

F. De missione Ecclesiae orthodoxae
Testis amor per ipsum

1. Cum suam salvificam missionem in mundo adimplendo, Ecclesia orthodoxa omnes homines egenos actuose curat, etiam esurientes, pauperes, aegrotos, debiles, senes, persecutionem passos, captivos et carceres, profugos, orphanos. victimae destructionis et conflictus militaris, qui mercaturae humanae et moderni servitutis sunt affecti. Ecclesiae orthodoxae conatus ad egestatem et iniustitiam socialem opponendam sunt expressio eius fidei ac servitii Domini, qui Se ipsum cum omni homine ac praesertim cum indigentibus agnoscit; Quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis (Mt 25, 40). Multidimensionale hoc sociale ministerium, Ecclesiam efficit ut cooperari possit cum variis institutis socialibus pertinentibus.
2. Certamen et inimicitia in mundo iniustitiam et iniquum aditum inter homines et populos ad divinae creationis opes introducunt. milliones hominum de bonis fundamentalibus auferunt et ad deiectionem personae humanae ducunt; migrationes populorum excitant ac conflictationes ethnicas, religiosas et sociales gignunt, quae internam communitatum cohaerentiam minantur.
3. Ecclesia non potest indifferens manere ante condiciones oeconomicas, quae negative afficiunt hominem secundum totum. Insistit non solum necessitatem oeconomiae in principiis ethicis innixam, sed etiam in hominum necessitatibus tangi posse secundum Pauli apostoli doctrinam; Sic laborantes, oportet infirmos sustinere. et memores verbi Domini Iesu quoniam dixit ei beatius est dare quam accipere (Act 20, 35). Basilius Magnus scribit that unusquisque officium suum debet adiuvare indigentes et non suis necessitatibus satisfacere (Regulae morales42, PG 31, 1025A).
4. Medium inter divites et pauperes exasperetur ob discrimen oeconomicum, quod plerumque consequitur ex effreno quaestus aliquorum circulorum nummariorum repraesentantium, divitiarum in paucorum manibus coniunctio, et perversae operationes exercitia iustitiae et sensus humanitatis expertes. quae denique humanitatis necessitatibus veris non serviunt. Oeconomia sustineri ea est quae efficientiam cum iustitia et solidarietate sociali coniungit.
5. Talibus tristissimis adiunctis, magnae Ecclesiae responsabilitas sentitur in vincendi fame et omnibus aliis in mundo formis privationis. Tale quiddam nostro tempore — quo nationes intra systema oeconomicum globalizatum operantur — grave mundi identitatis discrimen demonstrat, fames enim non solum divinum donum totius populorum vitae minatur, sed etiam offendit sublimitatem dignitatem et sanctitatem personae humanae. simul vero Deum offendere. Si ergo cura de alimentis nostris est materiale quaestio, tunc cura de pascendo proximum est spiritualis (Jm 2, 14-18). Quapropter omnium Ecclesiarum Orthodoxarum missio est solidarietatem exhibere et adiumenta efficaciter indigentibus ministrare.
6. Sancta Christi Ecclesia in suo universali corpore — in suo ovili multos populos in terra complectens — principium in luce ponit solidarietatis universalis atque arctiorem cooperationem nationum et civitatum adiuvat propter certamina pacifice solvendas.
7. Ecclesia sollicitus est de impositione semper increscente super humanitate vitae consumendi, sine principiis ethicis christianis. Hoc sensu consumptismus cum globalizatione saeculari coniuncta tendit ut detrimentum gentium radicibus spiritualibus, historicis memoriae detrimentum ac oblivionem traditionum suarum ducat.
8. Instrumentorum communicationis communicationis socialis saepe sub ideologia globalizationis liberalis operatur atque instrumentum disseminandi consumendi et fornicandi efficitur. Instantiae despiciens nonnumquam blasphemi — habitus erga religiosos, peculiaris curae causa sunt, utpote in societate dissensionem excitantes et conflictum. Ecclesia filios suos monet de periculo influendi conscientiae suae communicationis socialis instrumentorum communicationis, necnon ipsius usus manipulandi potius quam homines et nationes in unum conferendi.
9. Sicut Ecclesia procedit ad praedicandum et perficiendum suam missionem salvificam in mundo, tanto frequentius occurrit expressionibus saecularismi. Ecclesia Christi in mundo invitatur ad hoc iterum exprimendum et ad promovendum argumentum propheticum in mundo, in fidei experientia fundatum et veram eius missionem per annuntiationem Regni Dei et culturam revocans. sensus unitatis inter suos gregi. Hoc modo, latissime patefacit campum opportunitatis, quoniam elementum essentiale ecclesiologiae suae eucharisticam communionem et unitatem in mundo concusso promovet.
10. Desideratio continuae incrementi in prosperis et absolutus consumptor ismus necessario conducit ad usum ac deperditionem naturae opum improportionatum. Natura, quae a Deo creata est et homini data est opus et conserva consequentia peccati humani sustinet (Gen. 2, 15). Vanitati enim creatura subiecta est, non volens, sed propter eum qui subiecit eam in spe; quia et ipsa creatura liberabitur a servitute corruptionis in libertatem glorise filiorum Dei. Scimus enim quod omnis creatura ingemiscit et parturit usque adhuc (Rom 8, 20-22).
    
    Discrimen oecologicum, quod cum mutatione climatis et calefactionis globali coniungitur, Ecclesiae incumbit omnia facere in sua spirituali potestate ad conservandum Dei creationem ab humanis consectariis cupiditatis. Cum materialium necessitatum gratificatio, avaritia spiritualem hominis extenuationem ducit et ad interitum environmental. Non est obliviscendum naturae terrae facultates non nostras esse, sed Creatoris: Domini est terra et plenitudo eius orbis terrarum et qui habitant in eo Ps. Ideo Orthodoxa Ecclesia tutelam creationis Dei extollit per humanam responsalitatem colendam erga Deum nostrum ambitum datum ac virtutum frugalitatis et continentiae promotionem. Meminisse tenemur non solum praesentes, sed etiam futuras generationes ius habere bonis naturalibus a Creatore concessas fruendi.
11. Pro Ecclesia orthodoxa, facultas cognoscendi mundum scientifice, donum est a Deo ad hominem. Sed, una cum hac positiva habitudine, Ecclesia simul agnoscit pericula quae in aliquorum factorum scientificorum usu latent. Putat physicum liberum quidem esse investigationem gerendi, sed physicum obligari debere hanc inquisitionem interrumpere, cum valores fundamentales christianos et humanitarios violat. Iuxta S. Paulum, Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt et secundum S. Gregorium Theologum. bonitas non est bonitas, si id quod est; (1st Oratio Theologica, 4, PG 36, 16C). Hic prospectus Ecclesiae multis de causis necessarius est ad constituendum fines proprios libertatis et applicatione fructuum scientiarum, ubi in omnibus fere disciplinis, praesertim in biologia, exspectare possumus tam novas res gestas quam pericula. Eodem tempore indubitata vitae humanae sanctitas inde ab eius conceptu effertur.
12. Postremis his annis in scientiis biologicis et in biotechnologiis correspondentibus immensum progressionem conspicimus. Multae harum rerum gestarum homini utilia censentur, dum alii ethicam dilemmas excitant et adhuc aliae ingratae habentur. Ecclesia Orthodoxa credit hominem non esse tantum compositionem cellularum, ossium et organorum; neque etiam humana persona solum per factores biologicos definitur. Homo ad imaginem Dei est creatus (Gn 1, 27) et ad humanitatem relatio debita cum reverentia fieri debet. Agnitio huius principii fundamentalis ad conclusionem ducit, tum in processu cognitionis, tum in applicatione novarum inventorum et innovationum practicarum, ius absolutum servandum esse cuiusque hominis in omnibus gradibus observandi et honorandi. vita. Praeterea, voluntas Dei est habenda per creationem manifestata. Investigatio rationem habere debet principia ethica et spiritualia, necnon praecepta christiana. Omnino enim creaturae Dei debita reverentia praestanda est quoad modum humanitatis, quem tractat et scientia explorat, iuxta mandatum Dei (Gen. 2, 15).
13. Hisce temporibus saeculariszationis, quae peculiari discriminis spiritualis hodiernae civilizationis notatur, maxime necessarium est ad significationem sanctitatis vitae illustrandam. Libertatis error ut permissio auget in crimine, destructionem ac defectionem eorum quae magni aestimant, necnon totalis despectio proximi libertatis et vitae sanctitatis. Traditio orthodoxa, experientia veritatum christianarum in usu conformata, portator est spiritualitatis et ascetica ethos, quae praesertim nostris temporibus vacare debent.
14. Specialis Ecclesiae cura pastoralis de adulescentibus incessabilis et immutabilis formationis Christi processus repraesentat. Utique pastoralis Ecclesiae responsabilitas etiam extenditur ad institutionem familiae divinitus concessam, quae semper fuit et debet semper fundari in sacro mysterio matrimonii christiani, ut est coniunctio inter virum et mulierem, quae in unione resplendet. Christus et Ecclesia Ipsius (Eph 5, 32). Hoc maxime vitale est sub lumine conatibus quibusdam in nationibus licitis et in quibusdam communitatibus christianis ad iustificandas theologice alias formas cohabitationis humanae, quae contra traditionem christianam et doctrinam sunt. Ecclesia sperat recapitulationem omnium in Corpore Christi, omnem hominem venientem in mundum commemorat, Christum iterum in secundo adventu suo reversurum. judicantes vivos et mortuos (1 Petr 4, 5) et id regni eius non erit finis (Lc 1:33)
15. Nostris temporibus, sicut per totam historiam, vox prophetica et pastoralis Ecclesiae, verbum Redemptionis Crucis et Resurrectionis, ad cor hominum provocat, nos cum Apostolo Paulo vocans, ad amplectendum et experiendum. quaecumque sunt vera, quaecumque pudica, quaecumque iusta, quaecumque purae, quaecumque amabilia, quaecumque bonae famae. (Phil 4, 8) - amor nempe sacrificalis Domini Crucifixi, una via ad pacem, iustitiam, libertatem et amorem inter populos et inter gentes, quarum una et ultima mensura semper est Dominus immolatus (cf. pro mundi vita, id est, sine fine amore Dei in Deo uno et trino, Patris et Filii et Spiritus Sancti, cui est omnis gloria et potestas in saecula saeculorum. seculorum.

† Bartholomæi Constantinopolitani, præsidis

† Theodori Alexandrini

† Theophili Ierosolymitani

† Irinej Serbiæ

† Danielis Romania

† Chrysostomi Cyprii

† Ieronymos Athenarum et Tota Græcia

† Sawa Varsavia et tota Polonia

† Anastasiæ Tiranae, Durres, et omnes Albaniae

† Rastislav de Presov, terra Bohemica et Slovakia

Delegatio Patriarchatus Oecumenici

† Leo Karelia et tota Finlandia

† Stephanos Tallinn

† Ioannis Metropolitani Senioris Pergameni

† Demetrii Senioris Archiepiscopi Americae

† Augustin

† Irenaii Cretensis

† Isaiæ Denver

† Alexius Atlantis

† Iakovos Insularum Principum

† Josephi Proikonnisos

† Melitonis Philadelphiensis

† Emmanuelis

† Nikitas Hellespontum

† Nicolai Detroit

† Gerasimi Sancti Francisci

† Amphilochii Kisami et Selinosi

† Amvrosios Coreae

† Maximus de Selyvria

† Amphilochii Adrianopolis

† Callisti Diokleiae

† Antonius Hierapolis, Caput Orthodoxorum Ucrainae in USA

† Iob Telmessos

† Ioannes a Charioupolis, Caput patriarchalis Exarchatus pro paroeciis orthodoxis Traditionis Russiae in Europa occidentali.

† Gregorii Nysseni, Capitis Carpatho-Russici Orthodoxorum in USA

Legatio Patriarchatus Alexandrini

† Gabrielis Leontopolitani

† Makarios Nairobiæ

† Ionae Kampala

† Seraphim Zimbabviae et Angolae

† Alexandros de Nigeria

† Theophylaktos Tripolitanus

† Sergius Bonae Spei

† Athanasii Cyrenæi

† Alexii Carthaginensis

† Ieronymos Mwanza

† Georgii Guinea

† Nicolai Hermopoli

† Dimitrii Irinopolis

† Damaskinos, Johannesburg et Praetoria

† Narkissos Accra

† Emmanouelis Ptolemaidis

† Gregorii Cameronis

† Nicodemi Memphis

† Meletii Katanga

† Panteleimon de Brazzaville et Gabon

† Innokentii Burudi et Ruandi

† Crysostomos Mozambici

† Neofytos Nyeri et Montis Keniae

Patriarchatus Hierosolymitani delegatio

† Benedicti Philadelphiensis

† Aristarchi Constantini

† Theophylaktos Iordanis

† Nektarii Anthidonis

† Philoumenos Pellæi

Delegatio Ecclesiae Serbiae

† Iován Ohrid et Skopje

† Amfilohije de Montenegro et Littoral

† Porfirije de Zagrabia et Ljubljana

† Vasilije Sirmii

† Lukijan de Budim

† Longini Novae Gracanicae

† Irinej de Backa

† Hrizostom Zvornik et Tuzla

† Iustini Zica

† Pahomije Vranje

† Iovan de Sumadija

† Ignatii de Branicevo

† Fotije Dalmatiae

† Athanasii Bihac et Petrovac

† Joanikije Niksic et Budimlje

† Grigorije de Zahumlje et Hercegovina

† Milutin

† Maksim in America occidentali

† Irinej in Australia et Nova Zelandia

† Davidis Krusevac

† Iovan de Slavonija

† Andrej in Austria et Helvetia

† Sergije Francofurtensis et in Germania

† Ilarionis Timok

Delegatio Ecclesiae Romaniae

† Teofan Iasi, Moldaviae et Bucovinae

† Laurentiæ Noribergensis et Transsilvaniæ

† Andrei Vad, Feleac, Cluj, Alba, Crisana et Maramures

† Irineu Craiovæ et Olteniæ

† Ioan

† Iosif in Europa occidentali et meridionali

† Serafim in Germania et Central Europa

† Nifon de Targovista

† Irineu Albae Iuliae

† Ioachimi Romani et Bacau

† Casian Danubii inferioris

† Timotei Arad

† Nicolai in America

† Sofronie Varadinensis

† Nicodim Strehaiæ et Severini

† Visarion de Tulcea

† Petronii Salaj

† Siluan in Hungaria

† Siluan in Italia

† Timotei in Hispania et Portugallia

† Macarie in Europa septentrionali

† Varlaam Ploiesteanul, Episcopi Assistens Patriarchae

† Emiliani Lovisteanul, Episcopi Assistens archidioecesis Ramnic'

† IOANNES Casian a Vicina, Episcopus Assistens archidioecesis Orthodoxae Romaniae Americae.

Delegati Ecclesiae Cypri

† Georgii Paphon

† Chrysostomi Kition

† Chrysostomi

† Athanasii Limassol

† Neophyti Morphou

† Vasileios Constantiæ et Ammochostos

† Nikiphori Kykki et Tillyriae

† Isaiæ Tamassos et Oreini

† Barnabæ Tremithousæ et Lefkaræi

† Christophoros a Karpasion

† Nektarios Arsinoes

† Nikolai Amathi

† Epiphanii Ledra

† Leontii Chytron

† Porphyrii de Neapoli

† Gregorii Mesaoria

Ecclesiae Graeciae delegatio

Philippi, Neapolis et Thassos

† Chrysostomi

† Germanos Eleiae

† Alexandros de Mantineia et Kynouria

† Ignatii Arta

† Damaskini Didymoteixonis, Orestii et Soufli

† Alexii Nicáæi

† Hierotheos Nafpaktos et Aghios Vlasios

† Eusebii Samii et Ikaria

† Seraphim Kastoria

† Ignatii Demetriadis et Almyros

† Nicodemi Kassandreiæ

† Ephraim Hydra, Spetses et Aegina

† Theologos Serres et Nigritae

† Makarios Sidirokastron

† Anthimos Alexandroupolis .

† Barnabæ Neapol

† Chrysostomi

† Athenagoras Ilionis, Acharnonis et Petroupoli

† Ioannis de Lagkada, Litis et Rentinis

† Gabrielis de Nova Ionia et Philadelphia

† Chrysostomi Nicopolitani et Preveza

† Theoclitos Ierissos, Montis Atho et Ardameri

Delegatio Ecclesiae Poloniae

† Simonis Lodz et Poznan

† Abel Lublinensis et Chelmensis

† Iacobi Bialystok et Gdanski

† Georgii de Siemiatycze

† Paisios Gorlice

Delegati Ecclesiae Albaniae

† Ioan

† Demetrii Argyrokastron

† Nikollae Apolloniae et Fier

† Andon Elbasan

† Nathanael Amantia

† Asti Bylis

Delegatio Ecclesiae Bohemicae et Slovaci

† Michahelis Pragensis

† Isaiæ Sumperk

Photo: Russorum conversio. Fresco by Viktor Vasnetsov in ecclesia St. Vladimiri Kioviensis, 1896.

Nota de Sacro et Magno Ecclesiae Orthodoxae Concilio: Difficili- tate politica in Medio Oriente, Synaxis Primatum Ianuariarum MMXVI, Concilium Constantinopolitanum non statuit ac tandem statuit convocare Sanctum et Magnum Concilium apud Concilium. Academiae Orthodoxae Cretensis ab die 2016 ad 18 Iunii 27. Concilii apertio fiebat post Divinam Liturgiam festivitatis Pentecostes et clausurae Dominicae Omnium Sanctorum, iuxta calendarium orthodoxum. Synaxis Primatum Ianuariarum 2016 approbavit textus congruentes ut sex res in agenda Concilii: missio Ecclesiae orthodoxae in mundo huius temporis; Orthodoxa degentium; Autonomia et de modo praedicationis eius; Matrimonii Sacramentum eiusque impedimenta; De ieiunio et eius observantia hodie momentum; Relatio Ecclesiae Orthodoxae cum reliquo orbe Christiano.