S. Anastasius Sinaita, Scriptor ecclesiasticus, qui et Anastasius III, Metropolita Nicaeensis, vixit saeculo VIII.
Quaestio XVI: Cum apostolus dixerit, auctoritates huius mundi a Deo constitutos esse, hoc est, quod omnis princeps, rex et episcopus a Deo surrexerunt?
Ad secundum dicendum quod ex his quae Deus in lege dixit: Et ego dabo vobis pastores in cordibus vestris, Ier. qui vero non sunt digni, indignis pro indignitate, deo permissu vel voluntate, praeficiuntur. Audi aliquas de hoc fabellas.
Cum Phocas tyrannus regnaret, et per carnificem Vosonium monachum Constantinopolitanum, qui vir sanctus erat, et apud Deum magnae animi fortitudinem, ad eum simplicissime conversus est, coepit caedem exequi, dicens: Domine, quare fecisti? eum regem?". Et cum hoc per multos dies iterasset, responsum a Deo factum est, dicentis: Quia non inveni deterius.
Alia fuit civitas pessima circa Thebaidem, in qua multa vilia et turpia facta sunt. In hac civitate, homo pravus admodum residens, subito incidit in aliquem falsum amorem, et, tondetur capillo suo, habitum monasticum induens, sed nequitia sua facere non destitit. Contigit ergo ut illius civitatis episcopus moreretur. Apparuit autem angelus Domini viro sancto, et dixit ei : Vade et para civitatem, ut in episcopum eligat qui de laicis venit. Abiit vir sanctus, et fecit quod imperatum est. Et statim ille qui de ordine laicorum ordinatus est, hoc est idem plebanus, de quo diximus, in mente venit somnia et magnanimitas. Apparuit autem ei angelus Domini et dixit ei: “Quid te aestimas miser? Non quia dignus es sacerdotio, sed quia haec civitas tali episcopo digna est.
Si ergo videris aliquem indignum et scelestum regem, pontificem, vel episcopum, noli mirari, neque vituperes Dei providentiam, sed disce et crede, quia propter peccata nostra talibus tyrannis tradimur. Sed tamen a malis non recedemus.
ιλοκαλία τῶν ηπτικῶν καί Ἀσκητῶν (Ἀναστάσιος Σιναΐτης), τόμ. 13Β, .Π.Ε., ἐκδ. Γρηγοριος ὁ αλαμᾶς, Thessalonica 1998, σ. 225 ἑξ.
