Важноста на усогласувањето на ЕУ со човековите права е тема на дискусија со различен интензитет долго време. Потребата за тоа е очигледна денес, но е предмет на внимание од доцните 1970-ти, дури и пред формалното создавање на Европската унија каква што ја знаеме денес. Формалните и неформалните разговори за тоа како да се постигне пристапување на ЕУ кон Европската конвенција за човекови права (ЕКЧП) се одржаа и во рамките на претходниот ентитет на ЕУ и во Советот на Европа веќе кон крајот на 1970-тите.
Прашањето беше ставено на прв план уште еднаш со усвојувањето на Повелбата за фундаментални права на Европската унија (7 декември 2000 година).
Со влегувањето во сила на Договорот од Лисабон (1 декември 2009 година) и на Протоколот 14 кон ЕКЧП (1 јуни 2010 година), пристапувањето повеќе не беше само желба; таа стана законска обврска според член 6(2).
Целта на пристапувањето на ЕУ кон ЕКЧП е да придонесе за создавање единствен европски правен простор, постигнувајќи кохерентна рамка за заштита на човековите права во Европа.
Пристапувањето, сепак, не е толку едноставно како што беше за постојните 47 европски држави кои пристапија до системот на ЕКЧП досега. ЕУ е недржавен ентитет со специфичен и сложен правен систем, за разлика од оној на националната држава. За да пристапи ЕУ кон ЕКЧП, потребни се одредени прилагодувања на системот на ЕКЧП.
Работата за идентификување и решавање на правните и техничките прашања што би требало да ги реши Советот на Европа, во случај на предвиденото пристапување на ЕУ кон ЕКЧП, како и на средствата за да се избегне каква било контрадикторност меѓу правните системот на ЕУ и оној на ЕКЧП, започна во 2001 година.
Работата и преговорите продолжија во 2019 година, на барање на Комисијата на ЕУ, по пет години стопирање на процесот. Оттогаш, ад хок преговарачката група на Советот на Европа одржа седум состаноци составена од претставници на 47 земји-членки на Советот на Европа и претставници на Европската унија („47+1“). Последниот состанок се одржа од 7 до 10 декември 2021 година.
Кога ЕУ ќе пристапи кон ЕКЧП, таа ќе биде интегрирана во системот за заштита на основните права на ЕКЧП. Покрај внатрешната заштита на овие права со правото на ЕУ и Судот на правдата, ЕУ ќе биде обврзана да ја почитува ЕКЧП и ќе биде ставена под надворешна контрола на Европскиот суд на Човечки права.
Пристапувањето, исто така, ќе го зајакне кредибилитетот на ЕУ во очите на трети земји, кои ЕУ редовно ги повикува, во своите билатерални односи, да ја почитуваат ЕКЧП.
