На 23 март, Либералната партија на Канада и Новата демократска партија потпишаа договор за доверба и снабдување што ќе им понуди „стабилност“ на Канаѓаните до јуни 2025 година, како што рече канадскиот премиер Џастин Трудо.
Договорот веќе беше јавно познат ден претходно, на 22 март, но двајцата партиски лидери го потврдија договорот само ден потоа.
Трудо, премиер и лидер на Либералната партија, рече дека „тоа не беше лесна одлука“, но сепак „на Канаѓаните им требаше стабилност“.
Јагмет Синг, лидерот на Новата демократска партија, политичка партија која се смета за лево од либералите, повтори дека „ова не е коалиција“, бидејќи Новите демократи нема да добијат никакво место на владината маса. „Ќе продолжиме да се бориме за да обезбедиме луѓето да ја добијат потребната помош“, рече Синг, кој изјави дека овој договор „не е дестинација, туку почетна точка“.
Договорот опфаќа „доверба и буџетски мерки“, како и други клучни политики и е наведен во договорот од 7 точки меѓу двете големи левичарски партии во Канада. Договорот, насловен „Да се испорача за Канаѓаните сега, договор за снабдување и доверба“, опфаќа: национална стоматолошка грижа за Канаѓаните со ниски приходи; Законот за фармацевтска нега на Канада; доделување на станови; и посветеност за справување со климатските промени. Овој договор значи и дека НДП нема да иницира договор за недоверба на либералната влада до следниот парламент.
Кендис Берген, лидерот на внатрешната опозиција од Конзервативната партија, рече дека „овој договор не го почитува парламентот и не го почитува секој канадски гласач“. Други конзервативни функционери рекоа дека договорот е „цинично грабање моќ“.
Максвел Камерон, од Универзитетот во Колумбија, изјави за Global News:
„Тие [НДП] би можеле да го изгубат својот идентитет. Проблемот за помалата партија, кога ќе влезете во еден од овие аранжмани, е што е прилично лесно за гласачите да заборават дека сте биле таму за да ја дадете таа поддршка“.
Не е новина што коалициите, дури и неформалните, се крајно невообичаени во англосферата. Меѓутоа, има и други примери на неформални левичарски коалиции во Шпанија и Португалија, на пример. Тема која се повторува во овие коалиции (повторно, дури и во неформалните) е, како што рече Камерон, „дека на гласачите им е прилично лесно да заборават дека сте биле таму“. Ова се случи со португалската комунистичка партија и левиот блок во Португалија, бидејќи многу од нивните предлози штотуку беа присвоени од Социјалистичката партија. Ова заврши со падот на овие две помали левичарски партии на последните избори во Португалија.
Сепак, друга работа што португалската левичарска неформална коалиција може да ги научи на Канаѓаните е никогаш да не го потценуваат договорот за доверба и снабдување. Португалската „Герингонча“ издржа 6 години, спротивно на очекувањата на сите.
