Од свети Анастасиј Синајски, црковен писател, познат и како Анастасиј III, митрополит Никејски, живеел во 8 век.
Прашање 16: Кога апостолот вели дека властите на овој свет се поставени од Бога, дали тоа значи дека секој владетел, крал и епископ е подигнат од Бога?
Одговор: Од она што Бог го рекол во Законот: „И ќе ви дадам пастири во вашите срца“ (Ерем. 3:15), јасно е дека оние кнезови и цареви кои се достојни за оваа чест се назначени од Бога; додека оние кои не се достојни, тие се поставуваат над недостојните луѓе според нивната недостојност, по Божја дозвола или волја. Слушнете неколку приказни за ова.
Кога тиранинот Фока станал цар и почнал да го врши крвопролевањето преку џелатот Восониј, монах од Константинопол, кој бил свет човек и имал голема храброст пред Бога, со едноставност се обратил кон Него велејќи: „Господи, зошто направи него крал?“. И откако тој го повторуваше тоа многу денови, дојде одговор од Бог, кој гласеше: „Затоа што не најдов полош“.
Имаше уште еден многу грешен град околу Тебаид, во кој се случија многу гнасни и непристојни работи. Во овој град, еден многу развратен негов жител наеднаш паднал во некоја лажна љубов, отишол, си ја скратил косата и си ставил монашка навика, но не престанал да ги прави своите лоши дела. Така, се случи епископот на тој град да умре. Ангел Господов му се јави на еден свет човек и му рече: „Оди и приготви го градот за да изберат за епископ некој од мирјаните“. Светиот човек отиде и го направи она што беше заповедано. И штом се ракоположи тој што доаѓаше од чинот на мирјаните, односно истиот лаик за кој споменавме, во умот на (новиот владика) се појавија соништата и високоумноста. Тогаш му се јави ангел Господов и му рече: „Зошто мислиш високо за себе, беден? Ти не стана епископ затоа што си достоен за свештенство, туку затоа што овој град е достоен за таков епископ“.
Затоа, ако видите некој недостоен и зол цар, поглавар или епископ, не се чудете, ниту обвинувајте ја Божјата промисла, туку научете и верувајте дека поради нашите гревови сме предадени на такви тирани. Но, и покрај тоа, ние не се оддалечуваме од злата.
Извор: Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καί Ἀσκητῶν (Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης), τόμ. 13Β, Ε.Π.Ε., ἐκδ. „Γρηγοριος ὁ Παλαμᾶς“, Солун 1998, с. 225 ἑξ.
