Од свети Василиј Велики
Морално правило 80
Глава 22
Што е карактеристика на еден христијанин? Вера која работи со љубов (Гал. 5:6).
Што е вродено во верата? Непристрасна доверба во вистинитоста на Божјите вдахновени зборови, која не е потресена ниту од мисла што произлегува од природна неопходност, ниту од привидна побожност.
Што е карактеристично за верниците? Живеејќи во оваа доверба преку моќта на кажаните нешта, не осмелувајќи се да отстраните или додадете нешто. Зашто, ако „сè што не е од вера е грев“ (Рим. 14:23), според она што го рекол апостолот, „и верата доаѓа од слушањето, а слушањето од словото Божјо“ (Рим. 10:17). тогаш сè што е надвор од вдахновеното Свето писмо, а не од вера, е грев.
Што е карактеристика на љубовта Божја? Одржување на Неговите заповеди барајќи ја Неговата слава.
Што е карактеристика на љубовта кон ближниот? Не да го бара своето, туку она што е од духовна и физичка корист за саканиот.
Што е карактеристика на еден христијанин? Повторно раѓање преку крштевањето со вода и Дух.
Што е карактеристично за родената вода? Дека, како што Христос умре за гревот еднаш засекогаш, за да биде мртов и непропустлив на сите престапи, според напишаното: „што се крстивме во Христа Исуса, ние се крстивме во неговата смрт; и така бевме погребани со Него преку крштевањето во смрт, знаејќи дека нашиот старец беше распнат со Него, за да биде уништено гревовното тело, за да не бидеме веќе робови на гревот“ (Рим. 6:3- 4а, 6).
Што е карактеристика на раѓањето од Духот? Да стане според мерката што му е дадена од што е роден, според она што е напишано „роденото од тело е тело, а роденото од Духот е дух“ (Јован 3:6).
Што е карактеристично за родените погоре? Да го соблече стариот човек со неговите дела и копнежи и да го облече новиот човек, кој се обновува во знаењето, според ликот на неговиот Создател (сп. Кол. 3, 9-10), според реченото: „ сите што се крстија во Христа, во Тебе се облечеа во Христа“ (Гал. 3:27).
Што е карактеристика на еден христијанин? Чистење од секаква телесна и духовна нечистотија преку Христовата крв и правење свети дела со страв Божји и со љубов Христова (сп. 2. Кор. 7, 1), а немајќи дамка или порок или нешто слично, но да се биде свет и непорочен (Ефес. 5:27), и така да се јаде телото Христово и да се пие крвта, „зашто, кој јаде и пие недостојно, јаде и пие неговата осуда“ (1. Кор. 11:29).
Што е карактеристично за оние кои јадат леб и ја пијат чашата Господова? Постојаното зачувување на споменот на Оној Кој за нас умре и воскресна.
Што е карактеристично за оние кои ја чуваат оваа меморија? Дека не живеат за себе, туку за Оној Кој умре и воскресна за нив (2. Кор. 5:15).
Што е карактеристика на еден христијанин? Да ги надмине по праведност во сè книжниците и фарисеите (Мт. 5, 20), според мерката на Господовото учење според Евангелието.
Што е карактеристика на еден христијанин? Сакајте се еден со друг како што Христос нè возљуби нас (Еф. 5:2).
Што е карактеристика на еден христијанин? Секогаш да го гледаме Господа пред него (Пс. 15:8).
Што е карактеристика на еден христијанин? Да се биде буден секој ден и секој час и постојано да биде подготвен во најголемо совршенство да му угоди на Бога, знаејќи дека Господ ќе дојде во час што не го очекува (сп. Лука 12).
Забелешка: Моралните правила (Regulae morales; Ἀρχή τῶν ἠθικῶν) се дело на свети Василиј Велики, во кое тој најдобро што може го исполнува своето ветување дадено на подвижниците во регионот на Понт: да ги собере на едно место забраните и обврски расфрлани овде-онде во Новиот Завет за оној кој живее според Божјите заповеди. Тоа се духовни упатства кои донекаде личат на корисна референтна книга за новозаветните текстови. Тие содржат осумдесет правила, при што секое правило е поделено на различен број поглавја.
Последното правило 80 содржи дваесет и две поглавја кои општо се однесуваат на тоа какви треба да бидат христијаните, како и оние на кои им е доверено проповедањето на Евангелието.
Ова правило завршува со Поглавје 22, кое сепак стои поинаку од другите. Можеби треба да се гледа како епилог на целокупните Морални правила. Се разбира, и во него светецот останува верен на себе, пополнувајќи го со цитати и алузии на библиски текстови, но притоа при неговото читање се остава чувството на постојано воздигнување, во кое секој одговор води кон следното прашање.
Извор: Patrologia Graeca 31, 868C-869C.
