Ahli arkeologi telah menggali tempat perlindungan purba yang terletak berhampiran mata air panas bumi di perbandaran Itali San Casciano dei Bani. Penyelidik berjaya menemui lebih daripada tiga ribu syiling, serta artifak gangsa korban dalam bentuk pelbagai bahagian tubuh manusia: telinga, kaki, rahim dan lingga. Dengan cara ini, semasa era Rom, orang ramai dijangka menyingkirkan penyakit, lapor agensi Itali ANSA. San Casciano dei Bani terletak di wilayah Siena, Itali. Ia terkenal dengan mata air geotermanya, yang telah digunakan orang sejak zaman Etruscan.
Penggalian arkeologi telah mendedahkan tempat mandi terbuka, tinggalan mandian Rom, serta tempat perlindungan Rom berbilang lapisan yang dibina di bawah Octavian Augustus di tapak tempat perlindungan yang lebih tua sejak zaman Etruscan. Pada abad ke-1 Masihi kompleks pemujaan ini telah rosak teruk akibat kebakaran, selepas itu ia dipulihkan dan diperluaskan. Pada awal abad ke-4 ia telah dibina semula, tetapi pada penghujungnya ia telah dimusnahkan, yang jelas berkaitan dengan Kristianisasi kawasan itu. Penyelidikan monumen ini telah membawa banyak penemuan berharga. Sebagai contoh, sejumlah besar syiling ditemui, tiga mezbah yang didedikasikan untuk Apollo, Isis dan Fortuna Primigenia, patung marmar dewi Hygia. Sebilangan besar hadiah menunjukkan bahawa tempat kudus itu sangat penting dan digunakan, antara lain, untuk melakukan upacara penyembahan di mata air panas. Tahun ini, ahli arkeologi sudah pun menjalankan penggalian musim keenam di monumen ini. Antara penemuan baharu itu ialah lebih tiga ribu syiling, objek gangsa dalam bentuk bahagian tubuh yang berbeza, contohnya kaki, telinga, zakar dan rahim. Para penyelidik mendapati bahawa persembahan di tempat yang berkaitan dengan penyembuhan sering dibuat dalam bentuk objek yang menggambarkan bahagian badan yang berpenyakit. Sebagai contoh, rahim gangsa yang jarang dikorbankan nampaknya bertujuan untuk membantu kelahiran seorang anak. Objek yang serupa, tetapi diperbuat daripada terracotta, kadangkala ditemui oleh sarjana di kuil Etruscan dan Rom.
Musim ini, ahli arkeologi meluaskan kawasan penggalian dengan ketara, akibatnya mereka berjaya menemui bukti keruntuhan besar yang berlaku pada akhir abad III. Kemudian lubang dengan kedalaman lebih daripada dua meter terbentuk di dalam tanah, yang merosakkan bangunan di sekeliling - kolam, tiang dan bangunan. Orang Rom kemudian membina mezbah di corong itu sendiri untuk menenangkan dewa-dewa yang tidak berpuas hati. Skala tempat perlindungan yang didedahkan, menurut ahli arkeologi Jacopo Taboli, ternyata jauh lebih besar daripada yang dijangkakan. Menurutnya, monumen ini tidak mempunyai analog sama ada di Itali mahupun di Mediterranean.
