Psychiatria europejska w złym stanie

Stosowanie przymusu i siły nadal jest powszechną praktyką w europejskiej psychiatrii, pomimo wysiłków zmierzających do ograniczenia ich stosowania.

W ostatnich badaniach przyjrzano się punktom widzenia pacjentów na temat usług zdrowia psychicznego. w jedno badanie z 2016 roku Przeanalizowano retrospektywne poglądy pacjentów na ich przyjęcie i długość pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Badanie obejmuje analizę przeprowadzoną przymusowo zatrzymanych pacjentów hospitalizowanych w 10 krajach europejskich, z których 770 poddano jednemu lub więcej środkom przymusu podczas pozbawienia wolności.

Wyniki wskazują na szkodliwe skutki stosowania przymusu w zakresie skuteczności leczenia szpitalnego.

Główny badacz badania Paul McLaughlin z Unit for Social & Community Psychiatry, Collaborating Centre for Mental Health Services Development w Anglii, zauważył: „Stosowanie przymusu w opiece psychiatrycznej pozostaje powszechną praktyką w jurysdykcjach na całym świecie. Oprócz przymusowego przyjęcia do szpitala na podstawie ustawowych uprawnień do zatrzymania, najbardziej oczywistymi formami stosowania przymusu są te określane jako „środki przymusu” – przymusowe podawanie leków psychotropowych wbrew woli pacjenta, przymusowe odosobnienie lub odosobnienie, oraz ręczne lub mechaniczne unieruchomienie kończyn lub ciała pacjenta w celu uniemożliwienia swobodnego ruchu. Pomimo powszechnego stosowania środków przymusu, istnieje jednak niezwykły brak dowodów empirycznych co do ich związku z wynikami leczenia”.

Stosowanie środków przymusu byłoby uzasadnione tylko wtedy, gdy ich zastosowanie spowodowałoby poprawę sytuacji leczniczej osoby poddanej interwencji lub ewentualnie innych osób leczonych, które odczułyby negatywne skutki działań tej osoby. Jednak według kilku ekspertyz wydaje się, że tak nie jest.

Paul McLaughlin i jego współpracownicy śledczy na podstawie wyników swoich badań stwierdzili: „Biorąc pod uwagę ich powszechne stosowanie, związek między środkami przymusu a wynikami leczenia jest wyraźnie ważny. Pomijając ryzyko fizyczne, które wiąże się z użyciem siły, badania jakościowe konsekwentnie pokazują, że środki przymusu mogą być odbierane przez pacjentów jako upokarzające i przygnębiające, i zaczęto rozważać psychologiczne ryzyko ich użycia."

Przymus skutkuje dłuższym pobytem w szpitalu

W badaniu wzięło udział łącznie 2030 mimowolnych pacjentów z 10 krajów. Stwierdzono, że 770 (37.9%) zostało poddanych co najmniej jednemu środkowi przymusu w ciągu pierwszych czterech tygodni od przyjęcia lub mniej, jeśli zostali wypuszczeni ze szpitala psychiatrycznego wcześniej. 770 pacjentów doświadczyło 1462 zarejestrowanych przypadków użycia środków przymusu.

Z tego odkrycia Paul McLaughlin wywnioskował, że: „Stosowanie leków przymusowych wiązało się ze znacznie mniejszym prawdopodobieństwem usprawiedliwienia przez pacjentów, gdy przeprowadzano wywiad po trzech miesiącach. Wszystkie środki przymusu były związane z dłuższym pobytem pacjentów w szpitalu".

Rozważając różne zmienne, stwierdzono, że odosobnienie było istotnym predyktorem dłuższego pobytu w szpitalu, dodając około 25 dni do średniej liczby przyjęć.

Podczas sprawdzania, czy niektóre rodzaje przymusu miały silniejszy wpływ niż inne, okazało się, że wymuszone leczenie wydaje się mieć niezwykle silne działanie. Użycie tego rodzaju siły silnie przyczynia się do dezaprobaty pacjenta dla leczenia psychiatrycznego.

Rosnące mimowolne zobowiązania

An redakcyjny opublikowany w British Medical Journal w 2017 r., przeanalizował rosnący odsetek przymusowych hospitalizacji psychiatrycznych w Anglii. W ciągu sześciu lat wzrosła o ponad jedną trzecią. W Szkocji liczba zatrzymań wzrosła o 19% w ciągu pięciu lat.

Szokująco sytuacja uległa pogorszeniu do takiego stopnia, że ​​ponad połowa przyjęć do szpitali psychiatrycznych w Anglii jest obecnie przymusowa. Jest to najwyższy wskaźnik odnotowany od czasu Ustawy o zdrowiu psychicznym z 1983 roku.

Niemcy również doświadczyły pogorszenia. Badanie przedstawiony na Konferencji Tematycznej Światowego Towarzystwa Psychiatrycznego (WPA): Leczenie przymusowe w psychiatrii, która odbyła się w 2007 r., dokonała przeglądu wskaźników zaangażowania obywatelskiego w Niemczech. Badanie wykazało, że po wyłączeniu tych zobowiązań, które pozwalały na fizyczne unieruchomienie, liczba ta wzrosła ponad dwukrotnie. Wzrost wyniósł od 24 do 55 na 100,000 1992 mieszkańców w okresie 2005-64. Patrząc na wskaźniki zaangażowania publicznego, wzrosły one z 75 do 38. Podsumowując różne rodzaje, suma wszystkich zobowiązań wzrosła w Niemczech o XNUMX procent.

Poza rodzajem pozbawienia wolności poprzez zobowiązania obywatelskie, w Niemczech stosowana jest także inna forma przymusu. Osoby coraz częściej trafiają przed sąd. Wskaźniki orzeczeń sądowych w zakresie ograniczeń fizycznych obowiązujących od 1992 r. wzrosły ponad siedmiokrotnie, z 12 do 90 na 100,000 XNUMX mieszkańców.

W Danii jeszcze bardziej znaczące jest coraz większe wykorzystanie możliwości pozbawienia ludzi wolności poprzez przymusowe oddanie się psychiatrii. Niemal liniowy wzrost miał miejsce od 1998 r., kiedy oddano 1522 osoby, do 2020 r., kiedy przymusowo zaangażowano 5165 osób.