Połączenia Europejska konwencja praw człowieka, wymienia podstawowe prawa i wolności, których nigdy nie mogą naruszyć państwa, które ratyfikowały Konwencję. Należą do nich takie prawa jak: prawo do życia lub zakaz tortur, prawo do wolności i bezpieczeństwa oraz prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego.
Konwencja zapewnia wspólną podstawę prawną umożliwiającą takie samo rozumienie praw człowieka dla każdej osoby, bez względu na to, w jakim kraju w Europie dana osoba mieszka, i nawet jeśli państwa te nie mają tych samych tradycji politycznych, prawnych lub społecznych.
Napisany w latach po II wojnie światowej
Konwencja powstała i została napisana w latach po drugiej wojnie światowej chronić jednostki przed nadużyciami ich państw, aby stworzyć zaufanie między społeczeństwami i rządami oraz umożliwić dialog między państwami.
Europa i świat w ogólności znacznie się rozwinęły od 1950 r., zarówno pod względem technologicznym, jak i pod względem punktu widzenia osoby i konstruktów społecznych. Przy takich zmianach w ciągu ostatnich siedemdziesięciu lat luki w minionych realiach i brak przewidywania w formułowaniu niektórych artykułów w Konwencji stwarzają wyzwania w zakresie postrzegania i ochrony prawa człowieka w dzisiejszym świecie.
Aby sprostać tym wyzwaniom, Konwent Europejski musiał ewoluować. Był on często aktualizowany i dodawane były nowe protokoły, aby poszerzyć zakres praw człowieka, uwzględniając zmiany w społeczeństwie, w tym kwestie związane z nowymi technologiami, bioetyką czy środowiskiem, ale także inne kwestie, które dziś uważamy za normalne, takie jak jako ochrona własności, prawo do wolnych wyborów czy swobody przemieszczania się.
Twórcy, którzy sformułowali tekst Konwencji Europejskiej, byli edukowani i działali w czasach, w których prawa człowieka nie były w centrum tworzenia prawa i modelu społecznego. Dlatego w pierwszej kolejności konieczne było jej sformułowanie. Musiało to zostać uzgodnione politycznie w świecie, który właśnie przeszedł przez dwie wojny światowe i stanął w obliczu wielu bardzo poważnych wyzwań, aw niektórych przypadkach kraje te mogły nie być jeszcze w pełni gotowe na Powszechne Prawa Człowieka.
Nowe realia z rozwojem technologicznym i postawami społecznymi
Od czasu otwarcia Konwencji do podpisu w 1950 r. nastąpiły znaczące zmiany w podejściu do spraw takich jak kara śmierci oraz dyskryminacja ze względu na płeć i niepełnosprawność. Ponadto Konwencja Europejska musi być również stosowana w odniesieniu do rzeczy, które nie istniały w 1950 r., takich jak kamery bezpieczeństwa o szerokim zastosowaniu (znane jako CCTV) w miejscach publicznych i w sklepach, zapłodnienie in vitro (IVF), Internet, różne postęp w medycynie i wiele innych rzeczy.
Europejski Trybunał Praw Człowieka, główny organ prawny Rady Europie która interpretuje Konwencję Europejską i orzeka w sprawach związanych z jej stosowaniem lub jej brakiem w prawdziwym życiu, gdy została wniesiona do niej, orzeka w wielu kwestiach społecznych, takich jak aborcja, wspomagane samobójstwo, rewizja ciała, niewolnictwo domowe, noszenie symboli religijnych w szkołach, ochrona źródeł dziennikarzy i przechowywanie danych DNA.
W niektórych przypadkach podnoszono krytykę Konwentu Europejskiego, a dokładniej jego interpretacji, że rozszerzyła się „ponad to, co twórcy Konwentu mieli na myśli, podpisując się pod nim”. Takie twierdzenia zwykle były podnoszone przez niektóre frakcje konserwatywne, ale ich analiza w rzeczywistości okazuje się niesłuszna i wykazuje niewielkie zrozumienie tego, jak tworzy się i interpretuje prawa.
Sprzeciw wobec „aktywizmu sądowego” Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który w bardzo rzadkich przypadkach może opierać się na faktycznie wątpliwym orzeczeniu Trybunału, jest częściej związany z kwestiami, w których skarżący nie zgadza się z wyrokiem, a nie z faktem Trybunał dokonuje interpretacji pewnego aspektu Konwencji Europejskiej w świetle współczesnych uwarunkowań, w tym innych międzynarodowych praw człowieka.
Traktowanie Konwencji Europejskiej jako „żywy instrument” ma zasadnicze znaczenie, jeśli prawo ma dostosować się do tych zmian, a znaczące prawa człowieka mają pozostać rzeczywistością. Konwencja Europejska musi być „żywym instrumentem”, gdy świat się zmienia, nie zmieniając ducha praw człowieka.
