Dystrykt Swat koncentruje się w Dolinie Swat, zwykle nazywanej po prostu Swat, która jest naturalnym regionem geograficznym otaczającym Rzeka Swat. Dolina była głównym ośrodkiem wczesnych Buddyzm pod starożytnym królestwem gandharai był głównym ośrodkiem Buddyzm Gandharan, z ogniskami buddyzmu utrzymującymi się w dolinie aż do X wieku, po czym obszar ten stał się w dużej mierze muzułmański.
Archeolodzy znaleźli jedną z najstarszych znanych świątyń buddyjskich w mieście Barikot, w pakistańskim regionie Swat.
Wykopaliska prowadzono w ramach włoskiej misji we współpracy z Międzynarodowym Stowarzyszeniem Studiów Śródziemnomorskich i Orientalnych (ISMEO).
Zespół badał starożytny akropol Barikota, gdzie postanowili wykopać teren wcześniej splądrowany przez szabrowników, który był zaśmiecony okopami rabusiów.
Odsłoniło to pozostałości starożytnej świątyni buddyjskiej o wysokości do trzech metrów, zbudowanej na podium, na którym stoi cylindryczna konstrukcja, w której znajduje się mała stupa.
Z przodu świątyni znajduje się niewielka stupa i podium monumentalnego filaru lub kolumny, a także szereg pomieszczeń przedsionka, które prowadziły do wejścia, które otwierało się na publiczny dziedziniec z widokiem na starożytną drogę.
Świątynia pochodzi z mniej więcej drugiej połowy II wieku p.n.e., ale może być jeszcze starsza z okresu Mauryi w III wieku pne (nie zostało to jeszcze potwierdzone przez datowanie węglem 2).
Wykopaliska ujawniły również, że pomnik powstał na pozostałościach wcześniejszej budowli otoczonej niewielką, archaiczną stupą, która poprzedza okres indogrecki. Datuje się to na około 150 rpne za panowania indyjsko-greckiego króla Menandera I lub jednego z jego pierwszych następców, dla którego zgodnie z indyjską tradycją buddyjską Menander I przeszedł na buddyzm.
W ostatnich dniach misji badacze odkryli, że części indyjsko-greckiego pomnika zostały zbudowane na jeszcze starszej konstrukcji, której warstwy obejmowały materiały ceramiczne i figurki z terakoty, które prawdopodobnie były używane w Barikot w IV i III wieku PNE.
Profesor Luca Maria Olivieri z Uniwersytetu Ca' Foscari w Wenecji powiedział: „Odkrycie wielkiego pomnika religijnego powstałego w czasach Królestwa Indyjsko-Greckiego świadczy o tym, że był to ważny i starożytny ośrodek kultu i pielgrzymek. W tym czasie Swat było już świętą ziemią dla buddyzmu”.
Partowie zostali wyparci ze Swat przez Kuszan, z siedzibą w Dolina Peszawar. Rządy Kushan zapoczątkowały to, co przez wielu uważane jest za złoty wiek Gandhary. Pod największym królem Kushan, KaniszkaSwat stało się ważnym regionem dla produkcji sztuki buddyjskiej, a na tym obszarze zbudowano wiele buddyjskich świątyń. Jako patron Buddyzm Mahajany, nowi buddyści stupy budowano, a stare powiększano. Chiński pielgrzym Fa-Hsien, który odwiedził dolinę około 403 roku n.e. wymienia 500 klasztorów.
Kuszan– ery buddyjskie stupy i posągi w dolinie Swat zostały zburzone przez Talibowie, a twarz Buddy Jehanabada została wysadzony w powietrze za pomocą dynamit,ale został naprawiony przez grupę włoski konserwatorzy w dziewięcioletnim procesie. Talibowie i szabrownicy następnie zniszczyli wiele buddyjskich artefaktów Pakistanu i celowo wybrali relikwie buddyzmu Gandhary do zniszczenia. Artefakty Gandhary pozostałe po rozbiórkach zostały następnie splądrowane przez złodziei i przemytników.
Około 38% gospodarki Swat zależy od turystyka a 31% zależy od rolnictwo.
