Agronom pracujący dla Światowego Programu Żywnościowego (WFP) na Haiti mówi UN News, że podobnie jak ludzie, którym pomaga dzisiaj, pamięta, jak to jest być głodnym jako dziecko.
Jako dziecko Rose Senoviala Desir mieszkała w północnohaitańskim mieście Cap Haitien i otrzymywała ciepłe posiłki w ramach WFPprogram dożywiania w szkole, ale głodował w weekendy, kiedy nie było szkoły. Mówi, że karmienie w ten sposób młodych Haitańczyków wpłynęło na jej decyzję o pracy w WFP.
„Moja mama była nauczycielką i musiała podróżować bardzo daleko do pracy, więc nie mogła gotować dla mnie i trzech braci do późnych godzin wieczornych. Miałem szczęście, ponieważ uczęszczałem do szkoły, w której WFP zapewniało dzieciom bezpłatne gorące posiłki. Otrzymywałem te posiłki od piątego, szóstego do dwunastego roku życia.
Młodszy ode mnie brat o pięć lat nie dostawał posiłków do szkoły, więc po tym, jak wszystkie dzieci zjadły, poszłam do kuchni i poprosiłam, żebym zabrała trochę jedzenia do domu. W weekend nie dostawaliśmy tych ciepłych posiłków, więc czasami nie jedliśmy, więc wiem, jak to jest być głodnym. I zrozumiałem, o ile trudniej było uczyć się na pusty żołądek. Moja mama wydała wszystkie pieniądze, które miała na posyłanie dzieci do szkoły. Uświadomiło mi to, jak ważny jest WFP dla mojej rodziny i dla mojego kraju.
Zawsze interesowałem się roślinami, zwierzętami i rolnictwem. W wakacje zawsze chodziłam do domu dziadków, który znajdował się poza miastem i pomagałam na ich małej działce. Nauczyłam się hodować kozy, a także kury, kaczki i indyki i poszłam z dziadkiem do hodowli ryb, aby wybrać ryby, które kupimy na sprzedaż lub sami zjemy.
WFP Haiti/Theresa Piorr Rose Senoviala Desir z WFP spotyka się z rolnikami na północy Haiti.
Uczono mnie także, jak uprawiać i zbierać chlebowiec, który jest pysznym owocem, który moja babcia sprzedawała na targu. Pomogłem przesortować fasolę, którą wyhodowali moi dziadkowie; Biała fasola dostała najlepszą cenę, potem czerwona, a potem czarna, więc moim zadaniem było sortowanie ich na sprzedaż.
Nauczyłem się tak wiele pomagając dziadkom i tak bardzo mi się to podobało, że budowanie na tej wiedzy poprzez studiowanie agronomii na uniwersytecie było dla mnie oczywistym wyborem. Pracowałam jako gospodyni u lekarza, więc było mnie stać na opłacenie czesnego, a studia ukończyłam w 2014 roku.
Zawsze chciałam się uczyć, ale także dzielić się swoją wiedzą i przeszkoliłam wiele kobiet w kwestiach rolniczych. Zdałem sobie sprawę, że tym, czego najbardziej chciałem od życia, była pomoc osobom słabszym, nawet ratowanie życia, więc moje wartości naprawdę były zgodne z wartościami WFP.
Obecnie moja praca koncentruje się na budowaniu odporności wśród ludności wiejskiej, pomagając im przystosować się do zmieniającego się klimatu i wspierając ich wysiłki na rzecz ochrony ziemi i źródeł utrzymania poprzez budowanie struktur, które będą zapobiegać erozji i wspomagać nawadnianie. Większość tych prac została ukończona w zeszłym roku i już widzimy poprawę pod względem plonów, które wytrzymują niekorzystne warunki pogodowe, a także wzrost plonów”.
Po raz pierwszy opublikowany przez UN
