Benedict Mayaki, SJ – Papież Franciszek w czwartkowy wieczór – piątego dnia swojej podróży apostolskiej do Kanady – przewodniczył Nieszporom z biskupami, duchowieństwem, osobami konsekrowanymi, seminarzystami i pracownikami duszpasterskimi w Bazylice Notre-Dame de Québec.
Podczas homilii podczas tego wydarzenia Ojciec Święty podkreślił znaczenie spotkania w katedrze Kościoła, którego pierwszy biskup, św. Franciszek de Laval, otworzył seminarium w 1663 r. i poświęcił swoją posługę formacji kapłanów.
Zwrócił uwagę, że czytania podczas nieszporów mówią o starszych (prezbiterach), zauważając, że św. aby okazać troskę Jezusa o wszystkich i Jego współczucie dla ran każdego”.
Pastorzy znakiem Chrystusa
Pasienie trzody, powiedział Papież, powinno odbywać się „z oddaniem i czułą miłością” – jak nalega św. Piotr – prowadząc ją i nie pozwalając jej zbłądzić, ponieważ „jesteśmy znakiem Chrystusa”. Pastorzy powinni to robić chętnie, nie jako obowiązek, jak zawodowy personel religijny lub święci funkcjonariusze, ale „gorliwie iz sercem pasterza”.
Papież zwrócił uwagę, że także pasterze są „opiekuni” miłosierną miłością Chrystusa i czują bliskość Boga. To, jak stwierdził, jest „źródłem radości posługi, a przede wszystkim radości wiary”.
Chrześcijańska radość
„Radość chrześcijańska jest doświadczeniem pokoju, który pozostaje w naszych sercach, nawet gdy jesteśmy nękani próbami i utrapieniami”, powiedział Papież, „bo wtedy wiemy, że nie jesteśmy sami, ale towarzyszy nam Bóg, który nie jest obojętny na nasz los”.
Wyjaśnił, że nie jest to tania radość, jaką czasem proponuje świat, ani bogactwo, wygoda i bezpieczeństwo, ale raczej „darmowy dar, pewność świadomości, że jesteśmy kochani, wspierani i obejmowani przez Chrystusa w każdym sytuacja życiowa”.
Zagrożenia radości wiary
Zastanawiając się nad radością Ewangelii w naszych wspólnotach, Papież wskazał na sekularyzację jako jeden z czynników, który „zagraża radości wiary, a tym samym grozi jej zmniejszeniem i narażeniem na szwank naszego życia jako chrześcijan”.
Ubolewa, że sekularyzacja bardzo wpłynęła na styl życia współczesnych mężczyzn i kobiet, którzy spychają Boga na dalszy plan. „Wydaje się, że Bóg zniknął z horyzontu, a Jego słowo nie wydaje się już kompasem kierującym naszym życiem, naszymi podstawowymi decyzjami, naszymi relacjami międzyludzkimi i społecznymi” – powiedział Papież.
Biorąc pod uwagę kulturę otoczenia, Papież Franciszek ostrzega przed popadnięciem w „ofiarę pesymizmu lub urazy, przechodząc od razu do negatywnych osądów lub próżnej nostalgii”. Raczej rozwija dwa możliwe poglądy na świat: „pogląd negatywny” i „pogląd wnikliwy”.
Negatywne a wyrafinowane poglądy
Pierwszy pogląd – negatywny – „rodzi się często z wiary, która czuje się atakowana i myśli o niej jako o swoistej „zbroi”, broniącej nas przed światem”, powiedział Papież, dodając, że ten pogląd narzeka, że „świat jest złem, panuje grzech” i ryzykuje, że przyoblecze się w „ducha krucjaty”.
Papież ostrzega przed tym, ponieważ jest to „niechrześcijańskie” i „nie jest to droga Boża”. Zauważa, że Bóg brzydzi się światowością i ma pozytywny pogląd na świat, błogosławi nasze życie i wciela się w sytuacjach historycznych, aby „wzrastać nasienie Królestwa w tych miejscach, gdzie ciemność zdaje się triumfować”.
Jesteśmy wezwani do „poglądu podobnego do Boga, który rozeznaje dobro i wytrwale tego szuka, widzi i pielęgnuje. To nie jest naiwny pogląd, ale pogląd, który… dostrzega rzeczywistość”, nalega Papież Franciszek.
Sekularyzacja i sekularyzm
Aby udoskonalić nasze rozeznanie zsekularyzowanego świata, Ojciec Święty zaleca czerpanie inspiracji od Pawła VI, który postrzegał sekularyzację jako „wysiłek sam w sobie sprawiedliwy i uzasadniony iw żaden sposób niezgodny z wiarą lub religią” w celu odkrycia praw rządzących rzeczywistością i życiem ludzkim wszczepiony przez Stwórcę. Paweł VI dokonał również rozróżnienia między sekularyzacją a sekularyzmem, który generuje subtelne i różnorodne „nowe formy ateizmu”, w tym społeczeństwo konsumpcyjne, przyjemność ustanawianą jako najwyższą wartość, pragnienie władzy i dominacji oraz wszelkiego rodzaju dyskryminację.
Jako Kościół i jako pasterze Ludu Bożego i pracownicy duszpasterstwa, Papież mówi, że to do nas należy „dokonanie tych rozróżnień” i „dokonanie tego rozeznania”, dodając, że jeśli poddamy się negatywnemu poglądowi, ryzykujemy wysłanie złego przesłanie – tak jakby krytyka sekularyzacji maskowała „nostalgię za sakralizowanym światem, dawnym społeczeństwem, w którym Kościół i jego duchowni mieli większą władzę i znaczenie społeczne”.
Sekularyzacja: wyzwanie dla naszej wyobraźni duszpasterskiej
Sekularyzacja, kontynuował Papież, „wymaga, abyśmy zastanowili się nad zmianami w społeczeństwie, które wpłynęły na sposób, w jaki ludzie myślą i organizują swoje życie” – a nie nad zmniejszeniem znaczenia społecznego Kościoła.
W konsekwencji „sekularyzacja” stanowi wyzwanie dla naszej duszpasterskiej wyobraźni”, oraz „okazją do restrukturyzacji życia duchowego w nowych formach i nowych sposobów istnienia”. Wnikliwy pogląd „motywuje nas zatem do rozwijania nowej pasji ewangelizacji, do poszukiwania nowych języków i form wyrazu, do zmiany niektórych priorytetów duszpasterskich i do skupienia się na tym, co istotne”.
Przekazywanie radości wiary
Papież Franciszek podkreśla dalej znaczenie przekazywania Ewangelii i radości wiary dzisiejszym mężczyznom i kobietom, podkreślając, że jest to głoszenie „świadectwa pełnego bezinteresownej miłości”, które powinno ukształtować się w „osobistym i kościelnym stylu życia”. które może rozbudzić pragnienie Pana, wzbudzić nadzieję oraz promieniować zaufaniem i wiarygodnością”.
Wskazując na trzy wyzwania, które mogą kształtować modlitwę i posługę duszpasterską, Papież powiedział, że pierwszym jest „ujawnić Jezusa” i powrócić do pierwotnego przepowiadania, pośród duchowych pustyń stworzonych przez sekularyzm i obojętność. Dodał, że musimy znaleźć nowe sposoby głoszenia Ewangelii tym, którzy jeszcze nie spotkali Chrystusa, a to wymaga „kreatywności duszpasterskiej, zdolnej dotrzeć do ludzi, w których żyją, znaleźć możliwości słuchania, dialogu i spotkania”.
Okazja do nawrócenia
Drugie wyzwanie – świadek – powiedział Papież, wymaga od nas wiarygodności, ponieważ Ewangelia jest skutecznie głoszona „gdy samo życie przemawia i objawia wolność, która wyzwala innych, współczucie, które nie wymaga niczego w zamian, miłosierdzie, które przemawia w milczeniu Chrystusa”.
W tym kontekście Papież pomyślał o Kościele w Kanadzie, który został wytyczony na nową ścieżkę po tym, jak został zraniony przez zło popełnione przez niektórych jego synów i córki. Ojciec Święty mówił także o skandalach związanych z wykorzystywaniem seksualnym nieletnich i osób bezbronnych.
Aby pokonać kulturę wykluczenia, papież Franciszek opowiada się za tym, aby biskupi i księża zaczynali od siebie i nie czuli się lepsi od naszych braci i sióstr. Podobnie pracownicy duszpasterscy powinni „rozumieć służbę jako władzę”.
Braterstwo, trzecie wyzwanie, oznacza, że Kościół będzie „wiarygodnym świadkiem Ewangelii, im bardziej jego członkowie ucieleśniają komunię, stwarzając możliwości i sytuacje, które umożliwią wszystkim, którzy zbliżają się do wiary, spotkanie ze wspólnotą gościnną, zdolną do słuchania, nawiązania dialogu i promowanie wysokiej jakości relacji”.
