MIGA SEKRETARZ: Dzień dobry wszystkim.
Po pierwsze, chciałbym powiedzieć, że wizyta u naszych sąsiadów w amerykańskim Instytucie Pokoju jest zawsze szczególną przyjemnością. Lise, bardzo dziękuję za goszczenie nas. Cudownie jest tu być.
A Rina, tobie, naszemu specjalnemu wysłannikowi, zespołowi pracującemu z tobą, wielu innym, którzy są zaangażowani w dzisiejszą premierę, jestem wdzięczny za wszystko, co zrobiłeś, aby połączyć nas wszystkich dzisiaj, ale za pracę to się dzieje każdego dnia, o czym będę miał okazję porozmawiać przez kilka następnych minut. Ale naszym kolegom z całego rządu USA, społeczeństwu obywatelskiemu, dziękuję również za wspieranie równości, wspieranie szans kobiet i dziewcząt w całym Afganistanie.
I specjalne podziękowania dla niezwykłych panelistów, których dziś mieliśmy. Naprawdę nie mogę się doczekać, kiedy będę mógł wkrótce porozmawiać z Tobą bezpośrednio. Ale jak wszyscy wiecie, służyli w Afganistanie na różne sposoby, w różnych rolach, ale jest jeden wątek, który przewija się przez ich służbę publiczną. Każda z nich od dziesięcioleci pomaga wzmocnić prawa afgańskich kobiet i dziewcząt, a także członków innych słabszych grup społecznych.
Dziś reprezentują wielu innych w Afganistanie i na całym świecie, którzy poświęcili swoje życie tej niezwykle żywotnej i głęboko zaszczytnej misji.
Jak wyjaśnili paneliści, spotykamy się w trudnym czasie dla afgańskich kobiet i dziewcząt.
Odkąd talibowie przejęli ponad rok temu, odwrócili dużą część otwartości i postępu, który został dokonany w ciągu poprzednich dziesięcioleci. Uciszyli społeczeństwo obywatelskie i dziennikarzy. W marcu zakazali niezależnym mediom międzynarodowym, takim jak Voice of America i BBC, nadawania w Afganistanie. Nadal zastraszają i cenzurują afgańskie media. Tłumili swobodne praktykowanie religii zarówno dla muzułmanów, jak i niemuzułmanów.
Być może przede wszystkim nie przestrzegali praw człowieka kobiet i dziewcząt. Zamiast tego pod rządami talibów kobiety i dziewczęta zostały w dużej mierze wymazane z życia publicznego. Jak wynika z raportu opublikowanego wczoraj przez Amnesty International, Talibowie systematycznie ograniczali prawa kobiet i dziewcząt do swobodnego przemieszczania się, zdziesiątkowali system wspierający ofiary przemocy domowej i przyczynili się do gwałtownego wzrostu liczby dzieci, wczesnych i przymusowych małżeństw.
Decyzja talibów, by zabronić dziewczętom uczęszczania do szkół średnich, decyzja, która wydarzyła się, gdy niektóre dziewczęta dosłownie szły do szkoły, a inne już siedziały przy swoich biurkach, była odwróceniem zobowiązań, jakie podjęli wobec narodu afgańskiego i świata. Przez 314 dni dziewczęta z Afganistanu siedziały w domu, podczas gdy ich bracia i kuzyni kształcili się. To straszne, straszne marnotrawstwo.
Jest to szczególnie trudne do zaakceptowania, ponieważ wszyscy pamiętamy, jak bardzo nie tak dawno było. Przed przejęciem władzy przez talibów tysiące kobiet w całym Afganistanie piastowało urzędy publiczne od szczebla wiejskiego po szczebel krajowy. Kobiety wchodziły w zawody wcześniej dla nich zamknięte. Założyli firmy. Byli to lekarze, pielęgniarki, naukowcy, artyści. A kobiety nie tylko uczyły się w szkołach w Afganistanie; prowadzili je.
Te zyski odczuły nie tylko kobiety i dziewczęta. Jak widzieliśmy wielokrotnie w historii, od kraju do kraju, kiedy równość i szanse wzrastają dla jednej grupy ludzi, mają tendencję do zwiększania się również dla innych grup. Gdy prawa kobiet i dziewcząt w Afganistanie zostały wzmocnione, widzieliśmy członków różnych społeczności etnicznych i religijnych – Hazarów, Hindusów, Sikhów, Sufich – odgrywających bardziej znaczącą rolę w afgańskim życiu publicznym. Zrobili to również niepełnosprawni Afgańczycy. Społeczność LGBTQI+ znalazła sposoby na zbudowanie społeczności. Tak więc zmiany w Afganistanie w ciągu ostatniego roku były bolesne dla wielu.
Wciąż wzywamy talibów, aby zmienili swoją decyzję w sprawie edukacji dziewcząt, aby wywiązali się ze swojego zobowiązania wobec narodu afgańskiego, aby umożliwić dziewczętom naukę. Dowody są przytłaczające. Inwestowanie w edukację dziewcząt i integrację polityczną kobiet prowadzi do silniejszych gospodarek. Prowadzi do zdrowszych osób i rodzin. Prowadzi to do bardziej stabilnych, bardziej odpornych społeczeństw. To są rzeczy, których mieszkańcy Afganistanu chcą dla swojej przyszłości. To dlatego tak wielu członków afgańskiego społeczeństwa – mężczyzn i kobiet, mieszkańców wsi i miast, uczonych religijnych, ludzi z różnych religii i środowisk kulturowych – wezwało wszystkich, aby talibowie pozwolili kobietom i dziewczętom ponownie chodzić do szkoły.
Stany Zjednoczone będą nadal wzmacniać te głosy i robić wszystko, co w naszej mocy, aby wspierać postęp afgańskich kobiet, dziewcząt i innych zagrożonych populacji.
Na początku tego roku dołączyliśmy do partnerów w całej społeczności międzynarodowej – w tym Organizacji Współpracy Islamskiej, Katarze, Turcji, Pakistanie, Unii Europejskiej i innych – wzywając talibów, aby pozwolili dziewczętom wrócić do szkoły.
W zeszłym miesiącu poparliśmy pilną debatę Rady Praw Człowieka, która pozwoliła nam wysłuchać bezpośrednio afgańskich liderek. Współsponsorowaliśmy rezolucję, która pozwoli nam usłyszeć od nich ponownie we wrześniu tego roku. A ponieważ pomagamy słyszeć ich głosy, inni również je usłyszą.
W ciągu ostatniego roku kontynuowaliśmy naszą współpracę z afgańskimi grupami społeczeństwa obywatelskiego zajmującymi się kwestiami równości, integracji, szans dla kobiet, społeczności religijnych i etnicznych oraz innych zagrożonych populacji.
Co ważne, wraz z dzisiejszym uruchomieniem amerykańsko-afgańskiego mechanizmu konsultacyjnego przenosimy te relacje na wyższy poziom. Dlatego tak się cieszę z dzisiejszego dnia.
Ułatwi to afgańskim grupom społeczeństwa obywatelskiego komunikowanie się i współpracę z amerykańskimi decydentami w całym zakresie wspólnych priorytetów – od wspierania działań generujących dochody dla afgańskich kobiet po opracowywanie strategii pomocy afgańskim obserwatorom praw człowieka w bezpiecznym dokumentowaniu nadużyć, po wymyślanie nowych metod promowania wolności religijnej.
To, co chcemy zrobić, to uczynić nasze partnerstwa z afgańskim społeczeństwem obywatelskim skuteczniejszymi, bardziej rygorystycznymi, produktywnymi i celowymi. I o to właśnie chodzi w tej nowej inicjatywie.
Pozwolę sobie zatem po prostu podzielić się moim głębokim uznaniem dla naszych amerykańskich partnerów społeczeństwa obywatelskiego, którzy wykonują kluczową pracę, aby wspierać liderki kobiet i organizacje społeczeństwa obywatelskiego w Afganistanie, a także dla naszych afgańskich partnerów za dzielenie się waszymi perspektywami, za dzielenie się waszymi zaleceniami.
Niezwykłe dla mnie i myślę, że dla tak wielu z nas jest to, jak nawet w obliczu gróźb, przemocy, zastraszania kobiety i dziewczęta z Afganistanu – oraz inne wrażliwe, ukierunkowane osoby – po prostu odmówiły ustąpienia. Grupy te nigdy nie przestały wierzyć w lepszą przyszłość dla swojego kraju. Są zdeterminowani zrobić wszystko, co w ich mocy, aby urzeczywistnić tę przyszłość.
Jedną z takich grup są kobiety, które wyszły na ulice protestując w obronie swoich praw.
W grudniu, kiedy członkowie afgańskich narodowych sił bezpieczeństwa zostali zaatakowani pomimo rzekomej amnestii talibów, kobiety zaprotestowały. W styczniu, kiedy urzędniczki zostały zwolnione z pracy, kobiety zaprotestowały. W marcu, kiedy talibowie ustanowili edykt nakazujący kobietom zakrywanie twarzy w miejscach publicznych i wychodzenie z domu tylko wtedy, gdy, cytuję, „konieczne”, kobiety protestowały.
Wielu z nich powiedziało, że nigdy, przenigdy nie przestaną podnosić głosu.
Praca, którą tu dzisiaj wykonaliśmy, zapewni, że my – i ludzie na całym świecie – nadal będziemy ich słuchać, nadal ich słuchać, pracując razem na rzecz bardziej stabilnej, pokojowej, dostatniej i wolnej przyszłości Afganistanu i każdy Afgański mężczyzna i każda kobieta.
Dziękuję Ci bardzo. Dziękuję wszystkim za przyłączenie się do nas dzisiaj. (Oklaski.)
