W pewnym momencie w niemieckiej polityce Wolna Partia Demokratyczna (FDP) i Partia Socjaldemokratyczna (SPD) zebrały się w niedzielę, aby sfinalizować swoje strategie na nadchodzące wybory do Unii Europejskiej. Konwencje partii charakteryzowały się poczuciem pilności i wezwaniem do działania, ponieważ obie strony stanęły w obliczu spadającej liczby sondaży i podzielały determinację, aby ożywić udział wyborców.
Podczas kongresów, które odbyły się 28 stycznia, obaj partnerzy koalicji oficjalnie zatwierdzili swoje programy wyborcze. Ogłoszono, że ich czołowi kandydaci przygotowują grunt pod wyścig, który ma być zaciekłą rywalizacją. Kanclerz Olaf Scholz, zwracając się do zgromadzenia SPD, podkreślił znaczenie nadchodzących wyborów, przedstawiając je jako pole bitwy przeciwko wzrostowi prawicowego populizmu w Niemczech i w całej Europie.
Przy wskaźniku poparcia wynoszącym obecnie 13.5% SPD uczyniła zwalczanie słusznych ideologii głównym filarem swojej kampanii. Katarina Barley, polityk, która wcześniej przewodziła działaniom partii, w wyborach europejskich w 2019 r. po raz kolejny została wybrana na przewodniczącą działań SPD. Pomimo trudności, jakie napotykały w przeszłości, kiedy SPD doświadczała niepowodzeń, partia pozostaje zdeterminowana, aby odwrócić sytuację i zająć się rosnącym wpływem sił nieliberalnych w UE. Jednym z głośnych krytyków taktyki węgierskiego premiera Victora Orbána jest Jęczmień.
Warto zauważyć, że FDP, której poparcie spadło poniżej kluczowego progu 5%, prowadzi kampanię skupiającą się na ograniczeniu biurokracji na szczeblu UE. Ich kandydatka Marie Agnes Strack Zimmermann ostro skrytykowała administrację przewodniczącej Komisji Ursuli von der Leyen za wspieranie „szaleństwa biurokracji”, które utrudnia innowacje. FDP podkreśliła także postrzeganą zgodność von der Leyen z polityką, nazywając ją „przewodniczącą Zielonej Komisji”, mając na celu zróżnicowanie jej stanowiska w sprawie reformy regulacyjnej.
Te kampanie krajowe toczą się w kontekście krajobrazu politycznego w UE, który stoi przed poważnymi wyzwaniami, w tym napiętymi stosunkami z Węgrami. Zarówno SPD, jak i FDP wyraziły obawy dotyczące zachowania Orbána i sposobu, w jaki Komisja Europejska poradziła sobie z tą sytuacją. W szczególności kontrowersje budzi decyzja o odmrożeniu funduszy UE dla Węgier – co niektórzy postrzegają jako podważenie zaangażowania UE na rzecz wartości demokratycznych.
W miarę jak niemieckie partie polityczne udoskonalają swoje podejście i gromadzą swoich zwolenników, nadchodzące wybory do Parlamentu Europejskiego staną się momentem nie tylko na pokonanie wewnętrznych przeszkód politycznych, ale także na ukształtowanie przyszłej ścieżki Unii Europejskiej. Od reform po ochronę wartości demokratycznych, wyniki tych wyborów niewątpliwie będą miały istotne konsekwencje dla pozycji Niemiec w Europie i ogólnego kierunku UE.
