Indore, Devi Ahilya විශ්ව විද්‍යාලයේ සංවර්ධනය පිළිබඳ අධ්‍යයන සඳහා Baha'i සභාපති, සංවර්ධන චින්තනය සඳහා දිගුකාලීන ප්‍රවේශයන් ප්‍රවර්ධනය කිරීමේදී මෙම කාල සීමාව විශේෂයෙන් වැදගත් වේ. ආන්තික ජනතාව කෙරෙහි වසංගතයේ බලපෑම පරීක්ෂා කිරීම සඳහා "නගර ගොඩනඟන අයට අයිති කිරීම" යන මාතෘකාව යටතේ මාර්ගගත රැස්වීම් මාලාවක් සඳහා මූලාසනය ආර්ථික විද්‍යාඥයින් සහ විද්වතුන් එකතු කර ඇත.
බහායි සභාපති සහකාර මහාචාර්ය සහ ප්‍රධානී අරාෂ් ෆස්ලි, සංවර්ධනය පිළිබඳ ඕනෑම සාකච්ඡාවකට මානව ස්වභාවය පිළිබඳ නව සංකල්පයක් - සෑම මනුෂ්‍යයෙකුගේම උදාරත්වය දකින සහ අගතියෙන් සහ පීතෘත්වයට එරෙහිව එකිනෙකා ආරක්ෂා කරන ආකාරය පැහැදිලි කරයි.
“නාගරික දරිද්‍රතාවයේ වෙසෙන මිනිසුන්, විශේෂයෙන් ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවලින් සංක්‍රමණය වූ අය, ප්‍රධාන වශයෙන් කතා කරනු ලබන්නේ පීඩාවට පත්වන සහ සියලු ආකාරයේ අවශ්‍යතා ඇති හෝ උපරිම ශ්‍රම මූලාශ්‍රයක් වන අනුකම්පා සහගත කණ්ඩායමක් ලෙස ය. එහෙත්, ඔවුන්ගේ පීඩනයේ තත්වයන් අනුව මිනිසුන් නිර්වචනය කිරීම ඔවුන්ගේ සම්පූර්ණ මනුෂ්‍යත්වය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමකි.
“අපගේ නගර සඳහා වඩාත් තිරසාර, සමෘද්ධිමත් සහ සාමකාමී අනාගතයක් කරා ගමන් කිරීමට පළමුව එක් එක් මිනිසාගේ උදාරත්වය පිළිගැනීම අවශ්‍ය වේ. අවිධිමත් ජනාවාසවල ජීවත් වන අය නිර්මාණශීලිත්වය සහ දක්ෂතාවය, ශක්තිමත් සමාජ බැඳීම් සහ භයානක තත්වයන් හමුවේ ප්‍රීතිය, බලාපොරොත්තුව සහ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව ලබා දෙන අධ්‍යාත්මික විශ්වාසයන් තුළින් අර්ථවත් සහ ඵලදායී ජීවිතයක් ගත කරති.
මානව සමෘද්ධිය ද්‍රව්‍යමය හා අධ්‍යාත්මික ප්‍රගතියේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සලකන ඉදිරිදර්ශනයකින් සංවර්ධන ක්ෂේත්‍රයේ අන්තර් විනය පර්යේෂණ සහ ශිෂ්‍යත්වය ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා බහායි පුටුව මීට වසර 30 කට පමණ පෙර පිහිටුවන ලදී.
මූලාසනය විසින් පවත්වන ලද වඩාත් මෑත රැස්වීමේදී, නාගරික සංවර්ධනය ආන්තික ජනතාව ඇතුළත් කර ගත හැකි ආකාරය පිළිබඳව සහභාගිවන්නන් ගවේෂණය කළහ.
දිල්ලි හි ප්‍රතිපත්ති පර්යේෂණ මධ්‍යස්ථානයේ පාර්තා මුඛෝපාධ්‍යායි, සංක්රමණිකයන් තම ගම්බිම් වෙත ආපසු යාමට විවිධ හේතු ගැන කතා කළේය. “ඔවුන් තම පවුල් නඩත්තු කිරීමට නගරයට පැමිණ ඇති අතර දුෂ්කර කාලවලදී ගමේ රැඳී සිටින අයව රැකබලා ගැනීමේ වගකීම ඔවුන්ට දැනෙනවා. ඒත් එක්කම තමන්ට මොනවා හරි උනොත් නුවර බලා ගනීවි කියලා විශ්වාසයක් නෑ. … මෙම මට්ටම් දෙකේදී, ඔබ එය තේරුම් ගනී [සංක්රමණිකයන්] ඔවුන් තම මුළු වැඩ ජීවිතයම එහි ගත කළත් තවමත් නගරයට අයිති නැත.
ආන්තික ජනගහනයට තමන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට ඉඩ සලසන ව්‍යුහයන්ගේ අවශ්‍යතාවය ද සාකච්ඡා මගින් ඉස්මතු කරන ලදී. නවදිල්ලියේ නාගරික පර්යේෂණ මධ්‍යස්ථානයේ සිද්ධාර්ත් අගර්වාල්, තම සංවිධානයේ අත්දැකීම් තුළ මතු වූ සමාජ සහයෝගීතාවයේ උපාය මාර්ග කිහිපයක් ගැන කතා කළේය, ඔවුන්ගේ ප්‍රජාවන්ගේ අවශ්‍යතා තක්සේරු කිරීමට සහ ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් තහවුරු කිරීමට උත්සාහ කිරීමට හැකි කාන්තා කණ්ඩායම් පිහිටුවීම ඇතුළුව. බලධාරීන් සමඟ "මෘදු නමුත් නොපසුබට සාකච්ඡා" ක්රියාවලියක් හරහා.
බැංගලෝර් හි අසීම් ප්‍රේම්ජි විශ්ව විද්‍යාලයේ මහාචාර්යවරියක වන වන්දනා ස්වාමි නිරීක්ෂණය කළේ “දුප්පතුන් සඳහා නගර කිසිදා ඉදිකර නොමැති” බවත්, නාගරික ප්‍රදේශ දරිද්‍රතාවයෙන් පෙළෙන මිනිසුන්ගේ පැවැත්ම නොපෙනී සිටීමට උත්සාහ කරන බවත්ය.
සම්මන්ත්‍රණය ආවර්ජනය කිරීමේදී ආචාර්ය ෆස්ලි බහායි ඉගැන්වීම්වලින් ආභාසය ලබන අදහස් සංවර්ධනය සම්බන්ධ ප්‍රශ්නවලට ආලෝකය විහිදුවන්නේ කෙසේදැයි පැහැදිලි කරයි. “මෙම සංවාදවල දිගුකාලීන අරමුණ වන්නේ නාගරික සංවර්ධනය සහ ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ නව චින්තනයට ඉඩ සලසන නව භාෂාවක් සහ සංකල්ප සැපයීමයි.
“මෙම විෂය දෙස බැලීමේ පොදු ක්‍රම වන්නේ ද්‍රව්‍යමය සම්පත් වෙත ප්‍රවේශ වීමේ දෘෂ්ටිකෝණයෙන් ය. දරිද්‍රතාවයේ වෙසෙන අයට ද්‍රව්‍යමය සම්පත් නොමැති බව සත්‍යයක් වුවද, ඔවුන් අර්ථවත් අරමුණක් ඇති ජීවිතයක් ගත කරයි. සමාජ ප්‍රගතියට ද්‍රව්‍යමය හා අධ්‍යාත්මික මානයක් ඇති බව අප හඳුනා ගන්නා විට, සමස්ත නගරයේ භෞතික හා අධ්‍යාත්මික සමෘද්ධිය සඳහා විභව දායකයන් ලෙස නගරයේ සියලුම වැසියන් දැකීමට පටන් ගනිමු.
“දරිද්‍රතාවය යනු ක්‍රමානුකූලව ආමන්ත්‍රණය කළ යුතු බලවත් අසාධාරණයකි. එහෙත් අත්දැකීම්වලින් පෙන්නුම් කරන්නේ යහපත් අරමුණු සහිත සංවර්ධන මැදිහත්වීම් පවා දිළිඳුකමේ ජීවත් වන මිනිසුන් පිළිබඳ පීතෘ උපකල්පන මත පදනම් වූ විට යැපීම, සූරාකෑම සහ අමනාපය ඇති කරන බවයි. අවසානයේ දී සංවර්ධනය කල් පවතින ඵල දරන්නේ මිනිසුන් තම සංවර්ධනයේ ප්‍රධාන චරිත බවට පත් වන විට සහ සාමූහික සමාජ ප්‍රගතිය සඳහා පොදු අරමුණු සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා සමාජයේ අන් අය සමඟ වැඩ කිරීමට සහාය වන විට පමණි. මෙම ක්‍රියාවලියට දායක වීමට සෑම කෙනෙකුගේම හැකියාව දැකීමට, භෞතිකවාදී චින්තනයේ රාමුවෙන් ඔබ්බට ගොස් මිනිසුන්ගේ සදාචාරාත්මක හා අධ්‍යාත්මික හැකියාවන් දැකීම අවශ්‍ය වේ.
සම්මන්ත්‍රණයේ පටිගත කිරීමක් නැරඹිය හැකිය මෙහි.
