Ku Prof AP Lopukhin
Mateus 6:12. jeung hampura kami hutang kami, sakumaha kami ogé ngahampura debtors kami;
Tarjamahan Rusia akurat, upami urang ngaku yén "urang tinggalkeun" (dina Kitab Suci Slavia) - ἀφίεμεν leres-leres disetél dina jaman ayeuna, sareng sanés dina aorist (ἀφήκαμεν), sapertos dina sababaraha codec. Kecap ἀφήκαμεν ngagaduhan "atestasi pangsaéna". Tischendorf, Elford, Westcote, Hort nempatkeun ἀφήκαμεν - "urang tinggaleun", tapi Vulgate nyaéta kiwari (dimittimus), kitu ogé John Chrysostom, Cyprian jeung sajabana. Samentara éta, bédana dina harti, gumantung kana naha urang narima ieu atawa bacaan éta, signifikan. Hapunten dosa-dosa kami, sabab kami sorangan ngahampura atanapi parantos ngahampura. Saha waé tiasa ngartos yén anu terakhir, janten, langkung categorical. Panghampura dosa-dosa ku urang ditetepkeun minangka syarat pikeun ngahampura diri urang sorangan, kagiatan di bumi urang di dieu dijadikeun conto pikeun kagiatan sawarga.
Gambar-gambar anu diinjeum ti tukang nginjeumkeun artos biasa, sareng anu ngahutang anu nampi éta teras ngabalikeun deui. Pasemon ngeunaan raja beunghar tapi welas asih jeung debtor kejam bisa ngawula salaku katerangan pikeun petisi (Mt. 18:23-35). Kecap Yunani ὀφειλέτης hartina boga hutang anu kudu mayar batur ὀφείλημα, hutang duit, duit batur (aes alienum). Tapi dina harti lega, ὀφείλημα umumna hartina sagala kawajiban, pembayaran naon, pikeun masihan, sarta dina tempat ditimbangkeun kecap ieu nempatkeun dina tempat kecap "dosa", "kajahatan" (ἀμαρτία, παράπτωμα). Kecap ieu dipaké di dieu dina model tina Ibrani jeung Aram "lov", nu hartina duanana hutang (debitum) jeung kasalahan, kajahatan, dosa (¬¬ culpa, reatus, peccatum).
Kalimah kadua ("sakumaha urang ngahampura" jeung saterusna) geus lila ngarah juru kana kasusah hébat. Anu mimiti, aranjeunna ngabahas naon anu kudu dipikaharti ku kecap "kumaha" (ὡς), naha nyandak eta dina rasa strictest atanapi dina hiji gampang, dina hubungan jeung kalemahan manusa. Pamahaman dina rasa strictest dijieun loba panulis garéja ngageter dina kanyataan yén pisan ukuran atawa jumlah panghampura ketuhanan dosa urang sagemblengna ditangtukeun ku ukuran kamampuhan urang sorangan atawa kamampuhan pikeun ngahampura dosa fellowmen urang. Dina basa sejen, rahmat ketuhanan dihartikeun di dieu ku rahmat manusa. Tapi ku sabab hiji jalma henteu mampuh kana welas asih anu sami anu mangrupikeun ciri Allah, posisi jalma anu ngadoa, anu henteu ngagaduhan kasempetan pikeun ngadamaikeun, ngajantenkeun seueur anu ngageter sareng ngageter.
Panulis karya "Opus imperfectum di Matthaeum" attributed ka St John Chrysostom mere kasaksian yén di Garéja kuna jalma anu ngado'a lengkep disingkahkeun kalimah kadua petisi kalima. Hiji panulis disarankan: "Nyebutkeun ieu, oh man, lamun ngalakukeun kitu, nyaéta neneda, pikir ngeunaan naon anu ceuk: "Ieu hiji hal fearful ragrag kana leungeun Allah Hirup" (Ibr. 10:31). Sababaraha, nurutkeun Augustine, diusahakeun nyieun sababaraha jenis nyimpang jeung tinimbang dosa aranjeunna ngartos kawajiban moneter. Chrysostom, katingalina, hoyong ngaleungitkeun kasusah nalika anjeunna nunjukkeun bédana dina hubungan sareng kaayaan: "Pelepasan mimitina gumantung ka urang, sareng kaputusan anu diucapkeun ka urang aya dina kakawasaan urang. Naon judgment anjeun sorangan ngucapkeun on diri, judgment sarua kuring bakal ngucapkeun on anjeun. Lamun anjeun ngahampura dulur anjeun, mangka anjeun bakal nampa kauntungan anu sarua ti Kami - sanajan panungtungan ieu sabenerna leuwih penting batan kahiji. Anjeun ngahampura anu sanés sabab anjeun nyalira peryogi pangampura, sareng Gusti ngahampura nyalira tanpa peryogi nanaon. Anjeun ngahampura dulur, jeung Allah ngahampura hiji hamba, anjeun kaliru loba dosana, jeung Allah teu dosa. Sarjana modéren ogé sadar kana kasusah ieu sareng nyobian ngajelaskeun kecap "kumaha" (ὡς), katingalina leres, ku cara anu rada lemes. Pamahaman anu ketat ngeunaan partikel ieu henteu diidinan ku kontéks. Dina hubungan antara Allah jeung manusa, di hiji sisi, jeung manusa jeung manusa, di sisi séjén, teu aya sarua lengkep (paritas), tapi ngan hiji kamiripan argumen (similitudo rationis). Raja dina pasemon leuwih nembongkeun welas asih ka budak ti batan budak ka baturna. Ὡς bisa ditarjamahkeun jadi "kawas" (similiter). Anu dimaksud di dieu nyaéta ngabandingkeun dua tindakan dumasar kana jinisna, sanés gelar.
kacindekan
Hayu urang nyebutkeun yén pamanggih panghampura dosa ti Allah dina kaayaan panghampura dosa tatangga urang éta, katingalina, alien sahenteuna pikeun paganism. Numutkeun kana Philostratus (Vita Apollonii, I, 11), Apollonius of Tyana ngusulkeun sareng nyarankeun yén anu nyembah ka dewa kalayan pidato sapertos kieu: "Anjeun, oh dewa, bayar hutang kuring, - hutang kuring" (ὦς θεοί, δοίητέ μοι τὰ ὀφειλόμενα).
Mateus 6:13. jeung teu ngakibatkeun urang kana godaan, tapi nyalametkeun urang ti nu jahat. Pikeun anjeun kagungan Karajaan sareng kakawasaan sareng kamulyaan salamina. Amin.
Kecap "jeung ulah mawa" langsung ngajelaskeun yen Allah ngabalukarkeun godaan, aya alesan pikeun eta. Dina basa sejen, lamun urang teu neneda, urang bisa ragrag kana godaan ti Allah, anu bakal ngakibatkeun urang kana eta. Tapi naha mungkin sareng kumaha mungkin pikeun ngahubungkeun hal sapertos kitu ka Anu Maha Agung? Di sisi séjén, pamahaman saperti petisi kagenep, tétéla, contradicts kecap tina Rasul James, anu nyebutkeun: "dina godaan (dina waktu, di satengahing godaan) teu saurang ogé nyebutkeun: Allah cocoba kuring, sabab. Allah henteu kagoda ku anu jahat sareng Anjeunna henteu ngagoda saha waé ”(Yakobus 1:13). Lamun kitu, mangka naha neneda ka Allah supaya Anjeunna teu ngakibatkeun urang kana godaan? Sanaos tanpa doa, saur rasul, anjeunna henteu ngagoda saha waé sareng moal ngagoda saha waé. Di tempat anu sanés rasul anu sami nyarios: "Dulur-dulur, tarima kalayan kabagjaan anu ageung nalika anjeun digolongkeun kana rupa-rupa godaan" (Yakobus 1: 2). Ti ieu urang bisa disimpulkeun yen, sahenteuna dina sababaraha kasus, temptations malah mangpaat, sarta ku kituna teu perlu ngado'a pikeun deliverance ti aranjeunna. Lamun urang balik ka Perjanjian Old, urang manggihan yén "Allah cocoba Abraham" (Gen. 22:1); "The murka Gusti kindled deui ngalawan urang Israil, sarta anjeunna diaduk nepi David di aranjeunna ngomong, Go, jumlah Israel jeung Yuda" (2 Sam. 24:1; cf. 1 Chr. 21:1). Urang moal ngajelaskeun kontradiksi ieu lamun urang teu ngaku yen Allah ngidinan kajahatan, sanajan Anjeunna sanes panulis jahat. Anu ngabalukarkeun jahat nyaéta wasiat bébas mahluk bébas, anu dibagi jadi dua salaku hasil tina dosa, ie nyokot boh arah alus atawa jahat. Ku lantaran ayana kahadean jeung kajahatan di dunya, laku lampah atawa fénoména dunya ogé kabagi jadi jahat jeung hadé, jahat témbong kawas keruh dina cai beresih atawa kawas hawa karacunan dina hawa beresih. Jahat tiasa aya sacara mandiri ti urang, tapi urang tiasa janten pamilon di dinya kusabab kanyataan yén urang hirup di tengah-tengah kejahatan. Kecap pagawéan εἰσφέρω anu dipaké dina ayat anu ditimbang-timbang téh teu kuat saperti εἰσβάλλω; kahiji teu nganyatakeun kekerasan, kadua teu. Ku kituna "ulah ngakibatkeun urang kana godaan" hartina: "ulah mingpin urang kana lingkungan sapertos dimana aya jahat", teu ngidinan ieu. Ulah ngantep kami, alatan unreason kami, indit ka arah jahat, atawa nu jahat ngadeukeutan kami paduli kasalahan jeung kahayang urang. Paménta sapertos kitu alami sareng tiasa kaharti ku anu ngadangukeun Kristus, sabab dumasar kana pangaweruh anu paling jero ngeunaan alam manusa sareng dunya.
Sigana mah teu aya kabutuhan khusus di dieu pikeun ngabahas sifat godaan, sababaraha anu sigana aya mangpaatna pikeun urang, sedengkeun anu sanésna ngabahayakeun. Aya dua kecap Ibrani, "bahan" jeung "nasa" (duanana dipaké dina Sil. 25:2), nu hartina "coba" jeung dipaké leuwih sering ti ujian adil ti ujian adil. Dina Perjanjian Anyar, ngan hiji pakait jeung duanana kecap ieu - πειρασμός, sarta Tujuh Puluh juru narjamahkeun kana dua (δοκιμάζω jeung πειράζω). Tujuan tina temptations bisa jadi yén hiji jalma jadi δόκιμος - "diuji" (Yakobus 1:12), sarta aktivitas misalna hiji bisa jadi ciri Allah jeung mangpaat pikeun jalma. Tapi upami urang Kristen, numutkeun Rasul Yakobus, kedah girang nalika anjeunna murag kana godaan, sabab salaku hasil tina ieu anjeunna tiasa janten δόκιμος sareng "nampi makuta kahirupan" (Yakobus 1:12), teras dina ieu. bisi manéhna ogé kudu “ngadoa pikeun pelestarian tina godaan, sabab manéhna teu bisa ngaku yen manéhna baris nungkulan ujian – δόκιμος. Kituna Kristus disebut rahayu jalma anu persecuted na reviled pikeun ngaran-Na (Mat. 5:10-11), tapi jenis Kristen bakal neangan pitenah jeung kasusah, komo narékahan pikeun maranéhanana niatna? (Tolyuk, [1856]). Anu leuwih bahaya pikeun jalma nyaéta godaan sétan, anu disebut πειραστής, πειράζων. Kecap ieu ahirna miboga harti goréng, ogé dipaké sababaraha kali dina Perjanjian Anyar πειρασμός. Lantaran kitu, kecap-kecap "ulah nungtun urang kana godaan" tiasa dihartoskeun salaku godaan sanés ti Gusti, tapi ti Iblis, anu nindak kana karep batin urang sareng ku kituna ngalungkeun urang kana dosa. Pamahaman "henteu ngenalkeun" dina rasa permisif: "ulah ngantep kami digoda" (Evfimy Zigavin), sareng πειρασμός dina rasa khusus, dina rasa godaan anu teu tiasa kami tahan, kedah ditolak salaku teu perlu sareng sawenang-wenang. Upami, ku kituna, godaan di tempat anu ditaliti hartosna godaan ti Iblis, maka penjelasan sapertos kitu kedah mangaruhan hartos salajengna tina kecap "ti anu jahat" - τοῦ πονηροῦ.
Kami parantos mendakan kecap ieu, di dieu ditarjamahkeun dina basa Rusia sareng Slavonic salamina - "ti anu jahat", dina Vulgate - a malo, dina tarjamahan Jerman tina Luther - von dem Uebel, dina basa Inggris - tina jahat (ogé aya). nyaéta versi Inggris tina jahat. – Catetan ed.), nyaéta tina jahat. Tarjamahan sapertos kitu diyakinkeun ku kanyataan yén upami éta kahartos di dieu salaku "ti Iblis", maka bakal aya tautologi: ulah ngarah urang kana godaan (kahartos - ti Iblis), tapi ngabebaskeun urang tina godaan. jurig. Τὸ πονηρόν dina gender netral kalawan artikel sarta tanpa nomina hartina "jahat" (tingali komentar on Matt. 5:39), sarta lamun Kristus dimaksudkan Iblis di dieu, lajeng, sakumaha anu kasebut rightly nyatet, manéhna bisa ngomong: ἀπὸ τοῦ διαβόλου atanapi τοῦ πειράζ οντος. Dina hal ieu, "nganteurkeun" (ῥῦσαι) ogé kedah dijelaskeun. Kecap pagawéan ieu digabungkeun jeung dua prepositions "ti" jeung "ti", sarta ieu, katingalina, ditangtukeun ku harti sabenerna jenis ieu kombinasi. Teu tiasa nyarios ngeunaan jalma anu terjun ka rawa: nganteurkeun anjeunna tina (ἀπό), tapi tina (ἐκ) rawa. Ku kituna, urang tiasa nyangka yén dina ayat 12 bakal langkung saé ngagunakeun "tina" upami éta nyarioskeun anu jahat tibatan sétan. Tapi teu perlu pikeun ieu, sabab tina kasus séjén dipikanyaho yén "pikeun nganteurkeun ti" nunjukkeun bahaya nyata, geus lumangsung, "pikeun nganteurkeun ti" - hiji dianggap atawa mungkin. Harti kombinasi kahiji nyaéta "nyingkirkeun", anu kadua - "ngajagi", sareng pamikiran pikeun ngaleungitkeun kajahatan anu parantos aya anu parantos aya jalma anu tunduk henteu lengkep ngaleungitkeun.
kacindekan
Urang dicatet yén dua petisi diatur dina ayat ieu dianggap ku loba sectarians (Reformed, Arminian, Socinian) salaku hiji, ku kituna Doa Gusti urang boga ngan genep petisi.
Doxology ditarima ku John Chrysostom, Dekrit Apostolik, Theophylact, Protestan (dina tarjamahan Jerman Luther, dina tarjamah Inggris), kitu ogé naskah Slavia jeung Rusia. Tapi aya sababaraha alesan pikeun mikir yén éta henteu nyarios ku Kristus, sareng ku kituna éta henteu aya dina téks Injil anu asli. Ieu utamana dituduhkeun ku bédana dina ngucapkeun kecap sorangan, nu ogé bisa ditempo dina naskah Slavia urang. Ku kituna, dina Injil: "Kanggo Hormat Karajaan jeung kakawasaan jeung kamulyaan salamina, Amin," tapi imam nyebutkeun sanggeus "Rama Kami": "Kanggo Anjeun Karajaan jeung kakawasaan jeung kamulyaan, Rama jeung Putra jeung Roh Suci, ayeuna jeung salalawasna jeung salawasna.”
Dina naskah Yunani anu parantos sumping ka urang, bédana sapertos kitu langkung katingali, anu henteu tiasa upami doxology diinjeum tina téks asli. Henteu aya dina naskah pangkolotna sareng Vulgate (ngan "amin"), éta henteu dipikanyaho ku Tertullian, Cyprian, Origen, St Cyril of Jerusalem, Jerome, Augustine, St. Gregory of Nyssa sareng anu sanésna. Evfimy Zigavin langsung nyarios yén éta "diterapkeun ku juru garéja." Kacindekan nu bisa dicokot tina 2 Timoteus 4:18, nurutkeun Alford, speaks ngalawan doxology tinimbang di ni'mat eta. Hiji-hijina hal anu bisa disebutkeun dina kahadean na téh nya éta kapanggih dina monumen kuna "The Teaching of 12 Rasul" (Didache XII apostolorum, 8, 2) jeung dina tarjamah Siria Pescito. Tapi dina "Ajaran 12 Rasul" éta dina wangun kieu: "sabab milik Anjeun kakawasaan jeung kamulyaan salawasna" ς); jeung Peshitta "teu nangtung di luhur kacurigaan dina sababaraha interpolasi jeung tambahan ti lectionaries". Hal ieu dianggap yén ieu rumus liturgical, nu leuwih waktos ieu kaasup dina téks Doa Gusti urang (cf. 1 Babad 29: 10-13).
Mimitina, meureun ngan kecap "amin" diwanohkeun, lajeng rumus ieu disebarkeun sabagean dina dasar rumus liturgis aya, sarta sabagean ku nambahkeun éksprési sawenang, sagampil kecap injil diucapkeun ku Archangel Jibril anu umum di garéja urang ( jeung Katolik) lagu "Virgin Mary, Rejoice". Pikeun interpretasi tina téks Injil, doxology boh henteu masalah pisan, atawa boga ngan hiji leutik.
