Олимон портрети Файуми як зани ҷавонро, ки ба асри 2 тааллуқ дорад ва дар Осорхонаи Санъати Метрополитен нигоҳ дошта мешавад, омӯхтанд.
Онҳо варамеро дар гардани вай пай бурданд ва тахмин карданд, ки ин эҳтимол як тасвири воқеии зоғ аст - васеъшавии ғадуди сипаршакл. Дар ин бора дар мақолае, ки дар Journal of Endocrinological Investigation нашр шудааст, хабар медиҳад.
Кариб сад километр чанубу гарбии Кохира вохаи Фаюм вокеъ аст, ки дар як депрессияи табий вокеъ буда, масохати кариб ду хазор километри мураббаъро ташкил медихад. Мардум дар ин воҳа аз замонҳои пеш аз таърих зиндагӣ мекардаанд, аммо рушди иқтисодӣ ва мадании он дар ибтидои ҳазораи 2-уми пеш аз милод, вақте дар ин ҷо пойтахти нав дар замони шоҳони сулолаи 12-ум — шаҳри Ити-Тавӣ сохта шуда буд, оғоз ёфт. Ба шарофати дар вохаи Фаюм сохташудаи каналу сарбандхо майдони калон обьёрй карда мешавад, ки ин имконият медихад, ки вай ба бойтарин райони Миср табдил ёбад.
Фаюм дар даврахои баъдй хам ривоч ёфт, ки дар мамлакат аввал сулолаи Птолемей ва баъд румиён хукмронй мекарданд. Сарфи назар аз бозёфтҳои зиёд дар ин минтақа, воҳа пеш аз ҳама бо портретҳои ба истилоҳ Фаюм маълум аст. Онҳо одатан тасвирҳои воқеӣ мебошанд, ки бо услуби юнонӣ-римӣ сохта шудаанд, ки чеҳраи мумияҳоро мепӯшонанд. Анъанаи истеҳсоли онҳо аз замоне бармеояд, ки хориҷиён сершумор дар Фаюм иқомат карданд, ки таҷрибаи Мисри қадимии мумбӯй кардани мурдаҳоро қабул карданд. Аммо дар баробари ин дар руи мумиёхо на ни-кобхои калон, балки портретхо гузоштаанд. Ин осор ба асрҳои аввали мелодӣ тааллуқ дорад ва баъзан берун аз воҳаи Фаюм пайдо мешавад. Холо олимон кариб хазор портрети Фаюмро медонанд.
Раффаелла Биануччи аз Донишгоҳи Палермо ҳамроҳ бо ҳамкорон аз Австралия, Бритониё ва Олмон портрети як зани ҷавонеро, ки дар тан гулчанбарҳои тиллоӣ дошт, омӯхтанд. Ин осор, ки андозааш 36.5 х 17.8 сантиметр аст, дар ибтидои асри 20 дар Миср ба даст оварда шуда, ба солҳои 120-140-и милодӣ тааллуқ дорад. Ҳоло он дар Осорхонаи Санъати Метрополитен ҷойгир аст.
Олимон кайд мекунанд, ки дар гардани зан варам баръало намоён аст, ки он ба «ангушахои Зухра» — катрахои кундаланг дар гардан, ки дар натичаи як катор хусусиятхои физиологи пайдо мешаванд, шабохат надорад. Дар баробари ин, ба гуфтаи донишмандон, дар аксари портретҳои Фаюм инсонҳо ба таври воқеӣ тасвир шудаанд. Ба гуфтаи муҳаққиқон, зан эҳтимол дорад зоб дошта бошад. Ба гуфтаи муҳаққиқон, дар миёни мисриёни бостон то ҳол ягон ҳодисаи мубталошавӣ ба зоғ сабт нашудааст, ҳарчанд эҳтимоли зиёд вуҷуд дорад, ки ин беморӣ маъмул буд. Шарҳ ин аст, ки сарфи назар аз пешгирии оммавӣ дар Миср дар соли 1995, ки аз илова кардани йодиди калий ба намаки ошӣ (йодизатсия) иборат аст, гусфанд то ҳол як бемории эндемикӣ дар Фаюм аст.
Пештар маълум шуд, ки дар вохаи Фаюм кофтуков давом дорад. Муҳаққиқони мисрӣ як қабристони бузург ва як қатор қабрҳои юнониву румӣ кашф карданд, ки дар баробари чизҳои дигар, пораҳои папирус ва мумиё бо портретҳои Фаюм мавҷуд буданд.
