Ο ουκρανικός στόλος φαίνεται σημαντικά πιο αδύναμος από το ρωσικό ναυτικό
Με την πρώτη ματιά, ο μικρός στόλος της Ουκρανίας –μόνο 5,000 ενεργοί ναυτικοί και μια χούφτα μικρά παράκτια σκάφη– φαίνεται σημαντικά πιο αδύναμος από το ρωσικό ναυτικό.
Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας του Κρεμλίνου αποτελείται από περισσότερα από 40 πολεμικά πλοία πρώτης γραμμής. Οι Ρώσοι φαίνονται έτοιμοι να κόψουν την πρόσβαση της Ουκρανίας στη θάλασσα – ουσιαστικά αναδημιουργώντας τη στρατηγική Anaconda που χρησιμοποιούσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ του 19ου αιώνα Αβραάμ Λίνκολν για να καταπνίξει τη Συνομοσπονδία.
Αλλά η επιτυχία της Ρωσίας είναι απίθανο να είναι εγγυημένη, καθώς οι Ουκρανοί είναι τόσο εκπληκτικά ανθεκτικοί στη θάλασσα όσο και στη στεριά, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει αρκετές επιτυχημένες επιθέσεις στο ρωσικό ναυτικό, είπε στο Bloomberg ο Τζέιμς Σταυρίδης, πρώην γενικός διοικητής. του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.
Πώς φαίνεται η ναυτική συνιστώσα του ουκρανικού πολέμου τους επόμενους μήνες;
Πριν από λίγο περισσότερο από μια δεκαετία, επισκέφτηκα το λιμάνι της Σεβαστούπολης της Κριμαίας και γευμάτισα με τον αρχηγό ναυτικών επιχειρήσεων της Ουκρανίας, Βίκτορ Μαξίμοφ. Μπορέσαμε να παρατηρήσουμε τον ρωσικό στόλο, ο οποίος βρισκόταν λίγο πιο μέσα στην ενδοχώρα.
Αυτό ήταν πριν από τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία το 2014, αλλά ακόμη και τότε ο Ουκρανός ναύαρχος είπε δικαίως: «Αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε αυτό το λιμάνι. Και ο στόλος τους είναι πολύ πιο δυνατός από τον δικό μας. "
Εκείνη την εποχή, απέρριψα την ιδέα μιας εισβολής πλήρους κλίμακας, αλλά ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μου απέδειξε δύο φορές ότι κάνω λάθος. Η Σεβαστούπολη βρίσκεται στα χέρια των Ρώσων και τους δίνει σαφές πλεονέκτημα σε πιθανές μάχες στη θάλασσα.
Οι Ρώσοι έχουν περισσότερα από τρεις δωδεκάδες έτοιμα πολεμικά πλοία με άμεση πρόσβαση σε βασικές πλωτές οδούς στη βόρεια Μαύρη Θάλασσα και τουλάχιστον μερικό έλεγχο του 60 τοις εκατό της ακτογραμμής της Ουκρανίας από την Κριμαία μέσω της Θάλασσας του Αζόφ έως την ηπειρωτική Ρωσία. Η Ουκρανία έχασε τα κύρια πολεμικά πλοία της, τα οποία καταλήφθηκαν ή καταστράφηκαν το 2014, και πρέπει να ακολουθήσει μια αντάρτικη προσέγγιση. Μέχρι στιγμής παίζει πολύ καλά τα αδύναμα χαρτιά της.
Η συγκλονιστική βύθιση του περασμένου μήνα της ναυαρχίδας της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα, του καταδρομικού Μόσχα, ήταν ένα καλό παράδειγμα του πώς οι Ουκρανοί θα προσεγγίσουν τον πόλεμο στα ανοικτά των ακτών τους. Χρησιμοποίησαν έναν πύραυλο κρουζ μικρού βεληνεκούς τοπικής παραγωγής, τον Neptune, και έπιασαν τους Ρώσους απροετοίμαστους. Μια δυσλειτουργία του ρωσικού συστήματος αεράμυνας, σε συνδυασμό με τον κακό έλεγχο των ζημιών, οδήγησε στην απώλεια του πλοίου, της βαριάς μπαταρίας πυραύλων κρουζ και (σύμφωνα με τους Ουκρανούς) εκατοντάδων περίπου 500 μελών του πληρώματος.
Την περασμένη εβδομάδα, οι Ουκρανοί ανακοίνωσαν ότι χρησιμοποίησαν τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (τα οποία εμφανίζονται όλο και περισσότερο σε πεδία μάχης σε όλο τον κόσμο) για να βυθίσουν δύο ρωσικά περιπολικά.
Το αποτέλεσμα τόσο του χτυπήματος στη Μόσχα όσο και της βύθισης των δύο σκαφών είναι ότι οι Ουκρανοί σκοπεύουν να πολεμήσουν για τον έλεγχο κοντά στην ακτή. Φυσικά, το δυτικό υλικό θα είναι απαραίτητο – το Ηνωμένο Βασίλειο έχει υποσχεθεί να προμηθεύσει εκατοντάδες αντιπλοϊκούς πυραύλους Brimstone αυτόν τον μήνα – αλλά η αναγνώριση και η στόχευση σε πραγματικό χρόνο θα είναι επίσης σημαντικές. Σε έναν πόλεμο στη θάλασσα, όπου τα πλοία δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από τα χαρακτηριστικά του εδάφους, αυτό είναι κρίσιμο. Η Μάχη του Μίντγουεϊ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, για παράδειγμα, στράφηκε προς τις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν εξ ολοκλήρου λόγω της ικανότητας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών να ηγηθούν του ανώτερου αμερικανικού ναυτικού της Ιαπωνίας.
Οι Ρώσοι θα πρέπει να βρουν νέες στρατηγικές. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη χρήση της θάλασσας ως «πλευρικής ζώνης» για να παρακάμψει τις γραμμές των Ουκρανών υπερασπιστών στην ξηρά, παρόμοια με την τολμηρή κίνηση του στρατηγού Ντάγκλας ΜακΆρθουρ να προσγειωθεί στο Ίντσεον της Κορεατικής Χερσονήσου το 1950.
Μια άλλη επιλογή θα ήταν να αποκλειστεί το πιο σημαντικό λιμάνι της Ουκρανίας, η Οδησσός, σε μια προσπάθεια να αποσπαστεί η ουκρανική οικονομία από τις παγκόσμιες αγορές. Τρίτον, οι Ρώσοι είναι πιθανό να προσπαθήσουν να παράσχουν έντονο πυρά υποστήριξης από τη θάλασσα εναντίον ουκρανικών στόχων στην ακτή – έχουν πρόσφατα επιδείξει την ικανότητα να εκτοξεύουν πυραύλους κρουζ για επίθεση εδάφους από ένα υποβρύχιο, για παράδειγμα.
Για να αντιμετωπίσουν, οι Ουκρανοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν την εμπειρία των χερσαίων δυνάμεών τους, οι οποίες καταστρέφουν εκατοντάδες ρωσικά τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα, χρησιμοποιώντας σχετικά φθηνά όπλα που παρέχονται από δυτικούς συμμάχους. Οι ειδικές μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ έχουν μια καλή σειρά επιλογών για την απενεργοποίηση της ναυσιπλοΐας και ορισμένα από αυτά τα συστήματα πρέπει να παρέχονται σε Ουκρανούς.
Το πακέτο βοήθειας που πρότεινε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν για την Ουκρανία, ύψους 33 δισεκατομμυρίων δολαρίων, περιλαμβάνει εξοπλισμό παράκτιας άμυνας. Άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Νορβηγία, έχουν πολύ καλά παράκτια συστήματα που θα μπορούσαν να παρέχουν.
Αξίζει να εξεταστεί το ενδεχόμενο ενός συστήματος συνοδείας για ουκρανικά (και άλλα εθνικά) εμπορικά πλοία που θέλουν να εισέλθουν και να φύγουν από την Οδησσό. Αυτό θα ήταν παρόμοιο με τους συνοδούς Ernest Will που παρέχονται σε πλοία στον Περσικό Κόλπο κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Ιράν και του Ιράκ τη δεκαετία του 1980.
Η Δύση θα μπορούσε επίσης να πραγματοποιήσει εκπαίδευση κατά των πλοίων για το ουκρανικό ναυτικό εκτός της χώρας, πιθανώς στην κοντινή Κωνστάντζα της Ρουμανίας. (Οι Ρουμάνοι άρχισαν πρόσφατα να παρέχουν πρόσβαση σε ουκρανικά εμπορεύματα από αυτό το λιμάνι.)
Στο υψηλότερο άκρο του φάσματος αντιπαράθεσης/κινδύνου, οι Σύμμαχοι μπορεί να εξετάσουν μια ανθρωπιστική ναυτική αποστολή για την εκκένωση αμάχων (ή ακόμα και ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων) από την καταδικασμένη πόλη της Μαριούπολης. Ο ορισμός αυτού ως ανθρωπιστικής προσπάθειας θα δυσκόλευε τη Μόσχα να επιτεθεί στα συμμετέχοντα πλοία, αλλά πρέπει να είναι κατάλληλα οπλισμένα και προετοιμασμένα για να υπερασπιστούν την αποστολή.
Η απέραντη Μαύρη Θάλασσα είναι κατά κύριο λόγο διεθνής. Τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ είναι ελεύθερα να ταξιδεύουν σχεδόν οπουδήποτε θέλουν, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων της Ουκρανίας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μήκους 200 μιλίων. Το να παραχωρήσουμε αυτά τα νερά στη Ρωσία δεν έχει νόημα. Αντίθετα, είναι πιθανό να γίνουν το επόμενο μεγάλο μέτωπο στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Φωτογραφία: Γκράφιτι στη Σεβαστούπολη μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, που απεικονίζει τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν / Bloomberg
Πηγή: Bloomberg TV Bulgaria
Σημείωση: Ο Τζέιμς Σταυρίδης είναι αρθρογράφος του Bloomberg Opinion. Είναι απόστρατος ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και πρώην Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής και Επίτιμος Κοσμήτορας της Σχολής Νομικής και Διπλωματίας Fletcher στο Πανεπιστήμιο Tufts. Είναι επίσης Πρόεδρος του Ιδρύματος Rockefeller και Αντιπρόεδρος Παγκόσμιων Υποθέσεων στον Όμιλο Carlyle.
